Koment mbi liturgjinë e 2 shkurtit 2021 nga Don Luigi Maria Epicoco

Festa e Prezantimit të Jezusit në tempull shoqërohet me një pjesë nga Ungjilli që tregon historinë. Pritja për Simeone nuk na tregon thjesht historinë e këtij burri, por na tregon strukturën që është baza e çdo burri dhe çdo gruaje. Isshtë një objekt pritjeje.

Ne shpesh e përcaktojmë veten në lidhje me pritjet tona. Ne jemi pritjet tona. Dhe pa e kuptuar, thelbi i vërtetë i të gjitha pritjeve tona është gjithmonë Krishti. Ai është përmbushja e vërtetë e asaj që ne mbajmë në zemrat tona.

Gjëja që mbase duhet të përpiqemi të bëjmë është të kërkojmë Krishtin duke ringjallur pritjet tona. Nuk është e lehtë të takosh Krishtin nëse nuk ke pritje. Një jetë që nuk ka pritje është gjithmonë një jetë e sëmurë, një jetë plot peshë dhe një ndjenjë vdekjeje. Kërkimi për Krishtin përkon me vetëdijen e fortë për një rilindje të një pritjeje të madhe në zemrën tonë. Por asnjëherë si në Ungjillin e sotëm tema e Dritës nuk është shprehur kaq mirë:

"Dritë për të ndriçuar popujt dhe lavdinë e popullit tuaj Izraelit".

Dritë që shpërndan errësirën. Dritë që zbulon përmbajtjen e errësirës. Dritë që shpengon errësirën nga diktatura e konfuzionit dhe frikës. Dhe e gjithë kjo është përmbledhur në një fëmijë. Jezusi ka një detyrë specifike në jetën tonë. Ajo ka për detyrë të ndezë dritat atje ku ka vetëm errësirë. Sepse vetëm kur emërtojmë të këqijat, mëkatet tona, gjërat që na frikësojnë, gjërat që çalojmë, vetëm atëherë kemi mundësi t'i zhdukim ato nga jeta jonë.

Sot është festa e "dritës së ndezur". Sot duhet të kemi guximin të ndalemi dhe të thërrasim me emër gjithçka që është "kundër" gëzimit tonë, gjithçka që nuk na lejon të fluturojmë lart: marrëdhënie të gabuara, zakone të shtrembëruara, frikë të sedimentuar, pasiguri të strukturuara, nevoja të pa rrëfyera. Sot nuk duhet të kemi frikë nga kjo dritë, sepse vetëm pas këtij "denoncimi" shpëtimtar mund të fillojë brenda jetës sonë një "risi" që teologjia e quan shpëtim.