אונדזער לאַדי פון מעדדזשוגאָרדזשע וויל צו געבן איר די מערסט וויכטיק אָנזאָג

אָנזאָג פון 25 פעברואר 1996
טייערע קינדער! הייַנט איך לאַדן איר צו קאַנווערזשאַן. דאָס איז די מערסט וויכטיק אָנזאָג איך האָבן געגעבן איר דאָ. קינדער, איך וויל אַז יעדער פון איר זאָל זיין די טרעגער פון מיין אַרטיקלען. איך לאַדן איר, קליין קינדער, צו לעבן די אַרטיקלען וואָס איך האָבן געגעבן איר אין די יאָרן. די צייט איז אַ צייט פון חסד. ספּעציעל איצט אַז די קהילה אויך ינווייץ איר צו תפילה און קאַנווערזשאַן. איך אויך, קליין קינדער, לאַדן איר צו לעבן מיין אַרטיקלען וואָס איך האָבן געגעבן איר בעשאַס די צייט זינט איך האָבן זיך דאָ. דאַנקען דיר פֿאַר ריספּאַנדינג צו מיין רופן!
עטלעכע פּאַסידזשיז פון די ביבל וואָס קענען העלפֿן אונדז פֿאַרשטיין דעם אָנזאָג.
ירמיהו 25,1-38
דאָס דאָזיקע װאָרט איז געװען גערעדט צו יִרמיָהון פֿאַר דעם גאַנצן פֿאָלק פֿון יהודה אין פֿערטן יאָר פֿון יהויקים דער זון פֿון יאשיהו דעם מלך פֿון יהודה, דאָס הײסט, אין ערשטן יאָר פֿון נבוכדנצר דעם מלך פֿון בבֿל. יִרמיָהו הנביא האָט עס אָנגעזאָגט צום גאַנצן פֿאָלק פֿון יהודה און צו אַלע באַװױנער פֿון ירושלים, אַזױ צו זאָגן: פֿון דרײַצנטן יאָר פֿון יאשיהו דעם זון פֿון אָמון, דעם מלך פֿון יהודה, ביז הײַנט, דרײַ און צװאַנציק יאָר איז דאָס װאָרט פֿון גאָט. איז צו מיר גערעדט געוואָרן, און איך האָב גערעדט צו דיר ערנסט און שטענדיק, אָבער איר האָט ניט צוגעהערט. ה' האָט געשיקט צו דיר אַלע זיינע קנעכט, די נביאים, מיט שטרענג זאָרג, אָבער איר האָט ניט צוגעהערט, און איר האָט ניט צוגעהערט צו הערן ווען ער האט געזאגט צו דיר: יעדער זאָל פאַרלאָזן זיין פאַרקריפּלט פירונג און זיין בייז מעשים; דעמאלט וועסטו קענען וואוינען אין דעם לאנד וואס ה' האט דיר און אייערע עלטערן געגעבן פון קדמון צייט און אויף אייביק. גיי ניט נאָך אנדערע געטער צו דינען און דינען זיי און טאָן ניט דערצערן מיר מיט די מעשים פון דיין הענט, און איך וועל נישט שאַטן איר. אָבער איר האָט ניט צוגעהערט צו מיר - זאגט דער האר - און איר האָט דערצערנט מיר מיט די אַרבעט פון דיין הענט פֿאַר דיין ומגליק. דערפֿאַר האָט גאָט פֿון צבֿאות געזאָגט: װײַל איר האָט ניט צוגעהערט צו מײַנע װערטער, זע, איך װעל שיקן און נעמען אַלע שבֿטים פֿון צפֿון, איך װעל זײ שיקן אַקעגן דעם דאָזיקן לאַנד, אױף אירע באַװױנער, און אױף אַלע שכנותדיקע פֿעלקער. איך וועל זיי שטימען צו פארניכטונג און זיי אראפברענגען, צו אביעקט פון גרויל, צו שפּאָט און דוירעסדיק אָפּזאָגן. איך וועל מאַכן אונטער זיי די געשריי פון פרייד און די קולות פון גליק, די קול פון די חתן און אַז פון די קאַלע, די ראַש פון די מילשטיין און די ליכט פון די לאָמפּ. די גאנצע געגנט וועט זיין פארלאזן צו צעשטערונג און וויסט, און די מענטשן וועט זיין ענסלייווד דורך דעם מלך פון בבל פֿאַר זיבעציק יאָר. אַז זײ זײַנען אַלט געװאָרן זיבעציק יאָר, װעל איך באַשטראָפֿן דעם מלך פֿון בבֿל, און דאָס פֿאָלק, זאָגט גאָט, פֿאַר זײערע פֿאַרברעכן, װעל איך באַשטראָפֿן דאָס לאַנד פֿון די כַּשׂדים, און עס פֿאַרברענען צו אַ שטענדיקע װיסטעניש. דעריבער וועל איך שיקן צו טאָן אויף דעם דאָזיקן לאַנד אַלע ווערטער וואָס איך האָב גערעדט וועגן איר, וואָס איז געשריבן אין דעם בוך, וואָס ירמיהו האט פארויסזאָגן קעגן אַלע אומות. אַ סך פֿעלקער און גוואַלדיקע מלכים וועלן זיי אויך עבד, און איך וועל זיי צוריקצאָלן לויט זייערע מעשים, לויט די מעשים פון זייערע הענט. ”
אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: נעם פֿון מײַן האַנט דעם כּוס װײַן פֿון מײַן כּעס, און מאַכט טרינקען אַלע פֿעלקער װאָס איך שיק אײַך צו זײ, כּדי זײ זאָלן טרינקען דערפֿון, שיכּור זײַן, און פֿאַרלירן זײער זינען. פֿאַר דער שװערד װאָס איך װעל שיקן צװישן זײ. און איך האָב גענומען דעם כּוֹס פֿון דער האַנט פֿון גאָט, און איך האָב עס געגעבן צו טרינקען צו אַלע פֿעלקער װאָס גאָט האָט מיך געשיקט צו זײ: צו ירושלים און צו די שטעט פֿון יהודה, צו אירע מלכים און צו אירע פֿירשטן, זײ איבערצולאָזן צו אומקום. , וויסט , אל ע חרפה און קללה , ווי עס איז נאך היינט ; אױך צו פַּרעהן דעם מלך פֿון מִצרַיִם, צו זײַנע באדינער, צו זײַנע איידעלע, און זײַן גאַנצן פֿאָלק; צו די מענטשן פון אַלע ראַסעס און צו אַלע די מלכים פון לאַנד עוז, צו אַלע די מלכים פון דעם לאַנד פון די פלשתים, צו עסקלון, צו עזה, צו עקרון, און צו די געבליבענער פון אשדוד, צו אדום, צו מואב און די גערעטעניש פון אַשדוד. עמון, צו אַלע מלך פון צור, און צו אַלע מלכים פון צידון, און צו די מלכים פון דעם אינזל אויף די אנדערע האַנט פון די ים, צו דדן, צו תימה, צו בוז, און צו אַלע וואָס גאָלן די עקן פון זייער היכל, צו אַלע מלכים פון די היכל. אראבער וואס וואוינען אין מדבר, צו אלע מלכים פון זמרי, צו אלע מלכים פון עלם, און צו אלע מלכים פון מדי, צו אלע מלכים פון צפון, נאענט און ווייט, איינס צום אנדערן און צו אלע מלוכות וואס זענען אויף. ערד; דער מלך פֿון שָׂשַח װעט טרינקען נאָך זײ. "איר זאָלט זאָגן צו זיי: זאָגט יהוה פֿון צבָאוֹת, דער גאָט פֿון ישׂראל: טרינקען און שיכּורן, שפּײַ און פֿאַלן אָן אױפֿשטײן פֿאַר דער שװערד װאָס איך שיק צװישן אײַך. און אַז זײ װעלן ניט נעמען פֿון אײַער האַנט דעם בעכער צו טרינקען, זאָלסטו צו זײ זאָגן: זאָגט גאָט פֿון צבֿאות: אַװדאי װעסטו טרינקען! אז אי ך הא ב אנגעהויב ן באשטראפ ן ד י עצם־שטאט , װא ס טראג ט מײ ן נאמען , מאכ ט אי ר זי ך פארבלײב ן אומגעשטראפט ? נײן, דו װעסט ניט בלײַבן אָן באַשטראָפֿט, װאָרום איך װעל רופֿן די שװערד אױף אַלע באַװױנער פֿון דער ערד. אָרקל פון די האר פון האָסץ.
וועסטו זאגן די אלע זאכן, און צו זיי זאגן: דער האר ברוסט פון אויבן, פון זיין הייליגע וואוינונג מאכט ער הערן זיין דונער; ער הײבט אױף זײַן ברום אַקעגן דער ערבֿה, שיקט אַרױס שׂימחה, װי די װײַנטרויבן, אַקעגן אַלע באַװױנער פֿון לאַנד. דער רעש קומט צו דער עק פֿון דער ערד, ווײַל גאָט קומט צו אַ משפּט מיט די פֿעלקער; ער גיט אַ משפּט אויף איטלעכן מענטשן, די רשָעים גיט ער איבער צו דער שווערד. וואָרט פון די האר. זאָגט ה' צבָאוֹת: הִנֵּה, אַ אומגליק גײט פוּן פאָלק צו פאָלק, אַ גרויסער שטורעם שטייגט אויף פוּן דעם עק פוּן דער ערד. אין יענעם טאָג, די וואָס זענען געשלאגן דורך די האר וועט זיין געפֿונען פֿון איין עק פון דער ערד צו די אנדערע; זיי וועלן נישט געפלאנצט ווערן און נישט געשניטן, אדער באגראבן ווערן, נייערט ווי מיסט אויף דער ערד וועלן זיי זיין. שרייען, פּאַסטוכער, שרייען, זעמל זיך אין שטויב, פירערס פון די שאָף! ווייַל די טעג זענען געקומען פֿאַר דיין שחיטה; װעסט פֿאַלן װי אױסגעקליבענע װידערס. עס וועט זיין קיין אָפּדאַך פֿאַר די פּאַסטוכער און קיין אַנטלויפן פֿאַר די פירער פון די שאָף. הערט דאָס געשריי פֿון די פּאַסטוכער, דאָס געשריי פֿון די פֿירער פֿון די שאָף, ווײַל גאָט פֿאַרטיליקט זייער פֿיטערונג; פרידלעך מעדאָוז זענען חרובֿ דורך די פייַערד גרימצארן פון דעם האר. 38 דער לײב לאָזט זײַן מאורה, װאָרום זײער לאַנד איז אַ שממה פֿון װעגן דער שװערד, און פֿון װעגן זײַן גרימצאָרן.