"มิตรภาพของพระเจ้า" ของ Saint Irenaeus อธิการ

พระวจนะของพระเจ้าของเราเป็นคนแรกที่นำคนรับใช้พระเจ้าแล้วทำให้พวกเขาเป็นเพื่อนของเขาในฐานะคนรับใช้ตามที่เขาพูดกับลูกศิษย์ของเขา: «ฉันไม่ได้เรียกคนรับใช้ของคุณอีกต่อไปเพราะคนใช้ไม่ทราบว่าเจ้านายของเขากำลังทำอะไร แต่เราได้เรียกเจ้าว่าเพื่อนเพราะทุกสิ่งที่เราได้ยินจากพระบิดาเราได้รู้จักเจ้า "(ยอห์น 15:15) มิตรภาพของพระเจ้าให้ความเป็นอมตะแก่ผู้ที่ทิ้งมันไปอย่างถูกต้อง
ในตอนแรกพระเจ้าทรงสร้างอาดัมไม่ได้เพราะเขาต้องการมนุษย์ แต่มีใครบางคนที่เขาสามารถมอบผลประโยชน์ของเขา อันที่จริงพระวจนะถวายเกียรติแด่พระบิดาที่ทรงสถิตอยู่ในพระองค์เสมอไม่เพียง แต่ต่อหน้าอาดัมเท่านั้น ตัวเขาเองก็ประกาศว่า: "พ่อ, ถวายเกียรติแด่ฉันก่อนที่คุณจะด้วยความรุ่งโรจน์ที่ฉันมีกับคุณก่อนที่โลกเป็น" (Jn 17: 5)
เขาสั่งให้เราทำตามไม่ใช่เพราะเขาต้องการรับใช้ของเรา แต่เพื่อความรอด อันที่จริงแล้วการทำตามพระผู้ช่วยให้รอดกำลังมีส่วนร่วมในความรอดดังต่อไปนี้ความสว่างหมายถึงการห้อมล้อมด้วยแสง
ผู้ที่อยู่ในความสว่างนั้นไม่แน่นอนที่จะส่องแสงสว่างและทำให้มันส่องแสง แต่มันเป็นความสว่างที่ทำให้เขาสว่างและทำให้เขาสว่าง เขาไม่ได้ให้แสงสว่างอะไร แต่มาจากการที่เขาได้รับประโยชน์จากความงดงามและข้อดีอื่น ๆ ทั้งหมด
สิ่งนี้ก็เป็นจริงเช่นเดียวกันกับการรับใช้พระเจ้า: มันไม่ได้นำสิ่งใดมาสู่พระเจ้าและในทางกลับกันพระเจ้าไม่ต้องการการรับใช้ของมนุษย์ แต่สำหรับผู้ที่รับใช้และติดตามพระองค์พระองค์ประทานชีวิตนิรันดร์ความอมตะและความรุ่งโรจน์ เขามอบผลประโยชน์ของเขาให้กับผู้ที่รับใช้เขาเพราะพวกเขารับใช้เขาและผู้ที่ติดตามเขาสำหรับความจริงที่ว่าพวกเขาติดตามเขา แต่เขาไม่ได้ประโยชน์จากพวกเขา
พระเจ้าทรงแสวงหาการรับใช้ของมนุษย์ที่จะมีโอกาสผู้ที่ดีและมีน้ำใจเพื่อเทประโยชน์ของเขาให้กับผู้ที่พากเพียรในการรับใช้ของเขา ในขณะที่พระเจ้าไม่ต้องการอะไรมนุษย์ต้องการการมีส่วนร่วมกับพระเจ้า
รัศมีภาพของมนุษย์ประกอบไปด้วยความเพียรพยายามในการรับใช้พระเจ้าและด้วยเหตุนี้พระเจ้าจึงตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า: "คุณไม่ได้เลือกฉัน ถวายเกียรติแด่พระองค์โดยติดตามพระองค์ แต่โดยความจริงที่ว่าพวกเขาติดตามพระบุตรของพระเจ้าก็เป็นที่สรรเสริญแก่เขา และอีกครั้ง: "ฉันต้องการคนที่คุณให้ฉันอยู่กับฉันที่ฉันอยู่เพื่อที่พวกเขาจะพิจารณาความรุ่งเรืองของฉัน" (Jn 15:16)