Имрӯз Инҷили 28 феврали соли 2020 бо шарҳи Санта Чиара

Аз Инҷили Исои Масеҳ мувофиқи Матто 9,14-15.
Он вақт шогирдони Яҳё назди Исо омада, гуфтанд: «Чаро мо ва фарисиён рӯза медорем, шогирдони Ту рӯза намедоранд?»
Исо ба онҳо гуфт: «Оё меҳмонони тӯй мотам дошта метавонанд, вақте ки домод бо онҳост?» Лекин айёме хоҳад расид, ки домод аз онҳо гирифта шавад, ва он гоҳ рӯза хоҳанд дошт.

Сент-Клари Асси (1193-1252)
асосгузори фармони Пурсиши Кларс

Мактуби сеюм ба Агнеси Прага
Зиндагӣ барои таъриф кардани он
Барои ҳар яки мо, ки солим ва солим аст, рӯза бояд доимо бошад. Ва ҳатто рӯзҳои панҷшанбе, дар рӯзҳои рӯза, ҳама метавонанд мувофиқи хости худ кор кунанд, яъне касоне, ки намехоҳанд рӯза гиранд, талаб карда намешавад. Аммо мо, ки саломатии хуб дорем, ба ҷуз рӯзҳои якшанбе ва Мавлуди Исо ҳар рӯз рӯза мегирем. Бо вуҷуди ин, мо вазифадор нестем, ки чунон ки Френсис муборак аст, дар навиштаи худ, дар тамоми мавсими Писҳо ва дар рӯзҳои иди Мадонна ва Расулони муқаддас, агар онҳо рӯзи ҷумъа набошанд, рӯза гиранд. Аммо, тавре ки ман дар боло гуфтам, мо, ки солим ва солим ҳастем, ҳамеша хӯроки иҷозатдодаш дар Лентро истеъмол мекунем.

Бо вуҷуди ин, мо ҷисми биринҷӣ надорем ва қувваи гранит ба мо тааллуқ надорад, балки мо ба ҳар гуна заифии ҷисмонӣ осебпазир ҳастем ва аз Худованд илтимос мекунам, азизони азиз, худро бо оқилӣ дар оқилӣ нигоҳ доред. қариб аз ҳад зиёд ва ғайриимкон аст, ки ман медонам. Ва аз шумо дар Худованд хоҳишмандам, ки зиндагӣ кунад, то Ӯро ҳамду сано кунед, қурбонии худро ба ӯ мувофиқ созед, ва қурбонии шумо ҳамеша бо намаки эҳтиёт мувофиқ аст.

Хоҳиш дорам, ки ҳамеша дар Худованд пок бошед, зеро ки ман инро чӣ гуна метавонам барои худам