Ҳаёти муқаддасон: Муқаддасон Кирилл ва Мефодий
Муқаддасон Кирилл, Монако ва Мефодий, усқуф
827-869; 815-884 нест
14 феврал - Шоми ёдбуд (Ёдбуди ихтиёрӣ, агар рӯзи Лент буд)
Ранги заррин: Сафед (ранге, агар рӯзи Лент бошад)
Ҳампайвандони Аврупо ва ҳаввориёни славянҳо
Ду истеҳсолкунандаи аврупо алангаи доимии масеҳиятро дар Шарқ сар мезананд
Алифбои кириллӣ, ки садҳо миллион одамон дар Аврупои Шарқӣ, Балкан ва Россия истифода мебаранд, номи худро аз кириллии имрӯза мегирад. Санҷишҳои сершумор метавон пешбарӣ карданд, ки чаро як шахс таърихан аҳамияти бузург дорад. Аммо, якчанд санҷиш метавонад алифбои бо номи шумо сабтшударо гирад. Меҳнатҳои инҷилии Кирилл ва Мефодий чунон бениҳоят зиёд, тӯлонӣ ва фарҳангӣ буданд, ки ин бародарон дар сафи аввалини калонтарин миссионерони Калисо ҷой гирифтаанд. Онҳо бояд бо мардони ҷасур ба монанди Патрик, Августини Кентербери, Бонифас, Ансгар ва дигарон мардумро таъмид кунанд, қавмҳоро аз ҷангалҳо ҷамъ оваранд, қонунҳоро рамзгузорӣ кунанд, алифборо навишта бароварданд ва кӯшиши бутпарастиро барои илоҳӣ дар ибодати транссендентои Худои ҳақиқӣ дар тӯли солҳо ҷамъ оварданд. омма.
Кирилл ҳамчун Константин таъмид гирифта шуд ва бо ин ном то охири ҳаёти худ маълум буд. Вай ва Мефодий аз Салоники, дар шимоли Юнон, омадаанд, ки онҳо на танҳо юнонӣ, балки славяниро низ истифода бурданд, ки афзалиятҳои асосии забоншиносӣ барои саёҳатҳои минбаъдаи миссионерии онҳо буданд. Кирилл ва Мефодий дар ҷавонии худ маълумоти олӣ гирифтаанд ва ҳангоми ба камол расидан онҳо вазифаҳои муҳими таълимӣ, мазҳабӣ ва сиёсиро дар ҳамон даврае ба даст меоварданд, ки ин пәнҳо дар симои мустаҳкам мепайвандад. Халқ, давлат ва калисо як чизи тақсимнашаванда буданд. Кирилл ва Мефодий ба суди императорӣ, ягона калисои ҳақиқӣ ва ватани худ ҳамчун профессорҳо, ҳокимон, абадҳо, дьяконҳо, коҳинон ва усқуфон хизмат мекарданд.
Чанде пас аз 860 бародарон аз ҷониби император ба Константинопол супориш дода шуд, ки як гурӯҳи миссионериро, ки ба Ҷумҳурии Моравия дар Ҷумҳурии Чех равона шудааст, мустақиман ба шабакаи мураккаби баҳсҳои сиёсиву динӣ, забонӣ ва литургӣ ворид карданд, ки ин вазъро ба хашм овард. То имрӯз дар Аврупои Шарқӣ ва Марказӣ. Калисои Рум иҷозат дод, ки танҳо дар се забон - забонҳои ибронӣ, юнонӣ ва лотинӣ дар се матн истифода бурда шавад - се забон, ки бар сари Масеҳ дар салиб овехта шудаанд. Калисо дар Шарқ, қонунан дар зери Рум, вале он дар орбитаи худ дар тӯли садсолаҳо аз ҷиҳати фарҳангӣ аз байн рафтааст, як мозаикаи халқҳо буд, ки дар онҳо локомотивҳои маҳаллӣ истифода мешуданд. Забонҳо ҳамеша пеш аз навишта шуданашон ҳарф мезананд ва славянии Моравия садоҳои беназире доштанд, ки ҳарфҳои навро талаб мекарданд, ки алифбои нав доштанд. Кирилл ин алифбои навро эҷод кард ва баъд ӯ ва Мефодиюс Навиштаҳо, китобҳои гуногуни китобӣ ва оммавиро ба славянии хаттӣ тарҷума карданд. Ин боиси шиддатҳои ҷиддӣ гардид.
Усқуфони нави масеҳӣ дар Мисри худ миссионеронро, ки аз Юнон омада буданд, славянҳо гап мезаданд ва асрори муқаддасро бо сабки қариб Византия ҷашн мегирифтанд. Моравия ва ватани бузурги славянӣ зери юрисдиксияи олмонӣ буданд, на юнониҳо. Чӣ гуна метавон гуфт, ки омма дар славянӣ ё Инҷилҳо ба забони нав тарҷума шудааст? Чӣ тавр литургияи лизингии Византия бо маросими лотинӣ метавонад ҳамзистӣ кунад? Кирилл ва Мефодий барои ҳалли ин мушкилоти мухталиф бо Папа ва мушовиронаш ба Рум рафтанд.
Бародарон дар Рум ҳамчун миссионерони бомаърифат ва қаҳрамон эҳтиромона муносибат мекарданд. Кирилл вафот кард ва дар шаҳри абадӣ дафн карда шуд. Мефодий ба сарзамини славянҳо баргашт ва бо рӯҳониён ва князони Олмон низоъҳоро идома дод. Вай амалан тамоми Библияро ба славянӣ тарҷума кард, калисои Византия ва кодекси ҳуқуқии шаҳрвандиро ба ҳам овард ва бо иҷозати Рим, истифодаи славянро дар адабиёт мустаҳкам сохт. Аммо пас аз марги Мефодий, таъсироти маросимҳои олмонӣ ва лотинӣ бартарӣ доштанд. Маросими Византия, истифодаи славян дар литургия ва алифбои кириллӣ ҳама пас аз марги ӯ аз марказ ба Аврупои Шарқӣ, бахусус Булғористон, маҷбур карда шуд. Гарчанде ки онҳо дар Шарқ ҳамеша ҷашн гирифта мешуданд, иди Стив ва Кирил ва Мефодий дар тамоми калисои католикӣ танҳо дар соли 1880 паҳн карда мешуданд. Мероси азими онҳо ду шуши калисоро, чи дар шарқ ва чи ғарб илҳом мебахшад, то ба оксиди ғанишудаи тамоми анъанаи насронӣ амиқтар нафас гиранд.
Муқаддасон Кирилл ва Мефодий, шумо дар тӯли солҳои тӯлонии омодагӣ барои хидмати далерона ва саховатмандона ба Масеҳ ва Калисои Ӯ омодаед ва вақте ки вақт расид, шумо қаҳрамонона хизмат кардед. Ҳамин тариқ, мо метавонем ҳамин тавр омода ва хизмат кунем, то он даме ки дигар хизмат карда натавонем.