Tanrı'dan kalbinizi dönüştürmesini istemenin 3 kolay yolu

Ondan önce sahip olduğumuz güven bu, iradesine göre bir şey istersek bizi dinliyor. Ve her istediğimizde bizi dinlediğini bilirsek, ondan istediğimiz isteklerin de olduğunu biliriz ”(1. Yuhanna 5: 14-15).

İnananlar olarak, O'nun iradesi olduğundan emin olmadan Tanrı'dan birçok şey isteyebiliriz. Mali olarak sağlamayı isteyebiliriz, ancak ihtiyacımız olduğunu düşündüğümüz bazı şeyler olmadan yapmamız O'nun isteği olabilir. Fiziksel iyileşme isteyebiliriz, ancak hastalığın denemelerinden geçmemiz, hatta hastalığın ölümle sonuçlanması O'nun isteği olabilir. Çocuğumuzdan bir hayal kırıklığından kurtulmasını isteyebiliriz, ancak onun varlığını ve gücünü o onları salıverirken deneyimlemeye istekli olabilir. Zorluklardan, zulümlerden veya başarısızlıklardan kaçınmayı isteyebiliriz ve yine, karakterimizi Kendi benzerliğinde geliştirmek için bunları kullanmak O'nun iradesi olabilir.

Bununla birlikte, bunun bizim için Tanrı'nın isteği ve arzusu olduğunu şüphesiz bilebileceğimiz başka şeyler de var. Bu konulardan biri de kalbimizin durumu. Tanrı, yenilenmiş insan kalbinin dönüşümü ile ilgili isteğinin ne olduğunu bize açıkça söyler ve O'nun yardımını istemek akıllıca olur. Sonuçta, bu ruhsal bir dönüşümdür ve asla doğal, insan irademiz veya yeteneğimizle başarılmayacaktır.

İşte O'nun isteğine göre istediğimizi, bizi işittiğini ve isteklerimizi yerine getireceğini bilerek, gönül rahatlığıyla dua edebileceğimiz üç şey var.

1. Tanrım, bana zorlu bir yürek ver.
“Bu, O'ndan işittiğimiz ve size duyurduğumuz, Tanrı'nın Işık olduğunu ve O'nun içinde hiç karanlık olmadığını bildiren mesajdır. O'nunla paydaşlığımız olduğunu söylersek ve karanlıkta yürürsek, yalan söyleriz ve gerçeği uygulamayız ”(1 Yuhanna 1: 5-6).

Karanlıkta sessizce durup yeğenimin uykuya dalmasını izledim. Ağlamasını yatıştırmak için odasına girdiğimde, hemen beşiğine yerleştirdiğim ve ona verdiğim "karanlıkta parlayan" emzikinden gelen loş ışık dışında, tamamen karanlıktı. Kapının yanında dururken gözlerim karanlığa alıştı ve oranın o kadar da karanlık olmadığını anladım. Karanlık odada ne kadar uzun süre kalırsam, o kadar parlak ve normal görünüyordu. Kapının hemen dışındaki salondaki parlak ışıklara kıyasla karanlık görünüyordu.

Çok gerçekçi bir şekilde, dünyada ne kadar uzun süre kalırsak, kalbimizin gözlerinin karanlığa uyum sağlaması ve düşündüğümüzden daha hızlı olması, ışıkta yürüdüğümüzü sanırız. Kalplerimiz kolayca aldatılır (Yeremya 17: 9). Tanrı'dan bize iyiyle kötüyü, ışığı ve karanlığı ayırt etmesini istemeliyiz. Buna inanmıyorsanız, Mesih'in takipçisi olduktan sonra küfür, grafik şiddet veya kaba cinsel mizahla dolu bir filmi ilk gördüğünüz zamanı hatırlamaya çalışın. Ruhsal duyunuz kırıldı. Bu bugün hala doğru mu yoksa fark edilmiyor mu? Kalbiniz iyi ile kötüyü ayırt etmeye hazır mı yoksa karanlığa mı alıştı?

Ayrıca deccal ruhuyla dolu bir dünyadaki yalanlardan gerçeği bilmek için ayırt etmemiz gerekir. Muhafazakar kilisemizin kürsülerinde bile yanlış öğretiler bol miktarda bulunur. Buğdayı samandan ayırmak için yeterli anlayışınız var mı?

