Si mund të arrijmë në pjekurinë shpirtërore?
Si mund të krishterët të piqen shpirtërisht? Cilat janë shenjat e besimtarëve të papjekur?
Për ata që besojnë në Zot dhe e konsiderojnë veten të krishterë të konvertuar, të menduarit dhe të vepruarit në një mënyrë më shpirtërore është një luftë e përditshme. Ata duan të sillen më shumë si vëllai i tyre i madh Jezu Krishti, megjithatë ata kanë pak ose aspak ide se si të arrijnë këtë moment historik të lartë.
Aftësia për të treguar dashuri hyjnore është një shenjë kryesore e një të krishteri të pjekur shpirtërisht. Zoti na thirri ta imitojmë atë. Apostulli Pal i deklaroi kishës në Efes se ata duhet të ecnin ose të jetonin në dashuri ashtu si Krishti praktikoi kur eci në tokë (Efesianëve 5: 1 - 2).
Besimtarët duhet ta zhvillojnë karakterin për ta dashur në një nivel shpirtëror. Sa më shumë shpirti i Zotit te ne dhe sa më shumë të ushtrojmë ndikimin e tij, aq më e mirë është aftësia jonë për të dashur ashtu si Perëndia.Pali shkroi se Zoti përhap dashurinë që ka në ne përmes veprës efektive të shpirtit të tij (Romakëve 5: 5) )
Ka shumë njerëz që mendojnë se kanë arritur pjekurinë në besim, por në realitet ata veprojnë më shumë si fëmijë të vegjël shpirtërorë. Cilat arsye përdorin njerëzit për të justifikuar mendimin e tyre se ata (apo edhe dikush tjetër) janë më të rritur dhe "shpirtëror" se të tjerët?
Disa nga arsyet pse njerëzit ndihen shpirtërisht superiorë ndaj të tjerëve përfshijnë të qenit anëtarë të kishës për shumë vite, të kesh një njohuri intime të doktrinave të kishës, të shkosh në shërbim çdo javë, të jesh i moshuar ose të jesh në gjendje të rrëzosh në mënyrë efektive të tjerët. Arsye të tjera përfshijnë kalimin e kohës me udhëheqësit e kishës, të qenit mirë ekonomikisht, duke i dhënë shuma të mëdha parash kishës, duke mësuar pak për shkrimet e shenjta ose duke u veshur mirë me kishën.
Krishti u dha ndjekësve të tij, duke përfshirë edhe ne, një urdhërim të ri të fuqishëm që nëse do të bindej do të na ndante nga pjesa tjetër e botës.
Sa të kam dashur, kështu që duhet ta duash njëri-tjetrin. Nëse keni dashuri për njëri-tjetrin, atëherë të gjithë do ta dinë që ju jeni dishepujt e mi. (Gjoni 13:34 - 35).
Mënyra se si ne i trajtojmë bashkëbesimtarët në publik është një shenjë jo vetëm që jemi konvertuar por edhe se jemi të pjekur në besim. Dhe, ashtu si besimi, dashuria pa vepra është shpirtërisht e vdekur. Dashuria e vërtetë duhet të demonstrohet mbi një bazë të qëndrueshme nga mënyra se si jetojmë jetën tonë. Goesshtë e vetëkuptueshme që urrejtja nuk ka vend në jetën e një të krishteri. Në masën që ne e urrejmë është shkalla në të cilën jemi akoma të papjekur.
Përkufizimi i pjekurisë
Pali na mëson se çfarë është dhe nuk është pjekuria në një nivel shpirtëror. Në 1 Korintasve 13 ai thotë se dashuria e vërtetë e Zotit është e durueshme, e mirë, e paparashikueshme ose mburrëse ose plot kotësi. Ai nuk është i vrazhdë, as nuk është egoist, as nuk provokohet lehtë. Dashuria hyjnore kurrë nuk i gëzohet mëkatit, por gjithnjë e bën atë në lidhje me të vërtetën. Ai duron të gjitha gjërat dhe "beson të gjitha gjërat, shpreson të gjitha gjërat, duron të gjitha gjërat". (shih 1 Korintasve 13: 4 - 7)
Meqenëse dashuria e Zotit nuk dështon kurrë, dashuria e tij brenda nesh e projektuar ndaj të tjerëve nuk duhet të dështojë (vargu 8).
Personi që ka arritur një shkallë të caktuar të pjekurisë shpirtërore nuk kujdeset për veten e tij. Ata që janë të pjekur kanë arritur një nivel ku nuk kujdesen më për mëkatet e të tjerëve (1 Korintasve 13: 5). Ata nuk mbajnë më gjurmë, siç tha Pali, për mëkatet e bëra nga të tjerët.
Një besimtar i pjekur shpirtëror gëzohet në të vërtetën e Zotit. Ata ndjekin të vërtetën dhe e lënë atë t'i marrë ata kudo që të çojnë.
Besimtarët e pjekur nuk kanë dëshirë të kënaqen me të keqen dhe as nuk përpiqen të përfitojnë nga të tjerët kur kënaqen me të. Ata gjithmonë punojnë për të hequr errësirën shpirtërore që mbështjell botën dhe për të mbrojtur ata që janë të prekshëm nga rreziqet e saj. Ata që janë të krishterë të pjekur marrin kohë të luten për të tjerët (1 Selanikasve 5:17).
Dashuria na lejon të durojmë dhe të kemi shpresë në atë që Zoti mund të bëjë. Ata që janë të pjekur në besim janë miq me të tjerët jo vetëm në kohë të mira, por edhe në kohë të keqe.
Fuqia për ta arritur atë
Të kesh pjekuri shpirtërore do të thotë të jesh i ndjeshëm ndaj fuqisë dhe udhëheqjes së shpirtit të Zotit. Kjo na jep aftësinë për të zotëruar të njëjtën lloj dashurie AGAPE si Zoti. Ndërsa rritemi në hir dhe njohuri dhe i bindemi Zotit me gjithë zemrën tonë Shpirti i tij gjithashtu rritet (Veprat 5:32). Apostulli Pal u lut që besimtarët e Efesit të ishin plot me Krishtin dhe të kuptonin dimensionet e shumta të dashurisë së tij hyjnore (Efesianëve 3: 16-19).
Shpirti i Zotit në ne na bën njerëzit e Tij të zgjedhur (Veprat 1: 8). Kjo na jep aftësinë për të fituar dhe për të qenë fitimtarë mbi natyrën tonë njerëzore vetëshkatërruese. Sa më shumë të kemi Shpirtin e Zotit, aq më shpejt do të bëhemi të krishterë të pjekur shpirtërisht që Perëndia dëshiron për të gjithë fëmijët e tij.