Zoja në Medjugorje ju jep një ide se si të jetoni mirë

Mesazhi i datës 20 shkurt 1985
Vendosni vendosmërisht se çfarë të bëni në veçanti për këtë Kreshmë. Unë do të doja të ju jap një ide. Gjatë kësaj kohe, përpiquni të kapërceni një të metë çdo ditë duke shmangur një nga dobësitë dhe mangësitë tuaja më të shpeshta, siç janë nervozizmi, padurimi, përtacia, thashethemet, mosbindja, refuzimi i njerëzve të pakëndshëm. Nëse nuk i qëndroni dot një personi krenar, duhet të përpiqeni t'i afroheni. Nëse doni që ajo të bëhet e përulur, hidhni hapin e parë drejt saj. Tregojini asaj se përulësia vlen më shumë se krenaria. Kështu që çdo ditë meditoni për veten tuaj dhe shikoni në zemrën tuaj se çfarë duhet të ndryshohet, dobësitë që duhen kapërcyer, veset që duhet të eliminohen. Unë gjithashtu dua që secili prej jush të zgjedhë një anëtar tjetër të grupit dhe së bashku të vendosim të jetojmë të bashkuar shpirtërisht gjatë gjithë Kreshmës. Pajtohuni se çfarë të bëni së bashku, në mënyrë që të përpiqeni të eliminoni të metat tuaja. Ju duhet të angazhoheni dhe të provoni më të mirën tuaj. Ju sinqerisht duhet të dëshironi që kjo Kreshmë të kalojë në dashuri. Kështu do të jesh më pranë meje dhe Atit Qiellor. Do të jeni më të lumtur dhe burrat përreth jush gjithashtu do të jenë më të lumtur. Si nënë, unë ju ftoj të jeni të vetëdijshëm për gjithçka që bëni.
Disa fragmente nga Bibla që mund të na ndihmojnë të kuptojmë këtë mesazh.
Zanafilla 7,1-24
Zoti i tha Noeut: "Ju dhe gjithë familja juaj hyni në arkë, sepse unë ju kam parë menjëherë para meje në këtë brez. Merrni me vete shtatë palë nga çdo kafshë botërore, mashkullin dhe femrën; disa kafshë që nuk janë të pastra, mashkulli dhe femra e tij. Gjithashtu nga zogjtë e pastër të qiellit, shtatë çifte, meshkuj dhe femra, për të mbajtur garën gjallë në të gjithë tokën. Në shtatë ditë do të bëj që të bjerë shi mbi tokë për dyzet ditë dhe dyzet net; Unë do të shfaros nga toka çdo qenie që kam bërë ”. Noeu bëri atë që Zoti e urdhëroi. Noeu ishte gjashtëqind vjeç kur erdhi përmbytja, domethënë ujërat në tokë. Noeu hyri në arkë dhe bashkë me të bijtë e tij, gruan e tij dhe gratë e bijve të tij, për t'i shpëtuar ujërave të përmbytjes. Kafshë të pastra dhe kafshë të papastra, zogj dhe të gjitha krijesat që zvarriten në tokë hynë dy në dy me Noeun në arkë, meshkuj dhe femra, ashtu si Zoti e kishte urdhëruar Noeun. Pas shtatë ditësh, përmbytjet ishin mbi tokë; në vitin e gjashtëqindtë të jetës së Noeut, në muajin e dytë, në shtatëmbëdhjetë të muajit, po atë ditë, të gjitha burimet e humnerës së madhe shpërthyen dhe dritaret e qiellit u hapën. Shiu ra mbi tokë për dyzet ditë dhe dyzet net. Po atë ditë, Noeu hyri në arkë me bijtë e tij Sem, Kam dhe Jafet, gruaja e Noeut, tri gratë e tre bijve të tij; ata dhe tërë të gjallët sipas llojit të tyre dhe të gjitha bagëtitë simbas llojit të tyre dhe tërë zvarranikët që zvarriten në tokë sipas llojit të tyre, të gjithë zogjtë sipas llojit të tyre, të gjithë zogjtë, të gjitha qeniet me krahë. Kështu ata erdhën te Noeu në arkë, dy nga dy, nga të gjitha mishrat në të cilat është fryma e jetës. Ata që erdhën, meshkuj dhe femra, nga çdo mish, hynë ashtu si i kishte urdhëruar Perëndia: Zoti e mbylli derën prapa tij. Përmbytja zgjati në tokë për dyzet ditë: ujërat u ngritën dhe ngritën arkën që u ngrit mbi tokë. Ujërat u bënë të fuqishëm dhe u rritën shumë mbi tokë dhe arka notonte mbi ujërat. Ujërat ngriheshin gjithnjë e më lart mbi tokë dhe mbulonin të gjitha malet më të larta që janë nën tërë qiellin. Ujërat kaluan malet që kishin mbuluar me pesëmbëdhjetë kubitë. Çdo qenie e gjallë që lëviz në tokë, zogjtë, bagëtia dhe kafshët dhe të gjitha qeniet që gëlojnë në tokë dhe të gjithë njerëzit u zhdukën. Çdo qenie që ka një frymë jete në vrimat e hundës, domethënë ajo që ishte në tokë të thatë vdiq. Kështu u shfaros çdo qenie që ishte në tokë: nga njerëzit, te kafshët shtëpiake, zvarranikët dhe zogjtë e qiellit; ata u shkëputën nga toka dhe mbeti vetëm Noeu dhe kush ishte me të në arkë. Ujërat qëndruan lart mbi tokë njëqind e pesëdhjetë ditë.