นักบุญประจำวันที่ 14 มกราคม: เรื่องราวของ San Gregorio Nazianzeno

(ประมาณ 325 - ประมาณ 390)

เรื่องราวของ San Gregorio Nazianzeno

หลังจากรับบัพติศมาตอนอายุ 30 ปี Gregory ยินดีรับคำเชิญของ Basilio เพื่อนของเขาให้มาร่วมงานกับเขาในอารามที่เพิ่งก่อตั้ง ความสันโดษแตกสลายเมื่อบิดาของเกรกอรีซึ่งเป็นอธิการต้องการความช่วยเหลือในสังฆมณฑลและที่ดิน ปรากฏว่าเกรกอรีได้รับแต่งตั้งเป็นพระสงฆ์โดยการบังคับและยอมรับความรับผิดชอบอย่างไม่เต็มใจ เขาหลีกเลี่ยงความแตกแยกอย่างชาญฉลาดที่เขาขู่เมื่อพ่อของเขาประนีประนอมกับ Arianism ตอนอายุ 41 ปีเกรกอรีได้รับเลือกให้เป็นบิชอปแห่งซีซาเรียซัฟราแกนและขัดแย้งกับวาเลนส์จักรพรรดิผู้สนับสนุนแอเรียในทันที

ผลพลอยได้จากการต่อสู้ที่น่าเสียดายคือการทำให้มิตรภาพของสองนักบุญเย็นลง บาซิลิโออาร์คบิชอปของเขาส่งเขาไปยังเมืองที่น่าสังเวชและไม่แข็งแรงซึ่งอยู่ติดกับเขตแดนที่สร้างขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมในสังฆมณฑลของเขา บาซิลิโอตำหนิเกรกอรีที่ไม่ไปนั่ง

เมื่อการปกป้อง Arianism สิ้นสุดลงพร้อมกับการตายของ Valens เกรกอรีได้รับการเรียกร้องให้สร้างศรัทธาในการมองเห็นที่ยิ่งใหญ่ของคอนสแตนติโนเปิลซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของชาวอารยันเป็นเวลาสามทศวรรษ เขาถอนตัวและอ่อนไหวเขากลัวว่าจะถูกดึงเข้าสู่ห้วงแห่งการทุจริตและความรุนแรง ครั้งแรกเขาอยู่ที่บ้านของเพื่อนซึ่งกลายเป็นโบสถ์ออร์โธดอกซ์แห่งเดียวในเมือง ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้เขาเริ่มแสดงโอวาทตรีเอกานุภาพที่เขามีชื่อเสียง ในเวลาต่อมา Gregory ได้สร้างศรัทธาขึ้นมาใหม่ในเมือง แต่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากการใส่ร้ายการดูหมิ่นและแม้แต่ความรุนแรงส่วนตัว ผู้บุกรุกพยายามที่จะยึดครองบาทหลวงของเขาด้วยซ้ำ

วันสุดท้ายของเขาถูกใช้ไปอย่างสันโดษและเคร่งครัด เขาเขียนบทกวีเกี่ยวกับศาสนาซึ่งบางเรื่องเป็นอัตชีวประวัติที่มีความลึกซึ้งและสวยงามมาก เขาถูกยกย่องว่าเป็น "นักเทววิทยา" Saint Gregory of Nazianzen แบ่งปันงานเลี้ยงพิธีกรรมของเขากับ Saint Basil the Great ในวันที่ 2 มกราคม

การสะท้อน

อาจเป็นความสะดวกสบายเล็กน้อย แต่ความไม่สงบหลังวาติกันที่ XNUMX ในศาสนจักรเป็นพายุที่ไม่รุนแรงเมื่อเทียบกับความหายนะที่เกิดจากลัทธินอกรีตของอาเรียนซึ่งเป็นบาดแผลที่คริสตจักรไม่เคยลืม พระคริสต์ไม่ได้สัญญาว่าจะมีสันติสุขแบบที่เราต้องการไม่มีปัญหาไม่มีการต่อต้านไม่มีความเจ็บปวด ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งความบริสุทธิ์เป็นทางผ่านของไม้กางเขนเสมอ