Kush e shkroi Kuranin dhe kur?

Fjalët e Kuranit u mblodhën ndërsa ato iu zbuluan Profetit Muhamed, të kryera nga kujtesa nga muslimanët e hershëm dhe u regjistruan me shkrim nga skribët.

Nën mbikëqyrjen e Profetit Muhamed
Ndërsa Kurani po zbulohej, Profeti Muhamed bëri rregullime të posaçme për t'u siguruar që ishte shkruar. Megjithëse vetë Profeti Muhamed nuk mund të lexonte e as të shkruante, ai i diktoi ajetet gojarisht dhe urdhëroi që shkruesit të regjistronin zbulesën në çfarëdo materiali të disponueshëm: degë pemësh, gurësh, lëkure dhe kocka. Atëherë skribët do të lexonin shkrimet e tyre te Profeti, i cili do t'i kontrollonte ato për gabime. Me çdo varg të ri të zbuluar, Profeti Muhamed gjithashtu diktoi vendin e tij brenda korpusit në rritje të teksteve.

Kur Profeti Muhamed vdiq, Kurani u shkrua plotësisht. Sidoqoftë, nuk ishte në formë libri. Ajo u regjistrua në rrotulla dhe materiale të ndryshme, të mbajtura në zotërim të Shokëve të Profetit.

Nën mbikëqyrjen e Halifit Abu Bakr
Pas vdekjes së Profetit Muhamed, i tërë Kurani vazhdoi të mbahet mend në zemrat e muslimanëve të hershëm. Qindra sahabët e parë të Profetit kishin memorizuar tërë shpalljen, dhe çdo ditë muslimanët recitonin pjesë të mëdha të tekstit nga kujtesa e tyre. Shumë muslimanë të hershëm gjithashtu kishin kopje të shkruara personale të Kuranit të regjistruara në materiale të ndryshme.

Dhjetë vjet pas Hixhretit (632 Pas Krishtit), shumë nga këta shkrues dhe adhurues të hershëm muslimanë u vranë në Betejën e Yamama. Ndërsa komuniteti mbajti zi për humbjen e shokëve të tyre, ata gjithashtu filluan të shqetësohen për ruajtjen afatgjatë të Kuranit të Shenjtë. Duke pranuar që fjalët e Allahut duhej të mblidheshin në një vend dhe të ruheshin, Kalifi Ebu Bekër urdhëroi të gjithë njerëzit që kishin shkruar faqe të Kuranit që t'i përpilonin ato në një vend. Projekti u organizua dhe mbikëqyrë nga një prej shkruesve kryesorë të Profetit Muhamed, Zejd bin Thabit.

Procesi i përpilimit të Kuranit nga këto faqe të ndryshme të shkruara u bë në katër faza:

Zejd bin Thabit verifikoi secilin varg me kujtesën e tij.
Umer bin Al-Khattab verifikoi çdo varg. Të dy burrat kishin mësuar përmendësh tërë Kuranin.
Dy dëshmitarë të besueshëm duhej të dëshmonin se vargjet ishin shkruar në prani të Profetit Muhamed.
Vargjet e shkruara të verifikuara u grumbulluan me ato të koleksioneve të shokëve të tjerë.
Kjo metodë e kontrollit të kryqëzuar dhe verifikimit nga më shumë se një burim është miratuar me kujdes maksimal. Qëllimi ishte të përgatisim një dokument të organizuar që i gjithë komuniteti mund të rishikonte, aprovojë dhe përdorë si burim kur është e nevojshme.

Ky tekst i plotë i Kuranit u mbajt në zotërimin e Ebu Bekrit dhe më pas kaloi në kalifin tjetër, Umer bin Al-Khattab. Pas vdekjes së tij, ata iu dhanë vajzës së tij Hafsah (e cila ishte edhe e veja e Profetit Muhamed).

Nën mbikëqyrjen e Kalifit Uthman bin Affan
Ndërsa Islami filloi të përhapet në të gjithë Gadishullin Arabik, gjithnjë e më shumë njerëz hynë në vathën e Islamit nga sa larg Persia dhe Bizanti. Shumë nga këta muslimanë të rinj nuk ishin folës të gjuhës arabe ose flisnin një shqiptim pak më të ndryshëm arab nga fiset e Mekës dhe Medinës. Njerëzit filluan të argumentojnë se cilat shqiptime ishin më të sakta. Kalif Uthman bin Affan e mori atë vetë për të siguruar që recitimi i Kuranit të jetë një shqiptim standard.

Hapi i parë ishte huazimi i kopjes origjinale, të përpiluar të Kuranit nga Hafsah. Një komitet i shkruesve të hershëm muslimanë u ngarkua për të bërë transkriptime të kopjes origjinale dhe për të siguruar renditjen e kapitujve (sureve). Kur u plotësuan këto kopje të përsosura, Uthman bin Affan urdhëroi që të gjitha kopjet e mbetura të shkatërroheshin, në mënyrë që të gjitha kopjet e Kuranit të ishin uniforme në skenar.

Të gjithë Kuranët e disponueshëm në botë sot janë saktësisht identikë me versionin Uthmani, i cili u krye më pak se njëzet vjet pas vdekjes së Profetit Muhamed.

Më pas, disa përmirësime të vogla u bënë në shkrimin arab (duke shtuar pika dhe diakritikë) për të bërë më të lehtë leximin për jo arabët. Sidoqoftë, teksti i Kuranit mbeti i njëjtë.