Meditazzjoni tal-ġurnata: irridu nappoġġjaw insara dgħajfa

Il-Mulej jgħid: “Int ma tajtx saħħa lin-nagħaġ dgħajfa, ma fejjejtx lill-morda” (Ez 34: 4).
Kellem lir-rgħajja ħżiena, lir-rgħajja foloz, lir-rgħajja li qed ifittxu l-interessi tagħhom, mhux dawk ta’ Ġesù Kristu, li jqisu ħafna l-qligħ mill-kariga tagħhom, imma li ma jieħdu ħsieb xejn mill-merħla, u tferraħx lill-morda.
Peress li qed nitkellmu fuq il-morda u l-morda, anke jekk tidher li hi l-istess ħaġa, tista’ tiddaħħal differenza. Fil-fatt, jekk inqisu sew il-kliem innifsu, il-marid huwa proprju dak li diġà jintmess mill-ħażen, filwaqt li l-marid huwa dak li mhux sod u għalhekk biss dgħajjef.
Għal min hu dgħajjef hemm bżonn li jibża’ li t-tentazzjoni tattakka u twaqqa’.Il-marid, min-naħa l-oħra, diġà qed ibati minn xi passjoni, u dan iżommu milli jidħlu fit-triq ta’ Alla, milli jissottomettu għall-madmad ta’ Alla. Kristu.
Xi rġiel, li jridu jgħixu tajjeb u diġà ħadu r-riżoluzzjoni li jgħixu b’mod virtuż, għandhom inqas kapaċità li jġorru l-ħażen milli rieda li jagħmlu t-tajjeb. Issa, iżda, huwa xieraq li l-virtù Nisranija mhux biss tagħmel it-tajjeb, imma wkoll tkun taf kif iġorru l-ħażen. Għalhekk, dawk li jidhru ħerqana biex jagħmlu l-ġid, imma ma jridux jew ma jafux jissaportu t-tbatijiet li qed tagħfas, huma batuti jew dgħajfa. Imma min iħobb id-dinja għal xi xewqa ħżiena għas-saħħa u wkoll iwarrab mill-istess għemejjel tajbin, huwa diġà megħlub mill-ħażen u huwa marid. Il-mard jagħmillu bla saħħa u ma jistax jagħmel xi ħaġa tajba. Hekk kien fir-ruħ dak il-paralitiku li ma setax jiġi introdott quddiem il-Mulej. Imbagħad dawk li kienu qed iġorruha kixfu s-saqaf u minn hemm niżżlu. Int ukoll trid iġġib ruħek bħallikieku ridt tagħmel l-istess ħaġa fid-dinja ta’ ġewwa tal-bniedem: tikxef is-saqaf tiegħu u tpoġġi quddiem il-Mulej ir-ruħ paralitika stess, imdgħajfa f’riġlejha kollha u ma tistax tagħmel l-opri tajba, maħkuma minn dnubietha u ibati mill-marda tar-regħba tiegħu.
It-tabib qiegħed hemm, huwa moħbi u qiegħed ġewwa l-qalb. Dan huwa s-sens okkult veru tal-Iskrittura li jrid jiġi spjegat.
Mela jekk issib ruħek quddiem persuna marida miċħuda fir-riġlejn u milquta minn paraliżi ta’ ġewwa, biex tħallih jilħaq it-tabib, tiftaħ is-saqaf u ħalli l-paralitiku t’isfel, jiġifieri ħallih jidħol fih innifsu u jikxeflu dak li hu moħbi fl-ingħajjiet ta’ qalbu. Urih il-marda tiegħu u t-tabib li jrid jikkurah.
Lil dawk li jittraskuraw li jagħmlu dan, smajtu x’tmaqdir isir? Dan: “Int ma tajtx saħħa lin-nagħaġ dgħajfa, ma fjejtx lill-morda, ma għaqqtx dawk il-ġrieħi” (Ez 34: 4). Il-ferut li hawn min jitkellem hu, kif diġà għedna, dak li jsib ruħu bħallikieku imwerwer mit-tentazzjonijiet. Il-mediċina li għandha tiġi offruta f’dan il-każ tinsab f’dan il-kliem ta’ konsolazzjoni: “Alla hu fidil u ma jħallikx tkun ittantat lil hinn minn saħħa tiegħek, imma bit-tentazzjoni jagħtina wkoll it-triq u l-qawwa biex inġorruha”