Si të jetojmë "entuziazmin" për një jetë të dobishme

1. Urdhri i Jezusit na nxit të jemi të entuziazmuar Ai na urdhëron ta duam atë me gjithë zemrën tonë, me të gjithë shpirtrat tanë, me gjithë forcën tonë (Mateu 22:37); ai na thotë: Ji jo vetëm i shenjtë, por i përsosur (Mateu 5:48); ai na urdhëron të nxjerrim një sy, të sakrifikojmë një dorë, një këmbë nëse na ofendon (Mt 18: 8); të heqë dorë nga gjithçka (Lk 14:33) në vend që ta ofendojë atë. Si t’i bindemi pa ndonjë entuziazëm të madh?

2. Shkurtësia e jetës na imponon entuziazëm. Nëse do të na jepej jeta e gjatë e patriarkëve, nëse do të numëronim vitet me shekuj, mbase ngadalësia dhe vonesa në shërbimin e Zotit do të ishin më të denja për justifikim; por cila është jeta e njeriut? Si shpëton! A nuk e kuptoni që pleqëria tashmë po afrohet? Vdekja është prapa derës ... Mirupafshim atëherë dëshirat, vullnetet, projektet ... të gjitha të padobishme për përjetësinë e bekuar.

3. Shembulli i të tjerëve duhet të na nxisë në entuziazëm. Çfarë nuk po bëjnë ata njerëz që jetojnë në reputacionin e shenjtërisë? Ata u përkushtohen punëve të mira me aq shumë entuziazëm dhe zell të zjarrtë saqë virtytet tona të shfrenuara zbehen para tyre. Dhe nëse e krahasoni veten me të bekuarin Sebastiano Valfrè, i cili, tashmë oktogjenar, ende punon dhe konsumon veten për të mirën e të tjerëve, viktimë e entuziazmit të tij; çfarë keqardhje për ju!

PRAKTIKA. - Kalojeni tërë ditën me entuziazëm ... Përsëriteni shpesh: O i Bekuar Sebastiano Valfrè, fito entuziazmin tënd për mua.