Bruno Cornacchiola: Unë ju them porosinë që Zonja jonë më ka besuar mua

Nuk e fsheh emocionin dhe gjithashtu sikletin e ndjerë në takimin me Bruno Cornacchiola. Kam lënë një takim për intervistën me të. Unë paraqitem në kohë me mikun tim fotograf Ullo Drogo, në vilën dinjitoze ku ai jeton, në një zonë të qetë dhe periferike të Romës. Ai na pret me shumë përzemërsi; thjeshtësia e saj na qetëson menjëherë; na jep dhe ju dëshiron. Është një burrë rreth të shtatëdhjetave, me mjekër e flokë të bardhë, me gjeste spontane, me sy të ëmbël, me një zë paksa të ngjirur. Ai është gjithashtu një njeri energjik dhe vendimtar, me sjellje të shpejta. Përgjigjet e tij janë të menjëhershme. Na bën përshtypje ngarkesa e bindjes me të cilën ai flet, si dhe dashuria e tij e butë për Virgjëreshën, lidhja e tij me Kishën, përkushtimi i tij ndaj Papës dhe priftërinjve.

Pas intervistës na çon në kishë për një lutje. Më pas na prezanton me disa anëtarë të komunitetit që ai themeloi dhe që jeton me të. Kisha nuk është shprehur ende për shfaqjet e Madonës, por po e ndjek me interes historinë dhe zhvillimet e saj. Pavarësisht nga kjo, ne besojmë se Bruno Cornacchiola është një dëshmitar i besueshëm.

E dashur Cornacchiola, ju jeni dëshmitare e fakteve që ngjallin kuriozitet ironik te skeptikët dhe interes të madh te besimtarët. Si ndiheni përballë këtij misteri që ju pushton?

Unë flas gjithmonë thjesht. Misterin që kam jetuar, shfaqjen e Zojës, e krahasoj me misterin që ka prifti. Atij i është dhënë një fuqi hyjnore për shpëtimin e fqinjit të tij. Ai nuk e vëren fuqinë e madhe që ka, por e jeton dhe ua shpërndan të tjerëve. Kështu është edhe për mua përballë këtij fakti madhështor. Unë kam hirin jo aq shumë të shoh madhështinë e asaj që ka ndodhur, sa të jetoj një jetë plotësisht të krishterë.
Le të fillojmë me sfondin. Ti ishe një jobesimtar, një armik i ashpër i Kishës dhe po planifikoje të vrisje Papa Piun XII. Si arritët te kaq shumë urrejtje?

Erdha në urrejtje nga injoranca, domethënë nga mosnjohja e gjërave të Zotit.Si i ri i përkisja Partisë së Veprimit dhe një sekti protestant, Adventistëve. Nga këto mora një formë urrejtjeje ndaj Kishës dhe dogmave të saj. Unë nuk isha mosbesimtar, por vetëm i mbushur me urrejtje ndaj Kishës. Mendova se kisha arritur të vërtetën, por duke luftuar Kishën e urreja të vërtetën. Doja të vrisja papën për të çliruar njerëzit nga skllavëria dhe injoranca në të cilën, siç më mësuan, Kisha i mbante ata. Ajo që kisha ndërmend të bëja, isha i sigurt se ishte për të mirën e njerëzimit.
Pastaj një ditë, 12 Prill 1947, ju ishit protagonist i një ngjarje që bëri që jeta juaj të ndryshojë kursin. Në një zonë famëkeqe dhe periferike të Romës, ju "panë" Madonën. A mund të thuani shkurtimisht se si shkuan saktësisht gjërat?

Këtu duhet të bëjmë një premisë. Ndër Adventistët unë isha bërë drejtor i rinisë misionare. Në këtë aftësi u përpoqa të edukoja rininë për të hedhur poshtë Eukaristinë, e cila nuk është prania e vërtetë e Krishtit; të hedhësh poshtë Virgjëreshën, e cila nuk është e Pamëshirshme, për të hedhur poshtë Papën i cili nuk është i pagabueshëm. Më duhej të flisja për këto tema në Romë, në Piazza della Croce Croce, më 13 prill 1947, që ishte e Diela. Një ditë më parë, e shtunë, doja ta çoja familjen në fshat. Gruaja ime ishte e sëmurë. I mora fëmijët vetëm me vete: Isola, 10 vjeç; Carlo, 7 vjeç; Gianfranco, 4 vjeç. Mora gjithashtu Biblën, një fletore dhe një laps, për të shkruar shënime për ato që duhej të thoja të nesërmen.

