Инҷили имрӯза 4 ноябри соли 2020 бо суханони Попи Франсис

ХОНДАНИ РӮЗ
Аз мактуби Павлуси ҳавворӣ ба Филиппӣ
Фил 2,12-18

Азизон, шумо, ки ҳамеша итоаткор будед, на танҳо вақте ки ман ҳузур доштам, балки акнун, ки ман хеле дурам, худро бо эҳтиром ва тарс ба наҷоти худ бахшед. Дар ҳақиқат, Худоест, ки дар шумо ирода ва корро мувофиқи нақшаи муҳаббати худ бедор мекунад.
Ҳама чизро бе шиква ва бе дудилагӣ ба ҷо оваред, то фарзандони бегуноҳ ва пок, бегуноҳи Худо дар байни насли бад ва фосиқ бошед. Дар миёни онҳо шумо мисли ситораҳои ҷаҳон медурахшед ва каломи ҳаётро устувор нигоҳ медоред.
Ҳамин тавр, ман дар рӯзи Масеҳ фахр карда метавонам, ки беҳуда давидаам ва меҳнат накардаам. Аммо, гарчанде ки ман бояд ба қурбонӣ ва қурбонии имони шумо рехта шавам, ман шодам ва аз он бо ҳамаатон баҳра мебарам. Ба ин монанд, шумо низ аз он лаззат баред ва бо ман шодӣ кунед.

Инҷили рӯз
Аз Инҷили Луқо
Лк 14,25-33

Дар он вақт мардуми зиёде ҳамроҳи Исо мерафтанд, ва Ӯ ба онҳо рӯ оварда, гуфт:
«Агар касе назди ман ояд ва маро бештар аз падар, модар, зан, фарзандон, бародарон, хоҳарон ва ҳатто ҳаёти худ дӯст надорад, ӯ наметавонад шогирди ман бошад. Касе ки салиби худро намебардорад ва пас аз ман намеояд, наметавонад шогирди ман бошад.

Кист аз шумо, ки мехоҳад бурҷе бисозад, аввал нишаста хароҷотро ҳисоб намекунад ва мебинад, ки шумо барои анҷом додани он имкон доред? Барои роҳ надодан ба ин, агар ӯ таҳкурсӣ гузорад ва кореро ба анҷом расонида натавонад, ҳар касе, ки мебинад, ба сӯи ӯ хандидан мегирад: "Ӯ сохтмонро оғоз кард, аммо ӯ корро ба анҷом расонида натавонист".
Ё кадом подшоҳе, ки ба муқобили подшоҳи дигар меҷангад, аввал нишаста, намеандешад, ки оё бо даҳ ҳазор мард, ки бо бист ҳазор кас ба пешвози ӯ меояд, рӯ ба рӯ шуда метавонад? Агар ин тавр набошад, дар ҳоле ки дигараш ҳанӯз дур аст, ӯ паёмбарон мефиристад, то сулҳро талаб кунанд.

Пас ҳар кӣ аз шумо аз тамоми дороии худ даст намекашад, наметавонад шогирди ман бошад ».

СУХАНОНИ ПАДАРИ МУҚАДдас
Шогирди Исо аз ҳама молҳо даст мекашад, зеро дар ӯ бузургтарин Некиро пайдо кардааст, ки ҳар некии дигар арзиши пурра ва маънои худро мегирад: робитаҳои оилавӣ, дигар муносибатҳо, кор, молҳои фарҳангию иқтисодӣ ва ғайра ... Масеҳӣ худро аз ҳама чиз ҷудо мекунад ва ҳама чизро дар мантиқи Инҷил, мантиқи муҳаббат ва хизмат пайдо мекунад. (Попи Франсис, Анҷелус 8 сентябри соли 2013