Medjugorje'li Vicka "Leydimiz zorluklarda bile her zaman yanımızdadır"

Janko: Sana özellikle bir şey soracağım ve istersen bana cevap verebilirsin.
Vika: Sorun değil.
Janko: Başınıza gelenlerle ilgili hem bireysel hem de grup olarak başlangıçta yaşadığınız acıları, sıkıntıları hepimiz biliyoruz. Şimdi soruyorum size: kafanız mı karıştı yoksa hiçbir şeyin olmamasını dileyecek kadar kafanız mı karıştı?
Vika: Hayır, hayır. Bu asla!
Janko: Gerçekten hiç mi?
Vika: Asla. Leydimiz her zaman bana yakın olmuştur; Kalbimde vardı ve onun kazanacağını biliyordum. Hayaletler sırasındaki zorlukları kesinlikle düşünmedim; aslında aklıma başka bir şey gelmiyor.
Janko: Pekala, hayaletler sırasında. Ama sonra?
Vicka: Sonra bile değil. Bazen beni hapse atmış olabilecekleri aklıma geldi. Ama Leydimiz, orada da benimle olacağına dair bana kesin bir inanç verdi. Ve kim bana bir şey yapabilir?
Janko: Arkadaşlarından birinden bu olaylara hiç karışmamış olmayı dilediği anlar olduğunu duydum. Ancak gerçekte, bana hemen şöyle dedi: "Meryem Ana ile tanışma zamanı geldiğinde, hiçbir güç beni onunla buluşmaktan alıkoyamazdı".
Vika: Belki. Sadece kendim için konuştum; Yine de kimden bahsettiğini biliyorum. Ne istiyorsun, bu kadar kafa ve bu kadar fikir. O, zavallı şey, çok acı çekti; hemen hemen hepsi.
Janko: Yani cesaretinizin kırılmadığını söylüyorsunuz.
Vicka: Hayır, her gün daha sıkı ve daha cesurduk.
Janko: Pekala, sana inanmak zorundayım.
Vika: Neden olmasın? Söyleyecek bir şeyin varsa söyle ve korkma.
Janko: Hiçbir şeyden korkmuyorum. Böyle olmasına sevindim. Ancak Vicka, ilk görüşmeden beri acı verici ve zor anlar yaşadığını biliyordum. Bu anlardan herhangi birini hatırlıyor musun?
Vicka: Çok oldu; bunları listelemek mümkün değil. Hayal edebilirsiniz; Sana bundan zaten bahsetmiştim. Bizi şimdi birbiri ardına aradı. Bizimle alay ettiler, bizi tehdit ettiler. Sana ne söylememi istiyorsun? Çok kötüydü. Leydimiz bizi cesaretlendirmeseydi, sonumuz nereye gelirdi bilmiyorum. Tanrı ve Leydimiz sayesinde her şeye katlandık.