Инҷили имрӯза 8 сентябри соли 2020 бо суханони Попи Франсис
ХОНДАНИ РӮЗ
Аз китоби пайғамбари Мико
Ман 5,1-4а
Ва шумо, Байт-Лаҳми Эфрата,
чунон хурд буд, ки дар байни деҳоти Яҳудо бошад,
он барои ман аз ту берун меояд
касе ки бояд ҳокими Исроил шавад;
пайдоиши он аз қадим аст,
аз рӯзҳои дурдасттарин.
Бинобар ин Худо онҳоро дар ихтиёри дигарон хоҳад гузошт
то даме ки зоиданист, таваллуд кунад;
ва боқимондаи бародарони шумо ба назди банӣ-Исроил бармегарданд.
Ӯ бархоста, бо қуввати Худованд ғизо хоҳад гирифт,
бо ҷалоли исми Худованд Худои худ.
Онҳо бехатар зиндагӣ хоҳанд кард, зеро дар он сурат ӯ бузург хоҳад буд
то ақсои замин.
Худи ӯ сулҳ хоҳад буд!
Инҷили рӯз
Аз Инҷил, мувофиқи Матто
МТ 1,1-16.18-23
Генетикии Исои Масеҳ ибни Довуд, ибни Иброҳим.
Иброҳим падари Исҳоқ, Исҳоқ падари Яъқуб, Яъқуб падари Яҳудо ва бародаронаш, Яҳудо падари Форс ва Зара аз Тамар, Форес падари Эсром, Эсром падари Арам, Арам падари Аминодоб, Аминодаб падари Наасон, Нассн падари Салмон, Салмон падари Бӯази Рақоб, Бӯз ӯ Обедро аз Рут ба дуньё овард, Обид Йисойро ба дунё овард, Йисой шоҳ Довудро ба дунё овард.
Довуд падари Сулаймон аз зани Уриё, Сулаймон падари Раҳабъом, Раҳабъом падари Абиё, Абиа падари Асоф, Асоф падари Еҳошофат, Еҳошофат падари Ёрам, Ёром падари Озия, Осия падари Иоотам, Иоотам падари Ҳизқоз, Вай падари Менашше буд, Менашше падари Омӯс, Омӯс падари Йӯшиёҳу, Йӯшиё падари Ҷекония ва бародаронаш, дар замони бадарға шудан.
Пас аз бадарға кардан ба Бобил, Иекония Салатиелро ба дунё овард, Салатиел Зоробабелро ба дунё овард, Зоробабел Абиадро, Абиҷд Элиачимро, Элиахимро Азор, Азорро Садок, Садокро Ачим, Ачимро Элиад, Элиҷро Элиад, Элеазарро тавлид карданд. Яъқуб Юсуф, шавҳари Марямро ба дунё овард, ки Исо аз ӯ Масеҳ таваллуд шудааст.
Ҳамин тавр Исои Масеҳ тавлид шудааст: модари ӯ Марям, бо Юсуф хостгорӣ карда шуда, пеш аз он ки онҳо якҷоя зиндагӣ кунанд, вай худро бо ёрии Рӯҳулқудс ҳомиладор донист. Шавҳари ӯ Юсуф, азбаски ӯ марди одил буд ва намехост ӯро дар назди мардум айбдор кунад, қарор кард, ки дар пинҳонӣ аз ӯ ҷудо шавад.
Аммо вақте ки ӯ дар бораи ин чизҳо фикр мекард, инак, фариштаи Худованд дар хоб ба ӯ зоҳир шуд ва ба вай гуфт: «Юсуф, писари Довуд, натарс, ки арӯси худ Марямро бо худ гирӣ. Дар асл, кӯдаке, ки дар вай тавлид мешавад, аз Рӯҳулқудс аст; вай писар таваллуд мекунад ва шумо ӯро Исо меномед: дар асл ӯ қавми худро аз гуноҳҳои онҳо наҷот медиҳад ».
Ҳамаи ин ба амал омад, то он чизе ки Худованд ба воситаи пайғамбар гуфтааст, ба амал ояд: "Инак, бокира ҳомила хоҳад шуд ва писаре ба дунё хоҳад овард: ба вай номи Эммануил дода мешавад", ки Худо бо мост.
СУХАНОНИ ПАДАРИ МУҚАДдас
Худост, ки "нузул мекунад", Худованд аст, ки худро зоҳир мекунад, Худост, ки наҷот медиҳад. Ва Эммануил, ки Худо бо мост, дар аломати ишқи ҷисмонӣ ва меҳрубонӣ, ки ҳаёти фаровон медиҳад, ваъдаи тааллуқ доштани байни Худованд ва инсониятро иҷро мекунад. (Хомила дар ҷашни эвхаристӣ ба муносибати солгарди ташриф ба Лампедуза, 8 июли соли 2019)