Pa u ndalur tek unë, ndërsa fëmijët luajnë, ata humbasin dhe e gjejnë topin. Unë e luaj me ta, por topi përsëri humbet. Unë do të gjej topin me Carlo. Isola shkon të zgjedh disa lule. Fëmija më i vogël mbetet i vetëm, i ulur rrëzë një peme eukalipt, përpara një shpellë natyrore. Në një moment e quaj djalin, por ai nuk më përgjigjet. I brengosur, i afrohem dhe e shoh duke gjunjëzuar përpara shpellës. E dëgjoj murmuritje: "Zonjë e bukur!" Unë mendoj për një lojë. Unë e quaj Isolën dhe kjo vjen me një tufë lulesh në dorë dhe ajo edhe gjunjëzohet, duke bërtitur: "Zonjë e bukur!"

Atëherë shoh që Charles gjithashtu gjunjëzohet dhe bërtet: «Zonjë e bukur! ». Mundohem t'i ngre ato, por ato duken të rënda. Frikësohem dhe pyes veten: çfarë ndodh? Nuk po mendoj për një shfaqje, por për një magji. Papritur shoh dy duar shumë të bardha që dalin nga shpella, ato më prekin sytë dhe nuk shoh më njeri-tjetrin. Atëherë shoh një dritë madhështore, të ndritshme, sikur dielli të kishte hyrë në shpellë dhe shoh atë që fëmijët e mi e quajnë "Zonja e Bukur". Ajo është zbathur, me një pallto jeshile në kokë, me një fustan shumë të bardhë dhe me një fustan rozë me dy pëlhure deri në gju. Në dorën e tij ai ka një libër me ngjyrë hiri. Ajo më flet dhe më thotë: "Unë jam ajo që jam në Trinitetin hyjnor: Unë jam Virgjëresha e Zbulesës" dhe shton: "Ti më përndjek mua. Kaq mjaft. Shkruani dele dhe binduni. » Pastaj ai shtoi shumë gjëra të tjera për Papën, për Kishën, për sadderotët, për fetarët.
Si e shpjegoni shpalljen e kësaj shfaqjeje të bërë dhjetë vjet më parë, nga vetë Zoja, Luigina Sinapit dhe nëpërmjet saj Papatit të ardhshëm Piu XII?

Këtu nuk mund të shqiptoj veten. Më kanë raportuar tashmë këtë fakt. Do të isha i lumtur nëse do të kishte pasur, por çdo fakt duhet të ketë një dëshmi të fortë. Tani nëse është kjo dëshmi, le ta nxjerrin, nëse nuk është, mos fol për të.
Le të kthehemi te pamja e Tre shatërvanëve. Në atë dhe shfaqjet pasuese, si e shihni Zonjën tonë: e trishtuar ose e lumtur, e shqetësuar apo e qetë?

Shihni, ndonjëherë Virgjëresha flet me një trishtim në fytyrën e saj. Shtë e trishtueshme sidomos kur ai flet për Kishën dhe priftërinjtë. Megjithatë, kjo trishtim është nënë. Ajo thotë: «Unë jam nëna e klerit të pastër, të klerit të shenjtë, të klerit besnik, të klerit të bashkuar. Unë dua që kleri të jetë vërtet ashtu siç dëshiron Biri im ».
Më fal për paaftësi, por unë mendoj se lexuesit tanë të gjithë kanë dëshirën t'ju shtrojnë këtë pyetje: a mund të na përshkruani, nëse mundeni, si është Zonja jonë fizikisht?

Mund ta përshkruaj si një grua orientale, të hollë, zeshkane, sy të bukur por jo të zi, çehre të errët, flokë të gjatë të zinj. Një grua e bukur. Po sikur t’i duhet t’i jap një moshë? Një grua e moshës 18 deri në 22 vjeç. Të rinj në frymë dhe fizikë. Unë e kam parë Virgjëreshën kështu.
Më 12 Prill të vitit të kaluar pashë gjithashtu mrekullitë e çuditshme të diellit në Tre Burimet, të cilat rrotulloheshin në vetvete duke ndryshuar ngjyrën e saj dhe të cilat mund të fiksoheshin pa u shqetësuar në sy. Unë u zhyt në një turmë prej rreth 10 njerëzve. Meaningfarë kuptimi kishte ky fenomen?

Para së gjithash Virgjëresha kur ajo i bën këto mrekulli ose fenomene, siç thoni ju, është ta thërrasni njerëzimin në konvertim. Por ajo gjithashtu e bën atë për të tërhequr vëmendjen e autoritetit për të besuar se ajo ka zbritur në tokë.
Pse mendon se Zoja u shfaq kaq shumë herë dhe në kaq shumë vende të ndryshme në shekullin tonë?

