Kush erdhi nga përtej? nëna e Don Giuseppe Tomaselli

Në broshurën e tij «Të vdekurit tanë - shtëpia e të gjithëve», Salesiani Fr Giuseppe Tomaselli shkruan si më poshtë: «Më 3 shkurt 1944, një grua e moshuar, rreth të tetëdhjetave, vdiq. Ajo ishte nëna ime. Isha në gjendje të sodisja kufomën e tij në kishën e varrezave përpara varrimit. Si Prift atëherë mendova: Ti o grua, meqë mund të gjykoj, nuk ke shkelur kurrë rëndë asnjë urdhërim të Zotit! Dhe u ktheva në jetën e tij.
Në të vërtetë nëna ime ishte shumë shembullore dhe ia detyroj në masë të madhe thirrjen time priftërore. Çdo ditë shkonte në meshë, edhe në pleqëri, me kurorën e fëmijëve të tij. Kungimi ishte i përditshëm. Ai kurrë nuk e la jashtë Rruzaren. Bamirëse, deri në atë pikë sa të humbasë një sy gjatë kryerjes së një akti bamirësie të hollë ndaj një gruaje të varfër. I përshtatur me vullnetin e Zotit, aq sa pyeta veten kur babai im ishte i vdekur në shtëpi: Çfarë mund t'i them Jezusit në këto momente për ta kënaqur atë? - Përsërit: Zot, u bëftë vullneti yt - Në shtratin e vdekjes ai mori Sakramentet e fundit me besim të gjallë. Disa orë para se të skadonte, duke vuajtur shumë, ai përsëriti: O Jezus, dua të të kërkoj që të më pakësosh vuajtjet! Por unë nuk dua të kundërshtoj dëshirat tuaja; bëj vullnetin tënd!… - Kështu vdiq ajo grua që më solli në botë. Duke u bazuar në konceptin e Drejtësisë Hyjnore, duke i kushtuar pak rëndësi lëvdimeve që mund të jepnin të njohurit dhe vetë priftërinjtë, i intensifikova të drejtat e votimit. Një numër i madh meshash të shenjta, bamirësi të bollshme dhe kudo ku predikoja, i nxisja besimtarët të ofronin kungime, lutje dhe vepra të mira në të drejtën e votës. Zoti e lejoi nënën të shfaqej. Për dy vjet e gjysmë nëna ime kishte vdekur, papritmas u shfaq në dhomë, nën trajtën e njeriut. Ishte shumë e trishtuar.
- Më ke lënë në Purgator! ... -
- Keni qenë në Purgator deri më tani? -
- Dhe ata janë ende atje!... Shpirti im është i rrethuar nga errësira dhe nuk mund ta shoh Dritën, që është Zoti... Jam në pragun e Xhenetit, afër gëzimit të përjetshëm dhe kam mall të hyj në të; por une nuk mundem! Sa herë kam thënë: Sikur ta dinin fëmijët e mi mundimin tim të tmerrshëm, ah! si do të më vinin në ndihmë!…
- Dhe pse nuk erdhët i pari për të paralajmëruar? -
- Nuk ishte në fuqinë time. -
- Nuk e ke parë akoma Zotin? -
- Sapo mbarova, pashë Zotin, por jo në gjithë dritën e tij. -
- Çfarë mund të bëjmë për t'ju çliruar menjëherë? -
- Më duhet vetëm një meshë. Zoti më lejoi të vij dhe të pyes. -
- Sa të hysh në Xhenet, kthehu këtu dhe jep lajmin! -
- Nëse Zoti do ta lejojë! ... Çfarë dritë ... çfarë shkëlqimi! ... -
kështu duke thënë se vizioni u zhduk. U bënë dy mesha dhe pas një dite ai u shfaq përsëri duke thënë: Kam hyrë në Xhenet! -.