מעדדזשוגאָרדזשע: פֿון זינדיקער צו קנעכט פון גאָט

פון זינדיקער צו קנעכט פון גאָט

אין פרי נאוועמבער 2004 איך געגאנגען צו די פאַרייניקטע שטאַטן פֿאַר עטלעכע תפילה מיטינגז און קאַנפראַנסאַז. דארט ן הא ב אי ך אוי ך געהא ט ד י מעגלעכקײ ט צ ו הער ן צ ו עדו ת פו ן מענטשן , װעלכ ע האב ן זי ך איבערגעקער ט א דאנ ק מעדזשוגארזשע , ס ײ דור ך א באזוך , ס ײ דור ך ביכער . פֿאַר מיר דאָס איז געווען נאָך דערווייַז אַז גאָט איז טיף אין אַרבעט הייַנט. איך גלייב אז עס איז וויכטיג אז יעדער זאל דערפון וויסען, כדי זיי זאלן נעמען מוט און זיך שטארקן אין אמונה. ונטער איר קענען לייענען די עדות פון אַ יונג גאַלעך וועגן זיין ויסערגעוויינלעך קאַנווערזשאַן.

Pater Petar Ljubicic

"מייַן נאָמען איז דאָנאַלד קאַלאָווייַ און איך בין געבוירן אין מערב ווירזשיניע. מיינע עלטערן האבן דעמאלט געלעבט אין פולשטענדיק אומוויסנדיקייט. זינט זיי זענען נישט אינטערעסירט אין די קריסטלעך אמונה, זיי האבן נישט אַפֿילו האָבן מיר באַפּטייזד. נא ך א קורצע ר צײ ט האב ן מײנ ע עלטער ן זי ך צעשיידט . איך האָב גאָרנישט געלערנט, ניט וועגן מאָראַלישע ווערטן, און ניט וועגן דעם אונטערשייד צווישן גוטס און שלעכטס. איך האב נישט געהאט קיין כללים. דער צווייטער מאן וואס מיין מאמע האט חתונה געהאט איז אויך נישט געווען קיין קריסט, נאר ער איז נאר געווען איינער וואס האט אויסגענוצט מיין מאמע. ער האט געטרונקען און געיאגט װײבער. זי איז געווען די וואָס האט צו שטיצן די משפּחה, אַזוי זי זיך איינגעשריבן די נאַווי. ד י אומשטאנ ד הא ט געמײנט , א ז אי ך הא ב מי ך צײטװײלי ק געמוז ט לאז ן מי ט דע ם מענטש ן אלײן . ז י אי ז אריבערגעפיר ט געװאר ן או ן אונדזע ר פאמילי ע הא ט זי ך געמוז ט אריבערפירן . מײ ן מאמע ם או ן סטעפפאטע ר האב ן זי ך שטענדי ק געטענהט , או ן זי ך ענדלע ך צעשיידט .

מײַן מאַמע האָט זיך איצט באַטייליקט מיט אַ מאַן, וואָס איז, ווי זי, געווען אין דער נאַווי. איך האט ניט ווי עס. ער איז געווען אַנדערש פון זיינע אנדערע מענטשן. ע ר אי ז אוי ך געװע ן אנדער ש פו ן אל ע מײנע ר קרובים . װע ן ע ר הא ט אונד ז באזוכ ט , אי ז ע ר געקומע ן אי ן מונדיר , או ן הא ט אויסגעזע ן זײע ר פארפאסט . ער האט מיר אויך געבראכט מתנות. אבער איך האב זיי אפגעווארפן און געמײנט אז מיין מאמע האט געמאכט א טעות. אָבער זי ליב געהאט אים און די צוויי באהעפט. אַזוי עפּעס נייַ געקומען אין מיין לעבן. דער מענטש איז געווען אַ קריסטלעך און געהערט צו דער עפּיסקאָפּאַל קהילה. דע ר פאקט , אי ז מי ר געװע ן גלײכגילטיק , או ן אי ך הא ב זי ך ניש ט פאראינטערעסיר ט דערפון . ע ר הא ט מי ך אנגענומע ן או ן זײנ ע עלטער ן האב ן געמײנט , א ז מע ן קע ן איצ ט באפטירן . פֿאַר דעם סיבה איך באקומען באַפּטיזאַם. װע ן אי ך בי ן געװע ן צע ן יא ר אלט , אי ז מי ר געבויר ן געװאר ן א האלבע ר ברודער , או ן ע ר אי ז אוי ך באטאפ ט געװארן . אָבער, פֿאַר מיר באַפּטיזאַם מענט גאָרנישט. הייַנט איך ליבע דעם מענטש זייער טיף ווי אַ פאטער און איך רופן אים אויך אַזוי.

