25 Mars: sot ne festojmë Lajmërimin e Zotit
Lajmërimi i Zotit
25 Mars - Solemnitet
Ngjyra liturgjike: E bardha
Goditja e një krahu, një shushurimë në ajër, një zë dhe e ardhmja filloi të fillonte
Festa e Lajmërimit është arsyeja pse ne festojmë Krishtlindjen në 25 Dhjetor Krishtlindjen saktësisht nëntë muaj pasi Kryeengjëlli Gabriel ftoi Virgjëreshën Mari të ishte Nëna e Zotit, një ngjarje që ne e përkujtojmë më 25 Mars. Takimi i këtyre festave, megjithëse interesante, është me rëndësi më të vogël se rëndësia e tyre teologjike. Shtë e frytshme të reflektojmë mbi mishërimin e Jezu Krishtit në barkun e Virgjëreshës Mari si paraardhës për shpërthimin e gëzimit, këndimit, dhënies së dhuratave, ngrënies, pirjes, dashurisë dhe unitetit familjar përreth lindjes së Shpëtimtarit. Ndoshta Maria kishte një lloj Krishtlindje private dhe të brendshme në kohën e Lajmërimit. Ndoshta ai e ndjeu plotësinë e gëzimit të botës brenda Krishtlindjeve të zemrës së tij, kur kuptoi se ishte zgjedhur të ishte Nëna e Zotit.
Zoti mund të ishte bërë njeri në çfarëdo mënyre krijuese. Ai mund të ishte mishëruar vetveten ashtu siç u mishërua Adami në librin e Zanafillës, duke u formuar nga argjila dhe duke i fryrë fryma hyjnore në vrimat e hundës. Ose Zoti mund të kishte vendosur ngadalë këmbët e tij në tokë në një shkallë të artë aq të gjatë sa një burrë njëzet e pesë, i gatshëm për të ecur në rrugët kryesore dhe të pasme të Palestinës. Apo ndoshta Zoti mund të kishte marrë mish në një mënyrë të panjohur dhe të ishte gjetur, si Moisiu, duke notuar në një shportë nga një çift i ri pa fëmijë nga Nazareti ndërsa ata shijonin një piknik të Dielën përgjatë lumit Jordan.
Personi i dytë i Trinisë zgjodhi, në vend të kësaj, të bëhej një burrë ashtu si të gjithë ne jemi bërë burrë. Në të njëjtën mënyrë që ai do të dilte nga bota përmes derës së vdekjes, ashtu si gjithçka që duhet të bëjmë para ringjalljes dhe ngritjes së tij, Ai gjithashtu hyri në botë përmes derës së lindjes njerëzore. Sipas fjalëve të Kishës së hershme, Krishti nuk mund të shpengonte atë që nuk mori. Ai shpengoi gjithçka, sepse Ai mori natyrën njerëzore me gjithë gjerësinë, thellësinë, kompleksitetin dhe misterin e saj. Ai ishte si ne në gjithçka përveç mëkatit.
Mishërimi i Personit të Dytë të Trinitetit ishte një vetë-zbrazje. Ishte Zoti që zgjodhi të bëhej i vogël. Imagjinoni një burrë që bëhet milingonë ndërsa ruan mendjen dhe vullnetin e tij njerëzor. Njeriu që kthehet në milingonë duket se është si të gjitha milingonat përreth tij dhe do të merrte pjesë në të gjitha aktivitetet e tyre të milingonave, por unë ende mendoj në një nivel shumë më lart se ata. Nuk kishte asnjë mënyrë tjetër për ta bërë atë. Njeriut iu desh të mësonte përmes të bërit, jo sepse jeta e insekteve ishte më e lartë se e saj, por pikërisht sepse ishte inferiore. Vetëm përmes një pasardhësi, vetëm përmes përvojës, njeriu mund të mësonte atë që ishte poshtë tij. Të gjitha analogjitë e buta, por, në një mënyrë të ngjashme, personi i dytë i Trinisë e ruajti njohurinë e tij hyjnore të infuzionuar duke u reduktuar në një burrë dhe duke mësuar jetën e njeriut, duke e bërë njeriun të punonte dhe duke vdekur nga një njeri. Nga kjo vetvete zbrazëse,
Tradita teologjike spekulon në Kishë se një nga arsyet që engjëjt e këqij mund të ishin rebeluar kundër Zotit ishte zilia. Ata mund të kenë zbuluar që Zoti zgjodhi të bëhej njeri në vend të formës më të lartë të një engjëlli. Kjo zili do t'i ishte drejtuar Virgjëreshës Mari, gjithashtu, asaj anije Nderi dhe Arkës së Besëlidhjes që mbajti zgjedhjen hyjnore. Zoti jo vetëm që e bëri veten njeri, duhet ta kujtojmë, por ai e bëri këtë përmes një qenie njerëzore, asaj të përgatitur nga konceptimi i tij për të qenë i përsosur. 25 Marsi është një nga dy ditët e vetme të vitit kur gjunjëzohemi në recitimin e Besimit në Meshë. Në fjalët "... përmes Frymës së Shenjtë ai u mishërua nga Virgjëresha Mari dhe u bë njeri" të gjithë kokat e harkut dhe të gjithë gjunjët përkulin mrekullinë e saj. Nëse historia e Krishtit është historia më e madhe e thënë ndonjëherë, sot është faqja e saj e parë.
LUTJA
O Virgjëreshë e Shenjtë Mari, ne kërkojmë ndërmjetësimin tënd për të na bërë bujar ndërsa pranojmë vullnetin e Zotit në jetën tonë, veçanërisht kur ky vullnet shprehet në mënyra misterioze. Qofshi shembulli ynë i një përgjigjeje bujare ndaj asaj që Zoti dëshiron nga ne.