Doesfarë bën engjëlli ynë kujdestar pas vdekjes sonë?

Katekizmi i Kishës Katolike, duke aluduar në engjëj, mëson numrin 336 se "që nga fillimi i saj deri në orën e vdekjes jeta e njeriut është e rrethuar nga mbrojtja dhe ndërhyrja e tyre".

Nga kjo kuptohet se njeriu gëzon mbrojtjen e engjëllit të tij kujdestar edhe në kohën e vdekjes së tij. Shoqëria e ofruar nga engjëjt nuk ka të bëjë vetëm me këtë jetë tokësore, sepse veprimi i tyre zgjatet në jetën tjetër.

Për të kuptuar marrëdhënien që bashkon engjëjt me njerëzit në kohën e kalimit të tyre në jetën tjetër, është e nevojshme të kuptohet se engjëjt janë dërguar "për t'u shërbyer atyre që duhet të trashëgojnë shpëtimin" (Heb 1:14). Shën Vasili i Madh mëson se askush nuk do të mohojë që "memberdo anëtar i besimtarëve ka një engjëll si mbrojtës dhe bari të tyre, për ta udhëhequr atë në jetë" (krh. KKK, 336).

Kjo do të thotë se engjëjt kujdestarë kanë si misionin e tyre kryesor shpëtimin e njeriut, që njeriu të hyjë në jetën e bashkimit me Zotin, dhe në këtë mision është gjetur ndihma që ata u japin shpirtrave kur ata paraqiten para Zotit.

Etërit e Kishës kujtojnë këtë mision të veçantë duke thënë se engjëjt e kujdestarit ndihmojnë shpirtin në momentin e vdekjes dhe e mbrojnë atë nga sulmet e fundit të demonëve.

Shën Louis Gonzaga (1568-1591) mëson se kur shpirti largohet nga trupi ai shoqërohet dhe ngushëllohet nga engjëlli i tij kujdestar për të paraqitur veten me besim përpara Tribunalit të Zotit. Engjëlli, sipas shenjtorit, paraqet meritat e Krishtit në mënyrë që shpirti të bazohet në to në kohën e gjykimit të tij të veçantë, dhe pasi dënimi të shqiptohet nga Gjykatësi Hyjnor, nëse shpirti dërgohet në Purgator, ai shpesh merr vizitat e engjëllit të tij kujdestar, i cili e përkrah atë dhe e ngushëllon atë duke i sjellë asaj lutjet që janë recituar për të dhe duke siguruar lirimin e saj të ardhshëm.

Në këtë mënyrë kuptohet që ndihma dhe misioni i engjëjve të kujdestarit nuk përfundon me vdekjen e atyre që kanë qenë mbrojtësi i tyre. Ky mision vazhdon derisa ta sjellë shpirtin në bashkim me Zotin.

Sidoqoftë, duhet të kemi parasysh faktin se pas vdekjes na pret një gjykim i veçantë në të cilin shpirti para Zotit mund të zgjedhë midis hapjes ndaj dashurisë së Zotit ose refuzimit përfundimisht të dashurisë dhe faljes së tij, duke hequr dorë kështu nga bashkimi i gëzuar përgjithmonë me të (krh. Gjon Pali II, audiencë e përgjithshme e 4 gushtit 1999).

Nëse shpirti vendos të hyjë në bashkim me Zotin, ai bashkohet me engjëllin e tij për të lëvduar Zotin Një dhe Triun për gjithë përjetësinë.

Mund të ndodhë, megjithatë, që shpirti të gjendet "në një gjendje të hapur ndaj Zotit, por në një mënyrë të papërsosur", dhe pastaj "rruga drejt lumturisë së plotë kërkon një pastrim, të cilin besimi i Kishës e ilustron përmes doktrinës së ' Pragatorik ”” (Gjon Pali II, audiencë e përgjithshme e 4 gushtit 1999).

Në këtë rast, engjëlli, duke qenë i shenjtë dhe i pastër dhe duke jetuar në prani të Zotit, nuk ka nevojë dhe as nuk mund të marrë pjesë në këtë pastrim të shpirtit të protezës së tij. Ajo që ai bën është ndërmjetësimi për mbrojtësin e tij para fronit të Zotit dhe të kërkoni ndihmë nga njerëzit në tokë për të sjellë lutje në protezën e tij.

Shpirtrat që vendosin të refuzojnë përfundimisht dashurinë dhe faljen e Zotit, duke hequr dorë kështu nga bashkimi i gëzuar përherë, me të, gjithashtu nuk pranojnë të shijojnë miqësinë me engjëllin e tyre kujdestar. Në këtë ngjarje të tmerrshme, engjëlli vlerëson drejtësinë dhe shenjtërinë hyjnore.

Në të tre skenarët e mundshëm (Qielli, Purgatori ose Ferri), engjëlli gjithmonë do të shijojë gjykimin e Zotit, sepse ai bashkon veten në një mënyrë të përsosur dhe të plotë drejt vullnetit hyjnor.

Në këto ditë, ne kujtojmë se mund të bashkohemi me engjëjt e të dashurve tanë të larguar, në mënyrë që ata të sjellin lutjet dhe lutjet tona përpara se të shfaqet Zoti dhe mëshira hyjnore.