Il-Madonna tat-tliet funtani: it-tliet intenzjonijiet ta ’Marija

Fir-rigward tal-ħajja ta’ Bruno, il-Madonna hija espliċita u ma tikkapuljax kliem. Huwa jiddefinixxiha: triq ta 'żball. Dan kollu qal. Min jiżbalja għandu jikkoreġi lilu nnifsu. Hija ma tmurx aktar. Bruno fehem tajjeb ħafna, mingħajr ma daħlet fid-dettalji. Id-diskors ta’ Maria jsir twil: is-suġġetti mimsus huma ħafna, idum madwar siegħa u għoxrin minuta. Aħna m'aħniex konxji tal-kontenut kollu. Dak li għarrafilna l-seer hija l-ewwel talba, tas-soltu, inevitabbli tal-Madonna sabiħa: it-talb. U bħala l-ewwel talba, il-favorita, huwa r-rużarju li hi tispeċifika bħala “kuljum”. Allura mhux kull tant żmien, iżda kuljum. L-insistenza ta’ Marija fuq it-talb hija ċertament impressjonanti.

Hi, il-koredentriċi, il-medjatur, titlob ukoll il-ħidma tagħna bħala “ko-redenturi” u “medjaturi” għall-Knisja kollha u għad-dinja kollha. Jagħmilha ċara li “għandu bżonn it-talb tagħna”, għax huma previsti u mixtieqa fil-pjan divin. Fit-Tre Fontane, minbarra l-intenzjoni tas-soltu li wieħed irid jitlob għaliha, li hija l-konverżjoni tal-midinbin, il-Madonna tfakkar tnejn oħra. Ejjew nisimgħu kliemu: «Ejja nitolbu u nsemmu r-rużarju ta’ kuljum għall-konverżjoni tal-midinbin, dawk li ma jemmnux u għall-għaqda tal-insara». Itolbu għal dawk li ma jemmnux. Huwa ġibed l-attenzjoni, anki dak iż-żmien, għall-fenomenu tal-ateiżmu, li dak iż-żmien ma kienx mifrux daqskemm hu issa. Hija dejjem qabel iż-żminijiet. Jekk fis-snin li għaddew din kienet attitudni ta’ xi wħud, speċjalment ta’ xi klassijiet soċjali jew politiċi, issa jidher li sar komuni, massa.

Anke ħafna minn dawk li jgħidu li jemmnu fil-fatt naqqsu l-fidi tagħhom għal xi ġesti ta’ tradizzjoni jew, agħar minn hekk, superstizzjoni. Hemm pjuttost ftit li jistqarru li huma jemmnu iżda mhux prattikanti. Bħallikieku l-fidi tista’ tiġi mifruda mill-għemejjel! Il-benesseri mifrux wassal lil ħafna biex jinsew lil Alla, biex ma jkollhomx aktar ħin għalih, jegħrqu fit-tfittxija kontinwa għall-affarijiet materjali. Is-soċjetà u anke l-individwi m’għadhomx jagħmlu referenza għal Alla u joqogħdu attenti li ma jsemmuhx, bl-iskuża li ma jridux jofendu lil dawk ta’ reliġjon oħra... Iridu jibnu kollox mingħajr Alla, meqjusa bħala xi ħadd li jista’ jsir minn jeddu. sakemm, ukoll għax ħafna drabi tfixkel il-kuxjenza.

U fuq kollox, iż-żgħażagħ jikbru mingħajr fidi fih, u mingħajru aħna fl-inkwiet. Omm is-Sema minflok trid li kulħadd jikkonverti u jerġa’ lura lejn Alla.U għal dan, titlob lil kulħadd l-għajnuna tat-talb. Ma’ dan it-tħassib tal-omm komuni jiżdied ieħor, pjuttost ġdid għal dawk iż-żminijiet: dak tal-ekumeniżmu, jekk nistgħu nsejħulha hekk. Huwa jitlob talb biex tintlaħaq l-għaqda fost l-insara. Hi wkoll ma tiflaħx aktar din il-ħsira bejn ħut l-Iben u l-għeżież uliedha. Lanqas is-suldati li kienu taħt is-salib ma kellhom il-kuraġġ li jqattgħu t-tunika sabiħa ta’ Kristu f’biċċiet. Din l-assurdità trid tispiċċa wkoll għax tikkostitwixxi skandlu u konfużjoni għal min jixtieq jikkonverti għal Kristu u ma jafx lil min jagħżel. Huwa għal dak in-nagħaġ wieħed taħt ragħaj wieħed li l-Verġni ssemmi.

U, paradossalment, sakemm din il-firda tippersisti, hi stess issir, mingħajr ma trid, xkiel u raġuni għal nuqqas ta’ ftehim. Fil-fatt, ġeneralment ikun hemm żewġ punti ewlenin li jfixklu l-għaqda tal-Insara: il-Madonna u l-Papa. Bit-talb biss jistgħu jingħelbu dawn id-diffikultajiet u allura kemm hi kif ukoll il-Papa jkunu jistgħu jiġu rikonoxxuti fil-missjoni fdata lilhom minn Ġesù nnifsu. Sakemm din il-frammentazzjoni tibqa’ fil-ġisem ta’ Kristu, is-Saltna ta’ Alla ma tistax tiġi, għax din tipproponi l-għaqda.

Hemm Missier komuni, Brother, Omm. Kif allura jista’ jkun hemm firda bejn it-tfal? Il-verità ma tistax tinqata’ f’biċċiet, li kull wieħed minnhom jieħu biss parti. Il-verità hija waħda u trid tiġi milqugħa u mgħejxa fl-intier tagħha. Ġesù tagħha miet, u hi miegħu, biex “jiġbor it-tfal kollha mxerrdin”. Għaliex dan it-tixrid jippersisti? U sa meta? Hi ġġegħilna nifhmu li l-qawwa tat-talb biss tista’ ssewwi l-libsa “mhux tas-soltu” ta’ Kristu, iktar mid-diskussjonijiet. Għax l-għaqda hija frott tal-konverżjoni, li tagħti lill-Mulej il-possibbiltà li jegħleb kull prekunċett, kull sfiduċja u kull obstinazzjoni.

Il-fatt li jidher lil Protestant u fil-belt ta’ Ruma, iċ-ċentru tal-Kristjaneżmu u s-sede tal-papat, jikkonferma din ix-xewqa intensa għal Marija l-aktar qaddisa. Irridu nerġgħu nafdawha u nitolbu magħha, bħal fl-ewwel żminijiet tal-Knisja. Hi l-garanzija ċerta, ix-xhieda ta’ min joqgħod fuqha tal-verità dwar Binha u l-Knisja. Kif tista’ ma tafdax lil ommok? Probabbilment mhux is-sikket, it-tnaqqis jew it-tonn tad-diskussjoni dwar Marija li jiffaċilita l-ekumeniżmu: iċ-ċarezza dwar il-persuna tagħha u l-missjoni tagħha se twassal għall-għaqda aktar mid-djalogi interminabbli u innervevoli, kontinwament interrotti u kważi dejjem jerġgħu jibdew fl-istess ħin. U allura, x’sens jista’ jkun li tilqa’ lil Kristu filwaqt li tiċħad lil ommu? Li jopponi lill-Vigarju tiegħu li fuqu tistrieħ il-Knisja bħallikieku fuq il-pedamenti tagħha?