Shën Pali i Kryqit, i riu që themeloi Pasionistët, një jetë kushtuar plotësisht Zotit

Paolo Danei, i njohur si Pali i Kryqit, lindi më 3 janar 1694 në Ovada të Italisë në një familje tregtarësh. Paolo ishte një njeri me karakter të fortë dhe të ndjeshëm. Duke u rritur në një familje të madhe, ai mësoi vlerën e qetësisë dhe fuqinë për të frymëzuar të tjerët rreth tij.

Kur mbaroi njëzet vjet, Pali pati një përvojë intensive të brendshme që e bëri atë ta kuptonte vërtet Perëndinë si dashuri dhe mëshirë. Kjo përvojë shënoi fillimin e një transformimi të thellë, i cili e bëri atë të hiqte dorë nga njëtrashëgim dhe mundësinë e një martese të përshtatshme. Në vend të kësaj ai dëgjoi thirrjen për gjeti një kongregacion që fokusohej në kujtesën e Pasioni i Krishtit, shembulli më i madh i dashurisë së Zotit për njerëzimin.

Pasi u konsultua me peshkopin e Aleksandrisë, Pali u tërhoq në kishën e San Carlo di Castellazzo për dyzet ditë. Gjatë kësaj kohe, ai hartoi një ditar frymor për të ndarë përvojat e tij dhe shkroi një rregull për kongregacionin që kishte në mendje. Më vonë, Pali e kuptoi Jezusi si një dhuratë nga Ati dhe ai u angazhua për të jetuar kujtimin e mundimit të Krishtit dhe për ta përhapur atë midis njerëzve përmes jetës së tij dhe apostullimit të tij.

Pali i kryqit themelon komunitetin pasionist

Në 1737, ai themeloi një komunitet pasionist në Mali Argentario, në të cilën fetarët duhej të jetonin në vetmi për të promovuar lutje dhe studimi. Rregulli i Kongregacionit kombinonte praktikën rigoroze shpirtërore me ushtrimin e bamirësi përmes predikimit dhe misioneve.

Në vitet në vijim, Paolo vazhdoi të tijën mision shëtitës, duke ndihmuar gjithmonë njerëzit në nevojë nga pikëpamja fetare dhe shpirtërore.

Pali i Kryqit ai vdiq në Romë më 18 tetor 1775. Në vdekjen e tij, kongregacioni pasionist numëronte dymbëdhjetë manastiret dhe 176 fetar. Pas krizës së periudhës së Napoleonit, pasionistët u zgjeruan në Itali dhe Evropë, duke iu përkushtuar veprimtarisë së dendur misionare. Pali ishte e beatifikuar më 2 gusht 1852 dhe u shenjtërua më 29 qershor 1867.