היינט קלערן: איין נשמה אין צוויי ללבער
מיר זענען געווען אין אַטהענס, סטאַרטינג פון דער זעלביקער כאָומלאַנד, צעטיילט, ווי די לויף פון אַ טייַך, אין פאַרשידענע געגנטן אויס פון אַ פאַרלאַנג צו לערנען, און צוריק צוזאַמען ווידער, ווי אויב דורך העסקעם, אָבער אין פאַקט דורך געטלעך באַזייַטיקונג.
דעמאל ט הא ב אי ך זי ך ניש ט בלוי ז געפיל ט מי ט א ן כבוד , פא ר מײ ן גרוים ן באסיל , פא ר דע ר ערנם ט פו ן זײנ ע מנהגים , או ן פא ר דע ר צײטי ק או ן חכמ ה פו ן זײנ ע רעדעס , הא ב אי ך אוי ך גענומע ן אנדער ע װא ס האב ן אי ם נא ך ניש ט געקענ ט דא ם זעלבן . אָבער, פילע האָבן אים שוין זייער רעספּעקטעד, ווייל זיי וויסן און צוגעהערט צו אים פריער.
וואָס איז נאכגעגאנגען? א ז כמע ט ע ר אלײן , צװיש ן אל ע װא ם זײנע ן געקומע ן קײ ן אטען , הא ט זי ך גערעכנט , פו ן דע ר געמײנזאמע ר ארדענונג , הא ט מע ן דערגרײכ ט א ן א שאצונג , װא ס הא ט אי ם געשטעלט , װא ס הא ט אי ם הוי ך געשטעל ט איבע ר פשוט ע תלמידים . דאָס איז דער אָנהייב פֿון אונדזער פֿרײַנדשאַפֿט; דעריבער די ינסעניוו פֿאַר אונדזער נאָענט שייכות; אַזוי מיר פּעלץ געכאפט אין קעגנצייַטיק ליבשאַפט.
װע ן מי ר האב ן מי ר מי ט דע ר צײט , אײנע ר דע ם צװײט ן אויסגעדריקט , אונדזער ע כוונות , או ן האב ן פארשטאנען , א ז ד י אהבת־חכמ ה אי ז מי ר בײד ע געזוכ ט געװארן , דא ן זענע ן מי ר בײד ע געװאר ן אײנע ר צו ם צװײטן : באגלײטער , געסט , ברידער . מי ר האב ן זי ך געשטרעב ט צ ו דע ם זעלב ן גוט ן או ן יעד ן טא ג האב ן מי ר גענומע ן מי ר פרײע ר או ן אינטימער , אויםארבע ט אונדזע ר געמײנלעכ ן אידעאל .
מי ר זײנע ן געטריב ן געװאר ן פו ן דע ר זעלביקע ר דאגה , צ ו װיסן , א זאך , װא ס אי ז הוי ך אל ץ דערצינד ן קנאה ; נאָך עס איז קיין קנאה צווישן אונדז, אַנשטאָט עמיאַליישאַן איז אַפּרישיייטיד. דאָס איז געווען אונדזער ראַסע: ניט ווער איז געווען ערשטער, אָבער ווער ערלויבט די אנדערע צו זיין ערשטער.
עס האָט געפילט ווי מיר האָבן איין נשמה אין צוויי ללבער. אויב מיר מוזן לעגאַמרע נישט גלויבן די וואס זאָגן אַז אַלץ איז אין אַלעמען, מיר מוזן זיין געגלויבט אָן כעזאַטיישאַן, ווייַל איינער איז געווען באמת אין די אנדערע און מיט די אנדערע.
די איינציקע באשעפטיקונג און בענקשאפט צו אונז ביידע איז געווען מעלה, און לעבן געשפּאנט צו צוקונפטיגע האפענונגען און זיך פירן ווי מיר וואלטן געווען גלות פון דער וועלט, נאך איידער זיי האבן פארלאזט דעם היינטיקן לעבן. אזוי איז געווען אונדזער חלום. דאָס איז וואָס מיר דירעקטעד אונדזער לעבן און אונדזער פירונג אויף דעם וועג פון די געטלעך מצוות און ינקעראַדזשד יעדער אנדערע צו ליבע מעלה. און לאָמיר נישט באַשולדיקן זיך אין השערה, אויב איך זאג, אַז מיר זענען געווען איינער דעם אַנדערנס נאָרמע און הערשן צו אונטערשיידן גוטס פון שלעכטס.
און בשעת אַנדערע באַקומען זייערע טיטלען פֿון זייערע עלטערן, אָדער באַקומען זיי אַליין פֿון די אַקטיוויטעטן און אונטערנעמונגען פֿון זייער לעבן, איז פֿאַר אונדז געווען אַ גרויסער מציאות און אַ גרויסער כּבֿוד צו זײַן און זיך רופֿן קריסטן.