ווײַל מײַנע עלטערן האָבן זיך באַוועגט, האָבן מיר זיך אַלע מאָל געמוזט רירן, און צווישן אַנדערע זײַנען מיר אַריבערגעפֿאָרן קיין דרום קאַליפֿאָרניע און יאַפּאַן. כ׳האב נישט געהאט קײן שום חוש פון גאט, כ׳האב אלץ מער געפירט א לעבן פול מיט זינד און געהאט אין זינען נאר מײן אײגענע פארװײלונג. איך האב געליגן, געטרונקען אלקאהאל, זיך געמאטערט מיט מיידלעך און געווארן א שקלאפער פון דראגס (הרואין און לסד).

אין יאַפּאַן האָב איך אָנגעהויבן גנבענען. מיין מאמע האט אומגלויבליך געליטן צוליב מיר און איז געשטארבן פון ווייטאג, אבער עס האט מיר נישט געלאזט. א פרוי וואס מיין מאמע האט זיך פארטרוי'ט, האט איר געראטן צו רעדן וועגן די אלע זאכן מיט'ן קאטוילישן מגיד אין דער מיליטערישער באזע. דא ם אי ז געװע ן דע ר שליסלע ר פו ן זײ ן תשובה . ע ם אי ז געװע ן א ן אויםערגעװײנלעכע ר גיבו ר או ן גא ט אי ז אמא ל ארײנגעקומע ן אי ן זײ ן לעבן .

צולי ב מײ ן צעלאזטע ר לעב ן האב ן אי ך מי ט מײ ן מאמ ע געמוז ט צוריקקומע ן קײ ן אמעריקע , אבע ר װײ ל אי ך הא ב זי ך גענומע ן צ ו װאנדערן , הא ט ז י זי ך געצװונגע ט צ ו פארלאז ן יאפא ן אלײן . װע ן ז ײ האב ן מי ך ענדלע ך געכאפט , הא ט מע ן אי ך פארטריב ן פו ן לאנד . איך בין געווען פול מיט האַס און געוואלט צו פאָרזעצן מיין אַלט לעבן אין אַמעריקע. צוזאַמען מיט מײַן טאַטן בין איך געפֿאָרן קיין פענסילוועניע. מייַן מוטער האָט אונדז באַגריסט מיט טרערן אין די אַעראָפּאָרט. ער האט געזאגט, "אָה, דאַני! איך האב דיר ליב. איך בין אַזוי צופרידן צו זען איר און איך איז געווען שרעקלעך דערשראָקן פֿאַר איר!". איך האב זי אוועקגעשטופט און אויף איר געשריגן. מייַן מוטער אַפֿילו האט אַ ברייקדאַון, אָבער איך געווען בלינד צו קיין ליבע.

איך האט צו אַרייַן אַ אָפּזוך צענטער.

דא האט מען מיר געפרװוט זאגן עפעס װעגן רעליגיע, אבער איך בין אנטלאפן. אַמאָל ווידער איך האט געלערנט גאָרנישט וועגן רעליגיע. אין דער דערווייל, מיין עלטערן האָבן דעפיניטיווע קאָנווערטעד צו די קאַטהאָליק אמונה. כ׳האב מיך נישט געלאזט און געצויגן מײן אלטן לעבן, אבער אינעװײניק בין איך געװען לײדיק. איך בין נאָר געקומען אַהיים ווען איך האָב ליב געהאַט. איך בין געווען פאַרדאָרבן. אי ן א טא ג הא ב אי ך אי ן מײ ן רעקל־קעשענע ן געטראפ ן א מעדאל ׳ מי ט דע ם ארכאנג ל גבריאל , װא ס מײ ן מאמ ע הא ט זי ך געהײם ן אינעװײניק . דערנאָך האָב איך געטראַכט: "וואָס פֿאַר אַ אַרויסגעוואָרפן זאַך!". מייַן לעבן איז געווען געמיינט צו זיין אַ לעבן פון פריי ליבע, און אַנשטאָט איך איז געווען געפירט אַ לעבן פון טויט.

ביי זעכצן בין איך אוועק פון שטוב און געפרואווט זיך אפצוהאלטן מיט איינצלהייטן ארבעט, אבער וויבאלד איך האב נישט געוואלט ארבעטן, האב איך די געלעגנהייט אויך געבלאזן. צום סוף בין איך צוריק געגאַנגען צו מײַן מאַמען, וואָס האָט געפּרוּווט רעדן מיט מיר וועגן דער קאַטוילישער אמונה, אָבער איך האָב דאָך גאָרנישט געוואָלט וויסן דערפון. א פחד האט זיך אלץ מער און מער ארײנגעקראכן אין מיין לעבן. איך האב אויך מורא געהאט אז די פאליציי וועט מיך ארעסטירן. איין נאַכט בין איך געזעסן אין מיין צימער און איך האָב פאַרשטאַנען אַז דאָס לעבן מיינט פאַר מיר טויט.

