אונדזער לאַדי דערציילט איר וואָס זי זיך אין מעדדזשוגאָרדזשע

אָנזאָג פון 8 פעברואר 1982
איר פרעגן מיר דעם צייכן צו גלויבן אין מיין בייַזייַן. דער צייכן וועט קומען. איר טאָן ניט דאַרפֿן עס: איר זיך מוזן זיין אַ צייכן פֿאַר אנדערע!
עטלעכע פּאַסידזשיז פון די ביבל וואָס קענען העלפֿן אונדז פֿאַרשטיין דעם אָנזאָג.
גענעסיס 9,8-19
האָט {dn גאָט} געזאָגט צו נח און זײַנע זין מיט אים: איך בין, זע, איך באַשטעל מײַן בונד מיט דײַנע קינדער נאָך דיר; מיט אַלע לעבעדיקע זאַכן װאָס בײַ אײַך, פֿױגלען, בהמות, און ווילדע בהמות, מיט אַלע בהמות װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון אָרון. איך גרינד מײַן בונד מיט דיר: קיין לעבעדיקע זאַך וועט ניט צעשטערט ווערן דורך די מבול וואסערן, און דער מבול וועט ניט צעשטערן די ערד. גאָט האָט געזאָגט: דאָס איז דער צײכן פֿון דעם בונד װאָס איך שטעל צװישן דיר און צװישן מיר און צװישן אַלע לעבעדיקע װאָס איז מיט אײַך פֿאַר די אײביקע דורות. מייַן בויגן איך שטעלן אויף די וואלקנס און עס וועט זיין דער צייכן פון דעם בונד צווישן מיר און דער ערד. אַז איך זאַמלב די װאָלקן אױף דער ערד, און דער בױבעריק װעט זיך באַװיזן אױף די װאָלקן, װעל איך געדענקען מײַן בונד װאָס איז צװישן מיר און צװישן אײַך, און צװישן יעטװעדער מענטש װאָס לעבט אין אַלע לײַבער, און עס װעט מער ניט זײַן קײן װאַסער פֿאַרן מבול, כּדי צו פֿאַרטיליקן אַלע. פלייש. דער בויך וועט זיין אויף די וואלקנס און איך וועל קוקן אויף אים צו געדענקען די אייביק בונד צווישן גאָט און יעדער זייַענדיק וואָס לעבט אין יעדער פלייש וואָס איז אויף ערד. גאָט האָט געזאָגט צו נח: דאָס איז דער צייכן פֿון דעם בונד װאָס איך האָב אױפֿגעשטעלט צװישן מיר און צװישן אַלע לײַבער װאָס אױף דער ערד. די קינדער פֿון נח, װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון דער תּבֿה, זײַנען געװען שֵם, חָם, און יפת; חָם איז דער פֿאָטער פֿון כּנַעַן. די דאָזיקע דרײַ זײַנען די קינדער פֿון נח, און פֿון די דאָזיקע איז די גאַנצע ערד באַפֿױלן געװאָרן.
דעוטעראָנאָמי 6,4-8
הערט, ישׂראל: יהוה איז אונדזער גאָט, יהוה איז אײנער. דו וועסט ליב האָבן יהוה אײַער גאָט מיט דײַן גאַנצן האַרצן, מיט דײַן גאַנצן זעל און מיט דײַן גאַנצן שטאַרקײט. די דאָזיקע מצוות וואָס איך גיב דיר היינט, זענען פאַרפעסטיקט אין דיין האַרץ; דו וועסט זיי איבערחזרן פאר דיינע קינדער, וועסטו רעדן פון זיי ווען דו ביסט געזעסן אין דיין הויז, ווען דו גיסט אויף דער גאס, ווען דו וועסט גיין שלאפן און ווען דו שטיי אויף. װעסט זײ פֿאַרבינדן צו דײַן האַנט װי אַ צײכן, זײ װעלן זײַן װי אַ הױנגערינג צװישן דײַנע אױגן, און זאָלסט זײ פֿאַרשריבן אױף די טירזײַלן פֿון דײַן הױז און אױף דײַנע טירן.