İnsan kalbinin iyilik, kötülük, gerçek ve yalanlar arasında ayırt edilmeye ihtiyacı vardır, ancak Yuhanna'nın 1 Yuhanna 1: 8-10'da hatırladığı gibi, önemli olan üçüncü bir alan da vardır. Günahımızı kabul etmek için ayırt etmemiz gerekir. Gözlerimizdeki güdükleri gözden kaçırırken başkalarındaki beneği göstermekte genellikle çok iyiyiz (Matta 7: 3-5). Zorlu bir yürekle, kişisel adaletimizi abartma eğilimimizi bilerek, alçakgönüllülükle kusurlar ve başarısızlıklar için kendimizi inceleriz.

Mezmur 119: 66: "Emirlerinize inandığım için bana iyi bir anlayış ve bilgi öğretin."

İbraniler 5:14: "Ancak katı yiyecekler, pratik yoluyla duyularının iyiyi ve kötüyü ayırt edecek şekilde eğitilmiş olan olgun kişiler içindir."

1 Yuhanna 4: 1: "Sevgili, her ruha inanmayın, ancak Tanrı'dan gelip gelmediklerini görmek için ruhları test edin, çünkü birçok sahte peygamber dünyaya çıktı."

1 Yuhanna 1: 8: "Günah işlemediğimizi söylersek, kendimizi aldatırız ve gerçek içimizde olmaz."

2. Tanrım, bana gönül ver.
"Bununla, emirlerini yerine getirirsek, onu tanıdığımızı biliyoruz" (1 Yuhanna 2: 3).

“Öyleyse sevgilim, her zaman itaat ettiğiniz gibi, sadece benim huzurumda değil, ama şimdi yokluğumda çok daha fazlası, kurtuluşunuzu korku ve titreme ile çözün; çünkü hem O'nun zevki için istekli hem de çalışan, sizde çalışan Tanrı'dır ”(Filipililer 2: 12-13).

Tanrı sadece ona itaat etmemizi değil, aynı zamanda bizden de bizden yapmamızı istediği şeyi yapma iradesini ve kabiliyetini kendisi verecek kadar O'na itaat etmek istiyoruz. İtaat Tanrı için önemlidir çünkü kalplerimizin O'nun iç Ruhu tarafından değiştirildiğini ortaya koyar. Daha önce ölmüş ruhlarımız hayata geçirildi (Efesliler 2: 1-7). Tıpkı toprağa ekilen tohumun yeni büyümeyle ortaya çıkmaya başlaması ve sonunda olgun bir bitki haline gelmesi gibi, canlılar da hayatta olduklarını kanıtlar. İtaat, yenilenmiş bir ruhun meyvesidir.

Tanrı, bazen kendi emirlerini anlamayacağımızı bilse bile, gönülsüz veya isteksizce itaat etmemizi istemez. Bu nedenle, bize hazır bir kalp vermesi için O'nun Ruhuna ihtiyacımız var; Kurtarılmamış bedenimiz, inananlar olarak bile her zaman Tanrı'nın emirlerine isyan edecek. İstekli bir yürek, ancak tüm kalbimizi Rab'be verdiğimizde, onun tam erişim ve kontrole sahip olmasına izin vermekte isteksiz olduğumuz gizli köşeler veya kapalı yerler bırakmadığımızda mümkündür. Tanrı'ya, “Size bu hariç her şeyde itaat edeceğim. “Tam itaat, tamamen teslim olmuş bir yürekten gelir ve Tanrı'nın inatçı kalplerimizi istekli bir kalbe dönüştürmesi için tam bir teslimiyet gereklidir.

Gönüllü bir kalp neye benzer? İsa, çarmıha gerilmesinden önceki gece Gethsemane bahçesinde dua ederken bizim için mükemmel bir örnek oldu. Bir insan olarak doğmak için gökteki ihtişamından alçakgönüllülükle feragat etti (Filipililer 2: 6-8), dünyamızın tüm cazibelerini deneyimledi, ancak kendisi günah işlemedi (İbraniler 4:15) ve şimdi korkunç bir fiziksel ölümle karşı karşıya kaldı ve günahımızı alırken Baba'dan ayrılma (1 Petrus 3:18). Bütün bunlarda O'nun duası, "Benim istediğim gibi değil, senin istediğin gibi" idi (Matta 26:39). O, yalnızca Tanrı'nın Ruhu'ndan gelen gönüllü bir kalptir.

