געטלעך רחמנות: דער געדאַנק פון סיינט פאַוסטינאַ הייַנט 12 אויגוסט
איך בין דער האר. — שרײַב מײַנע װערטער, מײַן טאָכטער, רעד צו דער װעלט פֿון מײַן רחמנות. די גאנצע מענטשהייַט ריזאָרץ צו עס. שרײב , א ז אײדע ר קומע ן װ י א גערעכטע ר ריכטער , עפענע ן אי ך ברײ ט ד י טירן ן פו ן מײ ן רחמנות : װע ר ע ם װיל ט ניש ט דורכגײן , װע ט דארפ ן דורכגײ ן ד י טיר ן פו ן מײ ן גערעכטיקײט . די נשמות וואָס אַפּעלירן צו מיין רחמנות קריגן מיר גרויס פרייד; איך שענק זיי חסדים וואָס גיין אויס פון זייער אייגענע תאוות. איך קען נישט באַשטראָפן אפילו דעם גרעסטען זינדיקן ווען ער איז אַרוישעלפן צו מיין מחילה, אָבער איך באַרעכטיקן אים דאַנק צו מיין רחמנות וואָס איז ינפאַנאַט און וואָס בלייבט אומבאַקאַנט פֿאַר איר. איך בין דער האר דורך עסאַנס און איך וויסן ניט קאַנסטריינץ אדער באדערפענישן: אויב איך געבן לעבן צו באשעפענישן, דאָס קומט בלויז פון די ימענאַטיז פון מיין רחמנות. אַלץ וואָס איך טאָן פֿאַר די לעבן פון נשמות איז ימפּערד מיט רחמנות.
17. דאס צעבראכענע הארץ. — הײנט האט דער האר צו מיר געזאגט: ״איך האב צעריסן מיין הארץ אלס א מקור פון רחמנות, כדי אלע נשמות זאלן דערפון ארויסציען לעבן. אַזוי לאָזן אַלעמען צוגאַנג דעם אָקעאַן פון ריין גוטסקייט מיט אַנלימאַטאַד צוטרוי. זינדיקע וועלן דערגרייכן גערעכטיקייט און די צדיקים וועט זיין באשטעטיקט אין גוטן. אין דער שעה פון טויט, איך וועל פּלאָמבירן מיט מיין געטלעך שלום די נשמה וואָס וועט האָבן געשטעלט איר צוטרוי אין מיין ריין גוטסקייט. צו די כהנים וואָס וועלן מעלדן מיין רחמנות, איך וועל געבן אַ יינציק שטאַרקייט און איך וועל געבן עפיקאַסי צו זייער ווערטער, רירנדיק די הערצער פון די צו וועמען זיי וועלן אַדרעס."
18. די גרעסטע פון די געטלעך אַטריביוץ. — דער דרשן האט אונז היינט געזאגט, אז די גאנצע געשיכטע פון דער מענטשהייט איז א אנטפלעקציע פון גאטס גוטסקייט, אלע זיינע אנדערע אטריבן, ווי אלמאכט און חכמה, העלפן אונז אנטפלעקן, אז דער רחמנות איז צווישן אלעמען דאס מערסטע פון איר גרעסערע. מייַן יאָשקע, קיין איינער קענען ויסמאַטערן דיין רחמנות. פארדארבונג איז בלויז דער גורל פון נשמות וואָס האָבן די וועט צו פאַרלירן זיך, אָבער ווער סע וויל צו זיין געראטעוועט קענען ונטערטוקנ זיך אין די שאָרלעסס ים פון געטלעך רחמנות.
19. פריי און ספּאַנטייניאַס. — איך פֿאַרשטײ, װיפֿל גאָט האָט אונדז ליב און װי לײכט עס איז מיט אים איבערצוגעבן דורך זײַן רחמנות, כאָטש זײַן מײַעסטקײט איז ניט צוגײן. מיט קיין איינער, ווי מיט אים, איך פילן פריי און ספּאַנטייניאַס. אפילו נישט צװישן א מאמע און איר קינד איז דא אזא פארשטאנד װי צװישן א נשמה און איר גאט, ם׳זענען נישטא קײן װערטער צו אויסדריקן זײן אומענדלעכן רחמנות: אלץ װאלט געװען אן אויםטערליש אין פארגלײך צו אים.
20. די אויג אויף צוויי תהום. — יאָשקע אנטפלעקט מיין צאָרעס צו מיר, איך פֿאַרשטיין פון אים די גרויסקייט פון זיין רחמנות. אי ך װע ל אי ן מײ ן לעבן , קוק ן מי ט אײ ן אויג , אוי ף דע ם תהום ם פו ן אומגליק , װא ס בי ן אי ך או ן מי ט דע ר צװײטע ר אויפ ן תהום ם פו ן זײ ן רחמנות . אָ מיין יאָשקע, אפילו ווען עס מיינט אַז איר אָפּוואַרפן מיר און טאָן ניט הערן צו מיר, איך וויסן אַז איר וועט נישט אַנטוישן מיין האפענונגען.