בשורה פון 13 אפריל 2020 מיט באַמערקונג
פון די בשורה פון יוזל המשיח לויט מתיא 28,8-15.
דעמאל ט האב ן ד י פרויע ן זי ך גיך א פארלאז ן דע ם קבר , מי ט גרוי ס שרעק , או ן פרײד , זי ך געלאפ ן צ ו געב ן ד י מעלדונ ג פא ר זײנ ע תלמידים .
און זע, יאָשקע געקומען זיי אַנטקעגן, און האָט געזאָגט: באַגריסן דיר. און זיי געקומען און גענומען זיין פֿיס און געבוקט אים.
און ישוע האט צו זיי געזאגט: איר זאָלט ניט מורא האָבן; גיי מעלדן צו מיינע ברידער אז זיי גייען קיין גליל, און זיי וועלן מיך דארטן זען.
װע ן ז ײ זײנע ן געװע ן אויפ ן װעג , זײנע ן עטלעכ ע פו ן ד י װעכטע ר אנגעקומע ן אי ן שטא ט או ן אנגעזאג ט צ ו ד י כהנים־גדולים , װא ס ס׳אי ז געשען .
ז ײ האב ן זי ך דא ן געטראפ ן מי ט ד י עלטער ן או ן באשלאס ן צ ו געב ן ד י סאלדאטן א גוט ע סומע , זאגנדיק :
"דערקלערט: זיינע תלמידים זענען געקומען אין דער נאַכט און סטאָול אים בשעת מיר סלעפּט.
און אויב די זאך קומט אמאל פאר דעם גבאי'ס אויערן, וועלן מיר אים איבעררעדן און אייך באפרייען פון אלע צרות".
גענומען די געלט, זיי האבן לויט די ינסטראַקשאַנז וואָס זיי האָבן באקומען. אזו י הא ט ד י דאזיק ע קלאנגע ן זי ך פארשפרײ ט צװיש ן ד י ײד ן בי ז הײנטיק ן טאג .
יוחנן קאַרפּאַטהיאַן (7 יאָרהונדערט)
מאָנק און בישאָפּ
חיזוק קאפיטלען נ. 1 , 14 , 89
מיט ציטערניש פרייען זיך אין די האר
אזוי ווי דער מלך פון די אַלוועלט איז אייביק, וועמענס מלכות האט ניט אָנהייב און ניט סוף, אַזוי עס כאַפּאַנז אַז די מי פון די וואס קלייַבן צו לייַדן פֿאַר אים און פֿאַר די מעלות איז באַלוינט. פֿאַר די כּבֿוד פון די איצטיקע לעבן, גלענצנדיק ווי זיי זענען, טאָוטאַלי פאַרשווינדן אין דעם לעבן. פאַרקערט, די כיבודים וואָס גאָט גיט צו די וואָס זענען ווערט צו זיי, אומפאַרקערטלעכע כיבודים, בלייבן אויף אייביק. (...)
עס איז געשריבן: "איך ברענגען איר אַ גוט נייַעס פון גרויס פרייד, וואָס וועט זיין פֿאַר אַלע די מענטשן" (לק 2,10:66,4), ניט בלויז פֿאַר איין טייל פון די מענטשן. און "כל די ערד בוקן דיך און זינגען צו דיר" (פּס 2,11 לקס). ניט אַ איין טייל פון דער ערד. אַזוי עס איז ניט דאַרפֿן צו באַגרענעצן. געזאַנג איז נישט פֿאַר די וואס פרעגן פֿאַר הילף, אָבער פֿאַר די וואס זענען אין פרייד. אויב אזוי, לאמיר זיך קיינמאל נישט פארצווייפלן, נאר לעבן אונזער היינטיגן לעבן מיט גליק, טראכטן וועגן דער פרייד און גליק וואס עס ברענגט אונז. אָבער, לאָמיר צוגעבן די יראת ה' צו פרייד, ווי עס איז געשריבן: "מיט ציטערניש פרייען" (פּסח ב': יא). אזוי איז, פול מיט מורא און גרויס פרייד, אז די פרויען ארום מרים זענען געלאפן צום קבר (צף מט כ"ח, ח). אויך מיר וועלן איין טאג, אויב מיר לייגן מורא צו פרייד, צורייסן צו דעם פארשטענדלעכן קבר. איך בין דערשטוינט אַז מיר קענען איגנאָרירן מורא. פֿאַר קיין איינער איז אָן זינד, אַפֿילו משה אָדער דער שליח פעטרוס. אין זיי, אָבער, געטלעך ליבע איז געווען שטארקער, עס טשייסט אַוועק מורא (קפ. 28,8 יוחנן 1) אין דער צייַט פון די עקסאָדוס. (...)
װער װיל ניט גערופֿן װערן אַ חכם, אַ קלוגער און אַ פֿרײַנד פֿון גאָט, צו דערלאַנגען זײַן נשמה פֿאַר גאָט, אַזױ װי ער האָט זי פֿון אים אױפֿגענומען, רײן, בעשאָלעם, אין גאַנצן אומװערדיק? ווער וויל עס נישט אַזוי געקרוינט אין הימל און גערופן ברוך דורך די מלאכים?