เราจะสามารถเห็นและจดจำเพื่อนและครอบครัวของเราในสวรรค์ได้หรือไม่?

หลายคนบอกว่าสิ่งแรกที่พวกเขาต้องการทำเมื่อไปถึงสวรรค์คือการได้เห็นเพื่อน ๆ ทุกคนและคนที่รักซึ่งตายต่อหน้าพวกเขา ฉันไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้น แน่นอนฉันเชื่อจริงๆว่าเราจะสามารถเห็นจดจำและใช้เวลากับเพื่อนและครอบครัวในสวรรค์ ในนิรันดรจะมีเวลามากสำหรับสิ่งทั้งหมดนี้ อย่างไรก็ตามฉันไม่คิดว่านี่จะเป็นความคิดหลักของเราในสวรรค์ ฉันเชื่อว่าเราจะยุ่งมากขึ้นในการนมัสการพระเจ้าและเพลิดเพลินกับสิ่งมหัศจรรย์แห่งสวรรค์โดยกังวลว่าจะได้รับการรวมตัวกับคนที่เรารักทันที

พระคัมภีร์พูดว่าอย่างไรว่าเราจะสามารถเห็นและจดจำคนที่เรารักในสวรรค์? เมื่อลูกชายคนแรกของดาวิดเสียชีวิตจากบาปของดาวิดกับบาบา - เซบาหลังจากช่วงเวลาแห่งการไว้ทุกข์ดาวิดร้องอุทานว่า“ ฉันจะนำเขากลับมาได้ไหม? ฉันจะไปหาเขา แต่เขาจะไม่กลับมาหาฉัน! " (2 ซามูเอล 12:23) เดวิดรับด้วยว่าเขาจะสามารถจำลูกชายของเขาในสวรรค์ได้แม้ว่าเขาจะเสียชีวิตตั้งแต่ยังเป็นทารก คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่าเมื่อเราไปถึงสวรรค์“ เราจะเป็นเหมือนเขาเพราะเราจะเห็นเขาเหมือนเขาเป็นอยู่” (1 โยฮัน 3: 2) 1 โครินธ์ 15: 42-44 อธิบายถึงร่างกายที่ฟื้นคืนชีพของเรา:“ ดังนั้นจึงเป็นเช่นเดียวกันกับการฟื้นคืนชีพของคนตาย ร่างกายถูกทำลายและเพิ่มขึ้นอย่างไม่เน่าเปื่อย มันหว่านไม่ได้และคืนชีพรุ่งโรจน์; มันอ่อนแอและมีพลังฟื้นคืนชีพ มันหว่านร่างกายตามธรรมชาติและยกร่างกายฝ่ายวิญญาณขึ้น หากมีร่างกายตามธรรมชาติก็จะมีร่างกายฝ่ายวิญญาณด้วย "

อดัม (1 โครินธ์ 15: 47 ก) ร่างกายของเราเหมือนมนุษย์คนแรกดังนั้นร่างกายที่ฟื้นคืนชีพของเราจะเป็นเช่นเดียวกับพระคริสต์ (1 โครินธ์ 15: 47b):“ และเมื่อเรานำภาพลักษณ์ของ ภาคพื้นดินดังนั้นเราจะนำภาพของเทห์ฟากฟ้ามาด้วย […] ที่จริงแล้วสิ่งที่เปราะบางนี้ต้องใส่ความไม่เสื่อมสลายและมนุษย์นี้ต้องสวมซึ่งเป็นอมตะ” (1 โครินธ์ 15:49, 53) หลายคนจำพระเยซูได้หลังจากการฟื้นคืนชีพ (ยอห์น 20:16, 20; 21:12; 1 โครินธ์ 15: 4-7) ดังนั้นหากพระเยซูทรงจำได้ในร่างกายที่ฟื้นคืนพระชนม์ฉันไม่เห็นเหตุผลที่จะเชื่อว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้นกับเรา ความสามารถในการเห็นคนที่เรารักเป็นลักษณะอันรุ่งโรจน์ของสวรรค์ แต่สิ่งหลังมีผลต่อพระเจ้ามากขึ้นและความปรารถนาของเราก็น้อยลง ช่างเป็นความยินดีที่ได้กลับมารวมตัวกับคนที่เรารักและร่วมกับพวกเขาเพื่อนมัสการพระเจ้าชั่วนิรันดร์!