Motra Maria Francesca dhe mrekullia për gratë sterile

Ajo u varros në kishën e Santa Lucia al Monte në Corso Vittorio Emanuele në Napoli. Më 6 tetor 2001, reliket e tij u zhvendosën në shenjtëroren e Santa Maria Francesca delle Cinque Piaghe, e ndërtuar në shtëpinë në vico Tre Re ku ai jetonte.

Sipas ndjekësve të saj, gruaja zotëronte karizmën e profecisë. Ajo do të parashikonte shumë ngjarje që do të ndodhin më vonë për njerëzit e besimit dhe priftërinjtë që iu drejtuan asaj si një udhëzues dhe këshilltar, siç është Francesco Saverio Maria Bianchi, shenjtërinë e të cilit ai do ta parashikonte. Ai gjithashtu duket se ka parashikuar, shumë vite më parë, ngjarjen e Revolucionit Francez.

Ajo konsiderohej e stigmatizuar si Shën Françesku dhe çdo të Premte dhe për kohëzgjatjen e Kreshmës ajo raportoi të ndjejë dhimbjet e Pasionit të Krishtit.

Wasshtë shpallur e nderuar më 18 maj 1803 nga Papa Pius VII, i riforcuar më 12 nëntor 1843 nga Papa Gregori XVI dhe u kanonizua në 29 qershor 1867 nga Papa Pius IX.

Martirologjia Romake rregullon kujtesën liturgjike më 6 tetor.

Sot ajo respektohet veçanërisht në Napoli, veçanërisht nga popullsia e lagjeve spanjolle, të cilët thirrën mbrojtjen e saj edhe gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Shenjtëria e vogël e kishave e vico Tre Re 13, e ndërtuar afër shtëpisë së tij, është sot një destinacion për pelegrinazhe të vazhdueshme dhe shtëpia e manastirit vizitohet vazhdimisht.

Në veçanti, brenda manastirit ka një karrige të konsideruar për mrekulli nga besimtarët. Shtë karrige ku zakonisht Maria Francesca ulet të pushojë dhe të gjejë lehtësim ndërsa ndjen dhimbjet e Pasionit. Sot kushdo që dëshiron t'i kërkojë shenjtorit një hir, ulet dhe i jep një lutje. Ky ritual ndiqet veçanërisht nga gratë sterile që dëshirojnë të krijojnë një fëmijë. Në shtëpinë e manastirit ka një koleksion të madh të ish-votosh argjendi që përfaqësojnë foshnjat.

BIOGRAFIA

Ai lindi në lagjet spanjolle të Napolit, te Francesco Gallo dhe Barbara Basinsi. Babai, i cili drejtonte një dyqan të vogël kopshtesh, kishte një karakter të rëndë dhe ishte shumë kokëfortë dhe i shkathët, shpesh keqtrajtonte vajzën dhe gruan e tij, duke i detyruar ata të punojnë shumë. Nëna, nga ana tjetër, ishte shumë e ëmbël, e përkushtuar dhe e duruar.

Që nga fëmijëria ajo tregoi besim të madh, aq sa në rrethe ajo u mbiquajt "santarella", si për përkushtimin e saj të madh për Kishën ashtu edhe për sakramentet, dhe për shkathtësinë e saj në pranimin e keqtrajtimit të babait dhe motrave të saj, duke i ofruar Zotit të gjitha vuajtjet e tij për shpëtimin e shpirtrave. Në atë kohë ai frekuentonte kishën e Santa Lucia al Monte, aneksuar në manastirin e fretërve Alcantarin, dhe kishte si drejtorin e tij shpirtëror Giovan Giuseppe della Croce, i cili më vonë do të bëhej kanonizim, dhe kush do ta parashikonte shenjtërinë e tij qysh atëherë. Edhe një shenjt tjetër, San Francesco Geronimo, kur Anna Maria Gallo ishte rreth një vjeç, do ta parashikonte shenjtërinë e tij [1].

Në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç, ai shprehu dëshirën për të hyrë në Rendin e Tretë Françeskan Alcantarin, por ky i fundit e pengoi, sepse ai i kishte premtuar asaj në martesë me një të ri të pasur, i cili i kishte kërkuar dorën. Vetëm pak kohë më vonë, në shtator 1731 babai e la veten të bindet nga një i Vogël françeskan Friar, At Teofilo, të pranojë që vajza e tij të bëhet një terciar françeskan.

Më 8 Shtator 1731, Anna Maria shqiptoi premtimet e saj duke supozuar emrin e Maria Francesca delle Cinque Piaghe, për përkushtimin e veçantë që ajo pati ndaj Pasionit të Krishtit, Shën Françeskut dhe Madonës. Ajo vishej me zakonin fetar dhe vazhdoi të jetonte në shtëpinë e të atit, duke vazhduar të keqtrajtohej.

Për ca kohë, asaj iu besua drejtimi shpirtëror i një prifti të prirjeve Jansenist, i cili, për të provuar shenjtërinë e saj, vendosi dënime të rënda mbi të, të cilat do t’i pranonte me kënaqësi, duke shtuar vullnetarë të tjerë.

Në moshën 38 vjeç, së bashku me një tjetër terciar, motrën Maria Felice, ajo shkoi të bëhej shtëpiake në shtëpinë e drejtorit të saj shpirtëror, babait të saj Giovanni Pessiri, një prift që jetonte në katin e dytë të një ndërtese antike në vico Tre Re në Toledo, ku ai mbeti për 38 vjet deri në vdekjen e tij.

Ai vdiq në 76 vjeç, më 6 tetor 1791.