יחזקאל 20,1:29-XNUMX
אין צענטן פֿינפֿטן חוֹדש, אין זיבעטן יאָר, זײַנען געקומען עטלעכע פֿון די עלטסטע פֿון ישׂראל באַראַטנ זיך מיט גאָט, און זײ האָבן זיך געזעצט פֿאַר מיר. דאָס דאָזיקע וואָרט פֿון גאָט איז צו מיר געקומען: מענטשנקינד, רעד צו די עלטסטע פֿון ישׂראל, און זאָג צו זײ: זאָגט גאָט דער האַר: קומסטו מיך באַראַטן? אזו י אמת , א ז אי ך לעב , װע ל אי ך זי ך ניש ט דערלויב ן צ ו װער ן פו ן אײך . אָראַקעל פון די האר גאָט. צי איר ווילן צו ריכטער זיי? װילסטו זײ משפּטן, מענטשנקינד? װײַז זײ די אומװערדיקײטן פֿון זײערע עלטערן. זאָג צו זײ: זאָגט גאָט דער האַר: אַז איך האָב אױסדערװײלט ישׂראל, און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט, און האָב געשװאָרן בײַם זאָמען פֿון דעם הױז פֿון יעקבֿ, האָסטו זיך באַװיזן צו זײ אין לאַנד מִצרַיִם, און האָט געשװאָרן בײַ זײ, אַזױ צו זאָגן: איך יהוה בין אײַער. גאָט. דענצמאָל האָב איך אױפֿגעהױבן מײַן האַנט, און איך האָב געשװאָרן זײ אַרױסצוברענגען פֿון לאַנד מִצרַיִם, און זײ פֿירן צו אַ לאַנד װאָס איז פֿאַר זײ אױסדערװײלט געװאָרן, דריפּנדיק מיט מילך און האָניק, װאָס איז דאָס שענסטע פֿון אַלע לענדער. איך האָב צו זײ געזאָגט: זאָל איטלעכער אַװעקװאַרפֿן די אומװערדיקײטן פֿון זײַנע אױגן, און זיך ניט פֿאַראומרײניקן מיט די אָפּגעטער פֿון מִצרַיִם: איך בין אײַער גאָט, אָבער זײ האָבן װידערשפּעניקט קעגן מיר און האָבן ניט צוגעהערט צו מיר; פֿון זײערע אױגן, און די אָפּגעטער פֿון מִצרַיִם האָבן זײ ניט פֿאַרלאָזן. דענצמאָל האָב איך באַשלאָסן צו אױסגיסן מײַן גרימצאָרן אױף זײ, און אַרױסגײן מײַן גרימצאָרן אױף זײ אין מיטן פֿון לאַנד מִצרַיִם. איך האָב אָבער אַנדערש געטאָן פֿון אַכטונג צו מײַן נאָמען, כּדי ער זאָל ניט פֿאַרשװעכט װערן אין די אױגן פֿון די פֿעלקער װאָס זײ זײַנען געװען צװישן זײ, װאָרום איך האָב געזאָגט, אַז איך װעל זײ אַרױסגײן פֿון לאַנד מִצרַיִם פֿאַר זײערע אױגן. און איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם, און זײ אַרױסגעצױגן אין דער מדבר; 11 איך האָבּ זיי געגעבּן מײַנע חוקים, אוּן מײַנע חוקים האָבּ איך זיי דערקענט, כּדי דער, וואָס היט זיי, זאָל לעבן לויט זיי. איך האָב זײ אױך געגעבן מײַנע שבתים פֿאַר אַ צײכן צװישן מיר און צװישן זײ, כּדי זײ זאָלן װיסן, אַז איך, גאָט, בין זײ װאָס הײליק. אָבער די ישׂראלים האָבן װידערשפּעניקט קעגן מיר אין דער מדבר: זײ זײַנען ניט געגאַנגען אַזױ װי מײַנע גזירות, מײַנע געזעצן האָבן זײ פֿאַראַכט, װאָס מע דאַרף היטן, כּדי דער מענטש זאָל לעבן, און מײַנע שבתים האָבן זײ תּמיד געמאַכט. און איך האָב באַשלאָסן צו גיסן אויף זיי מיין צארן אין דער מדבר און פאַרטיליקן זיי. אָבער איך האָב געטאָן אַנדערש פֿאַר מײַן נאָמען, כּדי ער זאָל ניט פֿאַרשװעכט װערן אין די אױגן פֿון דעם פֿאָלק