Инҷили имрӯза 2 декабри соли 2020 бо суханони Попи Франсис
ХОНДАНИ РӮЗ
Аз китоби пайғамбари Исо
25,6-10а аст
Дар он рӯз,
ӯ Худованди лашкарҳоро омода хоҳад кард
барои ҳамаи халқҳо дар ин кӯҳ,
зиёфати фарбеҳ,
зиёфати шаробҳои аъло,
аз хӯрокҳои ширадор, шаробҳои тозашуда.
Вай ин кӯҳро канда хоҳад бурд
пардае, ки рӯи ҳамаи халқҳоро пӯшонидааст
ва кӯрпа ба тамоми халқҳо паҳн шуд.
Он маргро то абад нест мекунад.
Худованд Худо ашкро аз ҳар рӯй пок хоҳад кард,
нанги мардуми худ
аз тамоми замин нопадид хоҳад шуд,
зеро ки Худованд гуфтааст.
Ва дар он рӯз гуфта мешавад: «Ин аст Худои мо;
мо ба ӯ умедвор будем, ки моро наҷот медиҳад.
Ин Худовандест, ки мо ба ӯ умедвор будем;
биёед хурсанд шавем, аз наҷоти ӯ шод бошем,
зеро ки дасти Худованд бар ин кӯҳ хоҳад монд ».
Инҷили рӯз
Аз Инҷил, мувофиқи Матто
Соати 15,29-37
Дар он вақт Исо ба баҳри Ҷалил омад ва аз кӯҳ боло баромада, дар он ҷо истод.
Мардуми зиёде дар гирди ӯ ҷамъ омаданд, ки бо худ лангон, лангон, кӯрон, карон ва бисёр беморони дигарро ҳамроҳӣ мекарданд; Онҳо онҳоро назди пойҳои Ӯ гузоштанд, ва Ӯ онҳоро шифо дод, ба тавре ки мардум аз дидани гунгҳо, лангон шифо ёфтанд, лангон равон шуданд ва кӯрон бино шуданд, дар ҳайрат монданд. Ва Худои Исроилро ҳамду сано хонд.
Он гоҳ Исо шогирдонашро ба наздаш хонд ва гуфт: «Ман ба мардум раҳм мекунам. Онҳо се рӯз аст, ки бо ман ҳастанд ва чизе барои хӯрдан надоранд. Ман намехоҳам рӯзадории онҳоро ба таъхир андозам, то онҳо дар роҳ ноком нашаванд. Ва шогирдон ба Ӯ гуфтанд: «Чӣ гуна мо метавонем ин қадар нонро дар биёбон пайдо кунем, то ки чунин анбӯҳро сер кунем?»
Исо аз онҳо пурсид: "Чандто нон доред?" Гуфтанд: "Ҳафт ва чанд моҳии майда". Пас аз он ки мардумро ба замин нишаст, фармуд, ва ҳафт нон ва моҳиёнро гирифта, шукргузорӣ кард ва пора карда, ба шогирдон дод, ва шогирдон ба мардум доданд.
Ҳама сер шуданд. Онҳо пораҳои боқимондаро гирифтанд: ҳафт халтаи пур.
СУХАНОНИ ПАДАРИ МУҚАДдас
Кадоме аз мо "панҷ нон ва ду моҳӣ" -и худро надорад? Ҳамаи мо онҳоро дорем! Агар мо хоҳем, ки онҳоро ба дасти Худованд супорем, онҳо кофӣ хоҳанд буд, ки каме бештар муҳаббат, сулҳ, адолат ва пеш аз ҳама хурсандӣ дар ҷаҳон вуҷуд дошта бошанд. Дар ҷаҳон чӣ қадар хурсандӣ лозим аст! Худо қодир аст имову ишораҳои кӯчаки ҳамбастагии моро афзун гардонад ва моро шарики бахшоиши худ гардонад. (Angelus, 26 июли соли 2015)