Virgjëresha u shfaq në vende të ndryshme, madje edhe në shtëpi private, njerëz të mirë për t'i inkurajuar ata, t'i udhëzojë ata, t'i ndriçojë në misionin e tyre. Por ka disa vende mjaft të veçanta që janë sjellë në një shquar mbarëbotërore. Në këto raste, Virgjëresha gjithmonë duket se tërhiqet. Shtë si një ndihmë, një ndihmë, një ndihmë që ajo i jep Kishës, Trupi mistik i Birit të saj. Ajo nuk thotë gjëra të reja, por është një nënë që përpiqet me çdo kusht t'i thërrasë fëmijët e saj përsëri në rrugën e dashurisë, paqes, faljes, konvertimit.
Le të analizojmë disa nga përmbajtjet e paraqitjes. Cila ishte tema e dialogut tuaj me Medonën?

Tema është e gjerë. Herën e parë që më foli për një orë e njëzet minuta. Herë të tjera ai më dërgoi mesazhe që më pas u realizuan.
Sa herë ju është dukur Zoja?

Tashmë është 27 herë që Virgjëresha perëndon të shihet nga kjo krijesë e varfër. Shikoni, Virgjëresha në këto 27 herë nuk ka folur gjithmonë; nganjëherë ajo vetëm dukej se më ngushëllonte. Ndonjëherë ajo prezantohej me të njëjtën veshje, herë të tjera vetëm me një fustan të bardhë. Kur më foli, ai e bëri atë më parë për mua, pastaj për botën. Dhe sa herë që kam marrë ndonjë mesazh, i kam dhënë Kishës. Ata që nuk i binden rrëfimtarit, drejtorit shpirtëror, Kisha nuk mund të quhen të krishterë; ata që nuk ndjekin sakramentet, ata që nuk i duan, besojnë dhe jetojnë në Eukaristinë, Virgjëreshën dhe Papën. Kur flet, Virgjëresha thotë se çfarë është ajo, çfarë duhet të bëjmë apo një person i vetëm; por edhe më shumë ai dëshiron lutje dhe pendim nga të gjithë ne. Mbaj mend këto rekomandime: "Ave Marìa që ti thua me besim dhe dashuri janë shumë shigjeta të arta që arrijnë në Zemrën e Birit tim Jezus" dhe "Merrni pjesë në nëntë të Premten e parë të muajit, sepse është një premtim i Zemrës së Birit tim"
Pse Zoja e prezantoi veten si Virgjëresha e Revelacionit? A ka ndonjë referencë specifike për Biblën?

Sepse unë, si protestant, po përpiqesha ta luftoja me Bibël. Nga ana tjetër, ata që nuk i binden Kishës, dogmave, traditës, nuk i binden Biblës. Virgjëresha u shfaq me Biblën në dorë, si për të më thënë: mund të shkruash kundër meje, por unë jam ai që shkruhet këtu: E papërlyer, gjithmonë e virgjër. Nëna e Zotit, e ngritur në Qiell. Mbaj mend që më tha: “Nuk mund të kalbet dhe nuk u kalb mishi im. Dhe unë, i marrë nga Biri im dhe nga engjëjt, u çova në parajsë. Dhe Triniteti Hyjnor më ka kurorëzuar Mbretëreshë”.
Të gjitha fjalët e tij?

Po, ishte një ftesë për në Bibël, edhe para se të vinte Këshilli. Virgjëresha u përpoq të më thoshte: ti më lufton me Revelacionin, përkundrazi unë jam në Revelacion.
A është bërë publik tërësisht mesazhi i Tre shatërvanëve apo do ta kuptojmë rëndësinë e tij në të ardhmen?

E shihni, unë ia kam dorëzuar çdo gjë Kishës, nëpërmjet At Rotondit dhe P. Lombardit. Më 9 dhjetor 1949, At Rotondi më çoi te Papa Piu XII, i cili më përqafoi dhe më fali.
Çfarë ju tha Papa?

Pas lutjes drejtuar Virgjëreshës, të cilën më bënë ta lexoja në Radio Vatikani, Papa u kthye nga ne shoferët e tramvajit dhe pyeti: - A duhet të më flasë ndonjëri prej jush? . Unë iu përgjigja: "Unë, Shenjtëria juaj" Ai doli përpara dhe më pyeti: "Çfarë është, biri im? ". Dhe i dhashë dy sende: Biblën protestante dhe kamën që kisha blerë në Spanjë dhe që do të përdorej për ta vrarë. I kërkova falje dhe ai duke më mbajtur në gjoks më ngushëlloi me këto fjalë: “Falja më e mirë është pendimi. Shko lehtë"
Le të kthehemi te Tre Fontane. Cili është mesazhi që ju ka besuar Zoja?

