די היינטיקע בשורה 29 פעברואַר 2020 מיט קאָמענטאַר
פֿון די בשורה פון יאָשקע המשיח לויט לוק 5,27-32.
אין דער צייט, יאָשקע געזען אַ שטייער קאַלעקטער מיטן נאָמען לוי זיצן בייַ די שטייער טאָמבאַנק, און געזאגט צו אים: "פאָלג מיר!".
ע ר הא ט זי ך אל ץ איבערגעלאז ט או ן אי ם נאכגעלאפן .
און לוי האָט צוגעגרײט פֿאַר אים אַ גרויסן סעודה אין זײַן הױז. ע ם אי ז געזעם ן מי ט ז ײ ב ײ דע ם טיש א א מאס ע צאלער ן או ן אנדער ע מענטשן .
די פרושים און זייערע סופרים האבן געמורמלט און געזאגט צו זיינע תלמידים: "פארוואס עסט איר און טרינקט מיט שולנער און זינדיקע?"
יאָשקע האט געזאגט: "ניט די געזונט וואָס דאַרפֿן אַ דאָקטער, אָבער די קראַנק;
איך בין ניט געקומען צו רופן די צדיקים, נאָר זינדיקע צו גיבן.
דזשוליאַן פון נאָרוויטש (צווישן 1342-1430 סיסי)
ענגליש רעקלאַמע
רעוועלאַטיאָנס פון געטלעך ליבע, טשאַפּ. 51-52
"איך בין געקומען צו רופן ... זינדיקע צו גיבן"
גאָט האָט מיר געװיזן אַ גביר, װאָס זיצט פֿײַערלעך אין שלום און רו; ער האט זיס געשיקט זיין דינער צו טאָן זיין וועט. דער דינער איז גיך אויסגעלאשן פון ליבע; אבער אט איז ער אראפגעפאלן פון א פעלדז און איז שווער פארוואונדעט געווארן. (...) אין די קנעכט גאָט געוויזן מיר די בייז און בלינדקייט געפֿירט דורך אדם ס פאַלן; און אין דער זעלביקער דינען איך די חכמה און גוטסקייט פון דעם זון פון גאָט, אין די האר, גאָט האט געוויזן זיין רחמנות און זיין רחמנות אויף די ומגליק פון אדם, און אין דעם זעלבן האר די זייער הויך אדלשטאנד און ינפאַנאַט כבוד צו וואָס מענטשהייַט. איז דערהויבן געווארן דורך די תאוה ותמותת בן ה', דערפאר איז רבינו זייער צופרידן מיט זיין אייגענעם נפילה [בעולם הזה בנפשו], צוליב דער דערהויבונג און דער פולקייט פון גליק צו וואס דער מענטשלעכער געיעג דערגרייכט. ס׳אי ז זיכער , װא ס מי ר װאלטע ן געהא ט װע ן אד ם אי ז ניש ט געפאלן . (...)
דעריבער מיר האָבן קיין סיבה צו טרויערן, זינט אונדזער זינד געפֿירט משיח 'ס צאָרעס, אדער קיין סיבה צו פרייען, ווייַל עס איז זיין ינפאַנאַט ליבע וואָס האט אים ליידן. (...) אויב עס כאַפּאַנז אַז מיר פאַלן רעכט צו בלינדקייט אָדער שוואַכקייַט, לאָזן אונדז באַקומען אַרויף מיד, צו די זיס אָנרירן פון חן. זאל אונדז ריכטיק זיך מיט אַלע אונדזער גוטן וועט דורך נאָכפאָלגן די לערנען פון די רוח קהילה, לויט די ערלעכקייט פון די זינד. לאָמיר גיין צו גאָט אין ליבע; לאמיר זיך קיינמאל נישט לאזן איבערנעמען פון די פארצווייפלונג, אבער לאמיר אויך נישט זיין צו רחמנות, אזוי ווי פאלן וואלט נישט קיין ענין. מיר פראַנגקלי דערקענען אונדזער שוואַכקייַט, געוואוסט אַז מיר וואָלט נישט קענען צו בלייַבנ לעבן אפילו אַ מאָמענט אויב מיר האבן נישט האָבן די חן פון גאָט. (...)
עס איז רעכט אַז אונדזער האר וויל אונדז צו באַשולדיקן זיך און דערקענען געטריי און אמת אונדזער פאַל און אַלע די בייז וואָס גייט דערפון, אַווער אַז מיר קענען קיינמאָל פאַרריכטן עס. אין דער זעלביקער צייט, ער וויל אונדז צו געטריי און באמת דערקענען די אייביק ליבע ער האט צו אונדז און די זעט פון זיין רחמנות. זען און דערקענען ביידע צוזאַמען מיט זיין חן, דאָס איז די אַניוועסדיק וידוי וואָס אונדזער האר ערוואַרט פון אונדז און וואָס איז זיין אַרבעט אין אונדזער נשמה.