Инҷили имрӯза 7 сентябри соли 2020 бо суханони Попи Франсис

ХОНДАНИ РӮЗ
Аз номаи якуми ҳаввории Павлус ба Қӯринтиён
1Кор 5,1-8

Бародарон, дар ҳама ҷо касе дар бораи бадахлоқӣ ва дар бораи чунин бадахлоқие, ки ҳатто дар байни бутпарастон дида намешавад, мешунавад, то он даме ки касе бо зани падари худ зиндагӣ мекунад. Ва шумо аз мағрурӣ мағрур мешавед, на аз он ки ба шумо осеб расад, то он касе ки чунин амал кардааст, аз миёни шумо хориҷ карда шавад!

Хуб, ман, ки бо бадан ғоибам, вале бо рӯҳ ҳозирам, аллакай ҳукм кардаам, гӯё ки ман ҳузур доштам, оне ки ин амалро анҷом додааст. Ба исми Худованди мо Исо, ки шумо ва рӯҳи маро бо қудрати Худованди мо Исои Масеҳ гирд овардаед, бигзор ин шахс барои хароб шудани ҷисм ба шайтон супурда шавад, то ки рӯҳ дар рӯзи Худованд наҷот ёбад.

Лоф заданатон хуб нест. Оё шумо намедонед, ки хамиртуруши хурд тамоми хамирро ferment мекунад? Хамиртуруши хамиртуруши кӯҳнаро тоза кунед, зеро шумо хамиртуруш доред. Ва дар ҳақиқат Масеҳ, Писҳо, қурбонӣ шуд! Пас биёед идро на бо хамиртуруши кӯҳна, на бо хамиртуруши кина ва фисқ, балки бо нони фатири самимият ва ростӣ ҷашн гирем.

Инҷили рӯз
Аз Инҷили Луқо
Лк 6,6-11

Як рӯзи шанбе Исо ба куништ даромада, ба таълим додан шурӯъ кард. Дар он ҷо марде буд, ки дасти росташ фалаҷ буд. Китобдонон ва фарисиён аз паи Ӯ мепоиданд, то бубинад, ки Ӯ вайро дар рӯзи шанбе шифо додааст ё не, то ӯро айбдор кунад.
Аммо Исо фикрҳои онҳоро медонист ва ба марде, ки дасти фалаҷ дошт, гуфт: "Бархез ва дар ин ҷо дар миёнаҷо биист!" Вай бархост ва дар мобайн истод.
Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: "Ман аз шумо мепурсам: оё дар рӯзи шанбе оё некӣ кардан ё бадӣ кардан, наҷот додан ё куштани он ҷоиз аст?". Ва ҳамаи онҳоро аз назар гузаронда, ба он мард гуфт: "Дасти худро дароз кунед!" Вай кард ва дасташ шифо ёфт.
Аммо онҳо, ғайр аз хашм, дар байни худ дар бораи он ки ба Исо чӣ кор карда метавонанд, баҳс карданд.

СУХАНОНИ ПАДАРИ МУҚАДдас
Вақте ки падар ё модар ё ҳатто дӯстони оддӣ як беморро пешопеши худ оварданд, то ӯро ламс кунад ва шифо диҳад, вай дар байни онҳо вақт нагузошт; Шифо пеш аз шариат омад, ҳатто он ки муқаддас аст, ба мисли оромии шанбе. Табибони шариат Исоро мазаммат карданд, зеро ӯ дар рӯзи шанбе шифо мебахшид ва дар рӯзи шанбе некӣ мекард. Аммо муҳаббати Исо саломатӣ бахшидан, некӣ кардан буд: ва ин ҳамеша дар ҷои аввал меистад! (Шунавандагони умумӣ, чоршанбе 10 июни соли 2015)