Njerëzimi duhet të kthehet te Krishti. Ne nuk duhet të kërkojmë bashkimin, por unitetin e dëshiruar prej tij. Varka e Pjetrit, vathja e Krishtit presin mbarë njerëzimin. Hapni dialogun me të gjithë, flisni me botën, ecni nëpër botë duke dhënë një shembull të mirë të një jete të krishterë.
A është pra një mesazh shpëtimi, optimizmi dhe besimi në të ardhmen?

Po, por ka edhe gjëra të tjera që nuk mund t'i them dhe që Kisha i di. Besoj se Gjon Pali II i lexoi më 23 shkurt 1982, kur më shfaqej Virgjëresha, më foli edhe për të: çfarë duhet të bëjë dhe si duhet ta bëjë, dhe të mos ketë frikë nga sulmet, sepse ajo do të jetë afër tij.
A do të vuajë Papa ende sulme?

E shihni, nuk mund të them asgjë, por sulmi ndaj Papës nuk është vetëm fizik. Sa fëmijë po e sulmojnë shpirtërisht! Ata dëgjojnë dhe nuk bëjnë atë që thotë. I rrahën duart, por nuk i binden.
Gjon Pali II donte që Viti i Shenjtë të nxiste njerëzimin sot për të mirëpritur dhuratën e shpëtimit. Çfarë roli luan Maria SS. në këtë “dialog” të vështirë mes Krishtit dhe njeriut të sotëm?

Para së gjithash duhet thënë se Virgjëresha është një instrument, i përdorur nga mëshira hyjnore për të kujtuar njerëzimin. Ajo është një nënë që e njeh, e do dhe e jeton të vërtetën për ta bërë të njohur, të dashur dhe të jetuar nga të gjithë ne. Ajo është një nënë që na thërret të gjithëve tek Zoti.
Si e shihni marrëdhënien e veçantë të dashurisë që ekziston midis Papës dhe Zojës?

Virgjëresha e Shenjtë më tha se ajo e do Gjon Palin II në një mënyrë të veçantë dhe ai vazhdimisht tregon se e do Zonjën. Megjithatë. Dhe këtë duhet ta shkruani, Virgjëresha e pret atë te Tre burimet, sepse prej andej ajo duhet t'i shenjtërojë gjithë botën Zemrës së Papërlyer të Marisë.
Përvjetori i shfaqjes së parë më 12 prill po afron këtë vit. A është indiskrete të pyesësh veten nëse do të ketë ndonjë "shenjë" të veçantë të Madonës në Tre Fontane?

Nuk di asgjë deri tani. A dëshiron Virgjëresha ta bëjë këtë? Në lehtësinë tuaj. Ajo që ju kërkoni është që kush shkon në shpellë të lutet për fqinjin dhe ai vetë konvertohet, në mënyrë që ai vend të bëhet një vend shlyerjeje, sikur të ishte purgator.
Ju shkoni nëpër botë dhe me dëshminë tuaj u bëni një të mirë të madhe njerëzve. Por nëse mund të flisni me krerët e shteteve, me burrat e qeverisë, çfarë do të donit të pëshpëritnit apo bërtisnit?

Unë do t'u thosha të gjithëve: pse nuk e duam njëri-tjetrin, të bëjmë të gjithë një gjë, në një Zot, nën një Bari? Pse të mos na doni dhe të na ndihmoni? Nëse e bëjmë këtë, do të jemi në paqen, harmoninë dhe unitetin e dëshiruar nga Virgjëresha.
Pra, një mesazh që na nxit për të mirën dhe për paqen?

Ata kurrë nuk më pyetën për këtë. Ju jeni i pari ndoshta, sepse Virgjëresha e Shenjtë ju frymëzon të ma bëni këtë pyetje. Po, ai i Tre burimeve është një mesazh paqeje: pse nuk e duam njëri-tjetrin në paqe? Është shumë mirë të jemi të gjithë të bashkuar. A duam të biem dakord të duam njëri-tjetrin dhe të formojmë një të vërtetë uniteti në tokë dashurie, synimesh dhe idesh? Ideologjia nuk duhet të jetë hegjemonia.
Ju falënderoj nga zemra dhe ju bëj një pyetje të fundit: çfarë u thoni lexuesve të kësaj reviste Marian që njihni?

Kur marrim një revistë si kjo, e cila nuk është karrieriste, por është një mjet për të përhapur Fjalën e Zotit dhe përkushtimin Marian, unë them: abonohuni, lexoni dhe duajeni. Kjo është revista e Marias.