װאָס איך האָב זײ אַרױסגעצױגן פֿאַר זײ. איך האָב געשװאָרן אױף זײ אין דער מדבר, אַז איך װעל זײ מער ניט פֿירן צו דעם לאַנד װאָס איך האָב זײ באַשטימט, אַ לאַנד װאָס דריפּט פֿון מילך און האָניק, דאָס שענסטע פֿון אַלע לענדער, װײַל זײ האָבן פֿאַראַכט מײַנע געבאָט, האָבן ניט געהאַלטן מײַנע חוקים. און מײַנע שבתים האָבן זײ פֿאַרשװעכט, בעת זײער האַרץ האָט זיך אָנגעהױבן צו זײערע אָפּגעטער. אָבער מײַן אױג האָט זיך דערבאַרימט אױף זײ, און איך האָב זײ ניט פֿאַרטיליקט, איך האָב זײ ניט אַלע פֿאַרטיליקט אין דער מדבר. איך האָב געזאָגט צו זײערע קינדער אין דער מדבר: זאָלסט ניט היטן די געזעצן פֿון אײַערע עלטערן, ניט היטן זײערע געזעצן, זיך ניט פֿאַראומרײניקן מיט זײערע אָפּגעטער; איך בין יהוה אײַער גאָט. גיי לויט מיינע גזירות, היטן מיינע געזעצן און זיי אויספירן. הײליק מײַנע שבתים, און זאָלן זײ זײַן פֿאַר אַ צײכן צװישן דיר און צװישן מיר, כּדי מע זאָל װיסן אַז דאָס בין איך יהוה אײַער גאָט. אָבער די קינדער האָבן אויך װידערשפּעניקט קעגן מיר, זײ זײַנען ניט געגאַנגען אַזױ װי מײַנע גזירות, זײ האָבן ניט געהיט און אױסגעפֿירט מײַנע געזעצן, װאָס געבן לעבן צו די װאָס היטן זײ; מײַנע שבתים האָבן זײ פֿאַרשװעכט. האָב איך באַשלאָסן צו אױסגיסן אױף זײ מײַן גרימצאָרן, און אַרױסנעמען מײַן כּעס אױף זײ אין דער מדבר. אבער איך האב צוריקגעצויגן מיין האנט און אנדערש געטון פון אכטונג אויף מיין נאמען, כדי ער זאל נישט פארשוועכט ווערן אין די אויגן פון דעם פאלק וואס איך האב זיי ארויסגעברענגט פאר זיינע פנים. און איך האָב זײ אין דער מדבר געשװאָרן, אױפֿהײבנדיק מײַן האַנט, אַז איך װעל זײ צעשפּרײטן צװישן די פֿעלקער און זײ צעשפּרײטן אין פֿרעמדע לענדער, װײַל זײ האָבן ניט געטאָן מײַנע געזעצן, פאַרקערט, זײ האָבן פֿאַראַכט מײַנע גזירות, מײַנע שבתים פֿאַרשװעכט און מײַנע שבתים. זײערע אױגן זײַנען שטענדיק געװען געקערט צו די אָפּגעטער פֿון זײערע עלטערן. דעמאלט האב איך זיי אפילו געגעבן שלעכטע געזעצן און געזעצן וואס זיי האבן נישט געקענט לעבן לויט. איך האָב זײ געמאַכט פֿאַראומרײניקט אין זײערע קרבן, אַז יעדער בכָור זאָל דורכגײן דורכן פֿײַער, זײ צו שרעקן, כּדי זײ זאָלן דערקענען אַז איך בין יהוה. רעד דעריבּער צו די בני-ישראל, מענטשנקינד, און זאג צו זיי: זאָגט גאָט דער האַר: ווידער אין דעם האָבּן אײַערע עלטערן מיך באַליידיקט מיט מיר אומגעטריע, נאָכדעם ווי איך האָב זיי אַריינגעבראַכט אין דעם לאַנד וואָס איך האָב אויפגעהויבן מיין האַנט, זײ האָבן געשװאָרן זײ צו געבן, און האָבן געקוקט אױף יעדן הויכן בערגל, יעדן גרינעם בױם, און דאָרטן האָבן זײ געבראַכט און געבראַכט זײערע שפּײַזאָפּפֿער: דאָרטן האָבן זײ אַרײַנגעזעצט זײערע שמעקלעך, און אױסגעגאָסן זײערע געטרונקען. האָב איך צו זײ געזאָגט: װאָס איז די דאָזיקע הײך, װאָס איר גײט אַהין?