Дуои ҳамду сано ба Худо дар ранҷу озмоиш
Имрӯз дар ин мақола мо мехоҳем ба як иборае таваҷҷӯҳ кунем, ки мо аксар вақт мешунавем "Худоро шукр«. Вақте ки мо дар бораи «ситоиши Худо» ҳарф мезанем, мо он чизеро дар назар дорем, ки саҷда ё шукргузорӣ ба Худо барои муҳаббат, хирад ва ҳидоят ва ҳузури ӯ дар ҳаёти ҳар як шахс аст. Ин аксар вақт тавассути дуо, суруд ва инъикоси рӯҳонӣ ифода карда мешавад.
Ин ибора аксар вақт бо он алоқаманд аст азобу озмоиш. Аммо ин 2 истилоҳ ба он таҷрибаҳое ишора мекунанд, ки ба мо меорад андӯҳ, дард, ҳисси талафот ё душворӣ дар ҳаёт. Инҳо метавонанд бемориҳо, талафоти эмотсионалӣ ё иқтисодӣ, мушкилоти оилавӣ ё ҳама гуна ҳолатҳои дигаре бошанд, ки моро эмотсионалӣ, ҷисмонӣ ё рӯҳӣ месанҷанд.
Худоро ситоиш кунед дар давоми замонҳои душвор Ин метавонад аҷиб ба назар расад, аммо якчанд сабабҳо вуҷуд доранд, ки чаро ин равиш муҳим аст. Пеш аз хама, ин таъриф дар давоми азоб мекашанд метавонад ба мо кӯмак кунад, ки вазъиятро дар як пайдо кунем нуқтаи назари дуруст, ки аз доираи мушкилоти бевоситаи мо берун рафта, ба чизҳои хубе, ки мо ҳоло дорем, тамаркуз мекунанд.
дуо
Худоё, мо Падари осмонӣ, Дар ин рӯз мо бо вуҷуди азобу машаққатҳое, ки дучори он ҳастем, барои шумо дуои ҳамду сано мегузорем. Ту Худое ҳастӣ, ки моро дорад бо мухаббат офарида шудааст, Шумо ба вучуди мо маъно ва максад бахшидед ва хатто дар рузхои душвор хам хамеша бо мо хастед.
Туро ситоиш мекунем, эй Худованд, барои ту вафо, зеро шумо моро дастгирй мекунед ва дар рох хидоят мекунед, хатто вакте ки гуё хама чиз дар туман гум шудааст.
Ci ба шумо таъзим мекунем, Худои умед, бигзор моро махсусан дар озмоишҳо қавӣ гардон ва ба мо қувват мебахшад, ки бо кӯмаки худ онҳоро бартараф кунем.
Худоё, хиради илоҳии Худро ба мо ошкор намо, ба мо мадад деҳ, ки маънои ин ранҷу азобро дарк кунем ва ба муҳаббат ва фидияи Ту имон оварем. Дар шумо мо меёбем паноҳгоҳ ва тасаллӣ, мо боварй дорем, ки хатто дар душворихо хам ту моро зинда мекунй, чунон ки бо душворихои худ. Писари Исо.
Туро ҳамду сано мегӯем, эй Худои Қодири Мутлақ, зеро ки Ту сипари мо ва санги мо ҳастӣ, Мо ҳамду санои Туро баланд мекунем, ҳатто дар озмоишҳо. Мо ба Ту шукр мегӯем, эй Худо, зеро ки Ту моро дӯст медорӣ ва ба мо ато мекунӣ умед ва сулхҲатто дар азобу озмоишҳо. Ин аз они шумост ҷалол дар дили мо дурахшид ва кудрати Худро дар миёни душворихо зохир намо, то ки мо дар хузури Ту шоду шод шавем.
Туро, эй Худованд, бо тамоми ҳастиамон ситоиш мекунем амир бехадду мехру мухаббати бепоёни ту, Дар душвориву машаккат ба ту мечаспем. омин.