Motra Faustina na përshkruan dhimbjet e ferrit

 

Nga ditari i tij mësojmë si vijon ... 20.x.1936. (Fletore II °)

Sot, nën drejtimin e një engjëlli, unë kam qenë në thellësinë e ferrit. Shtë një vend i mundimeve të mëdha për të gjithë shtrirjen e tij të frikshme. Këto janë dhimbjet e ndryshme që kam parë: ndëshkimi i parë, ai që përbën ferr, është humbja e Zotit; e dyta, pendimi i vazhdueshëm i ndërgjegjes; e treta, vetëdija se ajo fat nuk do të ndryshojë kurrë; dënimi i katërt është zjarri që depërton në shpirt, por nuk e asgjëson atë; është një dhimbje e tmerrshme: është një zjarr thjesht shpirtëror i ndezur nga zemërimi i Zotit; dënimi i pestë është errësira e vazhdueshme, një erë e keqe mbytëse, dhe megjithëse është e errët, demonët dhe shpirtrat e mallkuar e shohin njëri-tjetrin dhe shohin të gjitha të këqijat e të tjerëve dhe të tyre; dënimi i gjashtë është shoqërimi i vazhdueshëm i shejtanit; dënimi i shtatë është një dëshpërim i jashtëzakonshëm, urrejtja ndaj Zotit, mallkimet, mallkimet, blasfemitë. Këto janë dhimbje që të gjithë njerëzit e mallkuar vuajnë së bashku, por ky nuk është fundi i vuajtjeve. Ekzistojnë mundime të veçanta për shpirtrat e ndryshëm, të cilat janë mundime të shqisave. Souldo shpirt me atë që ka mëkatuar është i munduar në një mënyrë të jashtëzakonshme dhe të papërshkrueshme. Ka shpella të tmerrshme, zhurma mundimesh, ku secila torturë ndryshon nga tjetra. Do të kisha vdekur në sytë e atyre torturave të tmerrshme, nëse gjithëfuqia e Zotit nuk do të më kishte duruar. Mëkatari e di se me kuptimin në të cilin ai mëkaton do të torturohet për gjithë amshimin. Unë e shkruaj këtë me urdhër të Zotit, në mënyrë që asnjë shpirt të justifikojë veten duke thënë se ferri nuk është aty, ose se askush nuk ka qenë kurrë dhe askush nuk e di se si është. Unë, Motra Faustina, me urdhër të Zotit kam qenë në thellësinë e ferrit, në mënyrë që t'ua tregoj shpirtrave dhe të dëshmoj se ferri është atje. Tani nuk mund të flas për këtë. Unë kam urdhër nga Zoti që ta lë me shkrim. Demonët treguan një urrejtje të madhe ndaj meje, por me urdhër të Zotit ata duhej të më bindeshin. Ajo që kam shkruar është një hije e zbehtë e gjërave që kam parë. Një gjë që vura re është se shumica e shpirtrave që janë atje ka shpirtra që nuk besonin se kishte ferr. Kur u ktheva tek vetja, nuk mund të rimarrja veten nga frika, me mendimin se shpirtrat vuajnë aq tmerrësisht atje, për këtë lutem me më shumë zemërim për shndërrimin e mëkatarëve, dhe unë thërras pandërprerë Mëshirën e Zotit për ta. Ose Jezusi im, unë preferoj të agonoj deri në fund të botës në torturat më të mëdha, në vend se t'ju ofendoj me mëkatin më të vogël.
Motra Faustina Kowalska