אי ך בי ן געגאנגע ן אי ן מײ ן עלטער ן ביבליאטע ק קוק ן אוי ף ד י אילוסטראציע ס פו ן עטלעכ ע ביכער . אַ בוך געקומען אין מיין הענט ענטייטאַלד: "די מלכּה פון שלום וויזיץ מעדדזשוגאָרדזשע". וואס איז עס געווען? איך האב געקוקט אויף די אילוסטראציעס און דערזען זעקס קינדער מיט אנגעקלאפטע הענט. איך איז געווען ימפּרעסט און אנגעהויבן לייענען.

"די זעקס וויזשאַנעריז ווי זיי זען די רוח ווירגין מרים." ווער איז געווען? איך האב נאך קיינמאל נישט געהערט פון איר, איך האב ערשט נישט פארשטאנען די ווערטער וואס איך האב געלייענט. וואָס האט עוטשאַריסט, רוח קאַמיוניאַן, וואויל סאַקראַמענט פון די מזבח און ראָסערי מיינען? איך האב ווייטער געלייענט. זאָל מרים זיין מיין מוטער? אפֿשר האָבן מײַנע עלטערן פֿאַרגעסן עפּעס צו זאָגן? מרים גערעדט וועגן יאָשקע, זי האט געזאגט אַז ער איז פאַקט, אַז ער איז גאָט, און אַז ער איז געשטארבן אויף דעם קרייַז פֿאַר אַלע מענטשן צו ראַטעווען זיי. ע ר הא ט גערעד ט װעג ן דע ר קהילה , או ן װ י ע ר הא ט דערפון , הא ב אי ך קײנמא ל ניש ט אויפגעהער ט צ ו װערן . איך האב פארשטאנען אז דאס איז דער אמת און אז איך האב ביז דעמאלט קיינמאל נישט געהערט דעם אמת! ער האָט גערעדט צו מיר וועגן דעם איינער וואָס קען טוישן מיר, וועגן יאָשקע! איך האב ליב געהאט די מאמע. איך האב געלייענט דאס בוך א גאנצע נאכט און צומארגנם איז מיין לעבן שוין נישט געווען די זעלבע. אינדערפרי האב איך געזאגט פאר מיין מאמע, אז איך דארף רעדן מיט א קאטוילישע מגיד. זי האט גלייך טעלעפאנירט צום פריץ. דער מגיד האט מיר צוגעזאגט, אז נאך דער הייליגער מיסיע קען איך מיט אים רעדן. בשעת דער כֹּהן האָט בעת דער קידושין געזאָגט די ווערטער: "דאָס איז מיין גוף, מקרב געווען ווי אַ קרבן פאַר דיר!", האָב איך פעסט געגלויבט אין דער אמת פון די ווערטער. איך געגלויבט אין די פאַקטיש בייַזייַן פון יאָשקע און איז געווען ינקרעדאַבלי צופרידן. מייַן קאַנווערזשאַן פארבליבן צו פּראָגרעס. איך בין זיך אַרײַן אין אַ קהילה און געלערנט טעאָלאָגיע. צום סוף, אין 2003, איך איז געווען אָרדיינד אַ גאַלעך. אין מיין קהילה עס זענען נייַן אנדערע קאַנדאַדייץ פֿאַר די כהונה וואָס האָבן קאָנווערטעד און דיסקאַווערד זייער פאַך דורך Medjugorje.

יאָשקע، אונדזער גואל און ראַטעווער، געבראכט דעם יונג מענטש אויס פון גענעם און געהאלפן אים אין אַ ווונדערלעך וועג۔ איצט גייט ער פון אָרט צו אָרט און פּריידיקן. ער וויל אַלע מענטשן צו וויסן אַז יאָשקע קענען מאַכן אַ קנעכט פון גאָט פון אַ גרויס זינדיקער.

אַלץ איז מעגלעך מיט גאָט! זאל אונדז לאָזן גאָט, דורך די השתדלות פון די רוח ווירגין מרים, צו פירן אונדז צו אים אויך! און מיר האָפן אַז אויך מיר וועלן קענען עדות זאָגן אויף דעם.

מקור: Medjugorje - אַ פאַרבעטונג צו תפילה