İbraniler 5: 7-9: “Bedeni olduğu günlerde, kendisini ölümden kurtarabilecek olana yüksek sesle ağlama ve gözyaşlarıyla dua ve yakarışlar sundu ve merhameti duyuldu. Oğul olmasına rağmen, çektiği acılardan itaat etmeyi öğrendi. Ve mükemmelleştirildikten sonra, kendisine itaat edenlerin ebedi kurtuluşunun kaynağı oldu. "

1 Tarihler 28: 9: “Sana gelince oğlum Süleyman, babanın Tanrısını bil ve ona tüm yüreğin ve aklınla hizmet et; çünkü Rab tüm kalpleri arar ve düşüncelerin tüm niyetlerini anlar ”.

3. Tanrım, bana sevgi dolu bir yürek ver.
"Çünkü baştan beri duyduğunuz mesaj bu, birbirimizi sevmemiz gerekiyor" (1. Yuhanna 3:11).

Sevgi, Mesih'in takipçilerini dünyadan ayıran ayırt edici ve zorlayıcı bir özelliktir. İsa, inananlar olarak birbirimizi sevdiğimiz şekilde dünyanın O'nun öğrencileri olduğumuzu bileceğini söyledi (Yuhanna 13:35). Gerçek sevgi ancak Tanrı'dan gelebilir, çünkü Tanrı sevgidir (1 Yuhanna 4: 7-8). Başkalarını gerçekten sevmek, ancak Tanrı'nın bize olan sevgisini bizzat bilirsek ve yaşarsak mümkündür. Onun sevgisinde kaldıkça, hem iman kardeşlerimiz hem de kurtarılmamış olanlarla ilişkilerimize yayılır (1. Yuhanna 4:16).

Sevgi dolu bir kalbe sahip olmak ne demektir? Birini gördüğümüzde ya da onunla konuştuğumuzda içimizde kendini gösteren bir duygu, bir heyecan mı? Sevgi gösterme yeteneği mi? Tanrı'nın bize sevgi dolu bir yürek verdiğini nereden biliyoruz?

İsa bize, Tanrı'nın tüm buyruklarının iki basit onayla özetlendiğini öğretti: "Tanrı'yı ​​önce tüm kalbimiz, ruhumuz, aklımız ve gücümüzle sev ve komşunu kendimiz gibi sev" (Luka 10: 26-28). Komşumuzu nasıl sevdiğini tanımlamaya devam etti: En büyük aşk bunlardan hiçbirine sahip değil, arkadaşlarına hayat sunan aşk (Yuhanna 15:13). Bize sadece sevginin neye benzediğini söylemekle kalmadı, aynı zamanda çarmıhta bizim hayatını, Baba'ya olan sevgisi için terk etmeyi seçtiğinde gösterdi (Yuhanna 17:23).

Aşk bir histen daha fazlasıdır; fedakarlık pahasına bile olsa başkaları adına ve yararına hareket etmek bir kanaattir. Yuhanna bize sadece sözlerimizle değil, eserlerimizle ve gerçekte sevmemiz gerektiğini söyler (1 Yuhanna 3: 16-18). Bir ihtiyaç görürüz ve Tanrı'nın içimizdeki sevgisi bizi harekete geçirir.

Sevgi dolu bir kalbin var mı? İşte test. Başkalarını sevmek, kendi isteklerinizi, tercihlerinizi veya ihtiyaçlarınızı bir kenara bırakmanızı gerektirdiğinde, bunu yapmak ister misiniz? Başkalarını, onları sevmeyi zorlaştıran davranışların ve seçimlerin altında yatan manevi yoksulluğu tanıyan Mesih'in gözleriyle görüyor musunuz? Onların da yaşayabilmesi için hayatınızı terk etmeye istekli misiniz?

Zorlu bir kalp.

Gönüllü bir kalp.

Sevgi dolu bir kalp.

Tanrı'dan bu alanlarda gerektiği gibi kalbinizin koşullarını değiştirmesini isteyin. Sizi dinlemenin onun iradesi olduğunu ve onun cevap vereceğini bilerek güvenle dua edin.

Filipililer 1: 9-10: "Ve dua ediyorum ki, sevginiz gerçek bilgide ve her türlü kavrayışta gittikçe çoğalsın, güzel şeyleri onaylayasınız, Mesih'in gününe kadar içten ve suçsuz olun."