"Edhe qeni im e kuptoi që ekziston Zoti në Kishë" nga Viviana Maria Rispoli

Dua të ju tregoj një histori të jashtëzakonshme që më ndodhi shumë vite më parë, por që mbaj mend sikur të ndodhte dje isha aq i impresionuar 'Kam jetuar edhe atëherë në rektorin e një kishe dhe kam pasur një qen të zi që kishte lindur pesë qenush, një më i bukur se tjetri- Kur ata ishin zhdukur tashmë, unë pranova propozimin për t'ua dhënë atyre një zonje të dashur për kafshët, në mënyrë që ajo t'u jepte njerëzve të mirë që i donin. Kur zonja erdhi për t'i marrë ato, përfitova nga një moment shpërqendrimi i qenit tim për të marrë këlyshët dhe t'i jepja atij. Padyshim që nuk e imagjinoja që menjëherë pas kësaj do të dëshmoja një skenë shumë të dhimbshme, por edhe shumë ndriçuese. Qeni im filloi të kërkonte këlyshët e saj si një zonjë e çmendur, ajo po kërkonte dhe zverdhte, duke ngjallur dhe shikonte kudo në kopsht, prapa shtëpisë, në shtëpi, unë vuaja me të dhe i dhashë vetes një idiot për të mos menduar për ta lënë të paktën një. Menjëherë pas kësaj skene marramendëse unë shkova në kishë dhe e gjeta atje, pikërisht para altarit, ajo kurrë nuk kishte hyrë në kishë por nuk e kisha vërejtur atë, e kapa dhe e nxora, çudinë e madhe që kisha në vend kur e gjeta në kishë në të njëjtin vend, pak më vonë. Ndihesha duke qarë, qeni im kishte kuptuar se vetëm në atë vend mund të gjente ngushëllim për dhimbjen e saj. Shumë njerëz ende nuk e kuptojnë atë. Dhe ata i quajnë kafshë.