Devotshmëria në Medjugorje: Zoja tregon jetën e saj

Zonja jone i tregon jeten
Janko: Vicka, të paktën ne që jemi afër jush e dimë që Zoja ju ka treguar për jetën e saj, duke ju rekomanduar që ta shkruani.
Vicka: Kjo është e saktë. Çfarë do të dëshironit të dini?
Janko: Do ​​të doja të më thuash diçka më të veçantë.
Vicka: Mirë. Jeni mësuar deri tani! Ejani, më bëni pyetje.
Janko: Në rregull. Më thuaj atëherë: kujt i tha jeta Zoja?
Vicka: Me sa di unë, të gjithë përveç Mirjana.
Janko: A ua treguat të gjithëve në të njëjtën kohë?
Vicka: Nuk e di saktësisht. Mendoj se fillova pak më herët me Ivanin. Me Marinë ai bëri ndryshe.
Janko: Nga çfarë konkludoni?
Vicka: Epo, Zoja nuk i tregoi asaj për jetën e saj kur iu shfaq në Mostar [atje ajo mësoi profesionin e floktarit], por vetëm kur ishte në Medjugorje.
Janko: Si erdhi?
Vicka: Ishte ashtu, siç donte Zoja.
Janko: Në rregull. Unë kam pyetur secilin nga ju pesë për këtë. A doni që unë të jem më i saktë?
Vicka: Si jo! Më pëlqen nëse flet sa më shumë që të jetë e mundur; pasi është më e lehtë për mua.
Janko: Ja, kjo. Sipas asaj që thotë Ivani, Zoja filloi t'i tregonte atij për jetën e saj në 22 dhjetor 1982. Ajo thotë se i tha asaj për këtë në dy periudha dhe se ajo ndaloi së treguari atë në ditën e Rrëshajëve, 22 maj 1983. Në vend të kësaj, ajo filloi me ju të tjerët. për ta treguar atë më 7 janar 1983. Ajo ia tha Ivankës çdo ditë, deri më 22 maj. Në vend të kësaj me Jakovin e vogël ai u ndal pak më herët; por ai, nuk e di pse, nuk donte të më tregonte datën e saktë. Ai u ndal me Marinë më 17 korrik [1983]. Me ju atëherë, siç e dimë, gjëja është ndryshe. Ai filloi t'ju tregonte së bashku me të tjerët, më 7 janar 1983; por pastaj, siç thua ti, ai përsëri vazhdon ta tregojë ty. Në vend të kësaj ai e bëri atë me Marinë në një mënyrë të veçantë.
Vicka: Maria më tha diçka, por nuk është plotësisht e qartë për mua.
Janko: Ai i tha asaj vetëm kur ishte i pranishëm me ty, në shfaqjet në Medjugorje. Në vend të kësaj, gjatë shfaqjeve që ajo i bëri asaj në Mostar, dhe që zakonisht ndodhnin në kishën Françeskane, Zoja vetëm u lut me të, për kthimin në besim të mëkatarëve. Ai e bëri këtë dhe asgjë tjetër. Gjatë shfaqjeve në Medjugorje, para se ai t'i tregonte asaj shkurtimisht gjithçka që ju kishte thënë kur ajo nuk ishte atje; vetëm më pas ai vazhdoi t'i tregonte asaj për jetën e tij, së bashku me ty.
Vicka: Çfarë mund të bëjmë! Zoja ka planet e saj dhe bën llogaritë e saj.
Janko: Në rregull. Por a ju tha Zoja pse e bën këtë?
Vicka: Po, po. Zoja na tha të rregullojmë atë që po thoshte në kujtesën tonë dhe ta shkruanim. Dhe se një ditë mund t'u tregojmë edhe të tjerëve.
Janko: A ju tha edhe ju ta shkruani?
Vicka: Po, po. Edhe ai na e tha këtë.
Janko: Ivan thotë se ai i tha atij që nuk duhet të shkruante, por ai përsëri shkruajti atë që ishte më e rëndësishmja. Dhe kush e di se çfarë është.
Vicka: Epo, kjo është biznesi i tij. Ivanka në vend të kësaj shkruajti gjithçka në një mënyrë të veçantë.
Janko: Ivanka thotë se ishte Zoja që i sugjeroi asaj një skenar të veçantë, të koduar, dhe ajo shkroi gjithçka në këtë mënyrë. Kjo është shumë interesante për mua. Disa herë jam përpjekur ta zbuloj disi këtë metodë, por nuk ia kam arritur. I kërkova Ivankës të më linte ta shikoja të paktën nga larg, por ajo u përgjigj se Zoja nuk e lejon as këtë. Ai thotë se as nuk e di nëse një ditë do ta lejojë atë dhe çfarë në fund Zoja do të bëjë me gjithë këtë.
Vicka: Çfarë mund të bëjmë? Në kohën e duhur, Zoja do të sigurojë gjithçka.
Janko: Pajtohem me këtë. Por është e çuditshme që Zoja ende vazhdon t'ju tregojë për jetën e saj.
Vicka: Epo, ashtu është. Somethingshtë diçka që ka të bëjë vetëm me të; Unë as nuk e kuptoj pse, por Zoja e di se çfarë po bën.
Janko:. Sa do të zgjasë kjo histori?
Vicka: Unë as që e di atë. Unë guxova të pyes Zoja, siç ju sugjeruat, por ajo vetëm buzëqeshi. Nuk do ta pyesja kaq lehtë për herë të dytë ...
Janko: Nuk ke pse ta pyesësh më. Do të preferoja ta dija nëse i shkruani ato që ju thotë çdo ditë.
Vicka: Po, çdo ditë.
Janko: A keni shkruar edhe ato që ju tha kur ju shfaq në tren, pas Banja Lukës?
Vicka: Jo, jo Atë kohë ai nuk më tha asgjë për jetën e tij. Ju tregova edhe fletoren ku shkruaj.
Janko: Po, por vetëm nga distanca dhe mbulesa! Thjesht për të më ngacmuar me atë fletore ...
Vicka: Epo, çfarë mund të bëj? Më shumë se kjo nuk më lejohet.
Janko: Çfarë do të kishte ndodhur sikur të ma kishe dhuruar mua?
Vicka: Nuk e di. Nuk e mendoj fare këtë dhe jam i sigurt që nuk gaboj.
Janko: A mendoni se një ditë do të lejoheni ta jepni?
Vicka: Unë mendoj kështu; Unë do të sigurt. Dhe ju premtova se do të jeni i pari që do t'ia tregoj.
Janko: Nëse jam gjallë!
Vicka: Nëse nuk je gjallë, as nuk do të të duhet.
Janko: Kjo është një shaka e zgjuar. Duhet të jenë disa gjëra interesante të shkruara atje. Ka vazhduar me ju për 350 ditë; çdo ditë një copë; pastaj një linjë e gjatë e pista!
Vicka: Unë nuk jam shkrimtar. Por e shihni, gjithçka që dija e shkruaja aq mirë sa mundja.
Janko: A keni ndonjë gjë tjetër të më tregoni për këtë?
Vicka: Jo tani për tani. Unë të thashë gjithçka që mund të të tregoja.
Janko: Ah, po. Ka edhe një gjë që më intereson.
Vicka: Cila?
Janko: Çfarë pyet Zoja tani që, siç thua ti, flet vetëm për jetën e saj?
Vicka: Epo, të lutem të më shpjegosh disa gjëra.
Janko: A ka edhe disa gjëra të paqarta?
Vicka: Sigurisht që ka! Për shembull: ju më shpjegoni diçka duke përdorur një krahasim. Dhe nuk është gjithmonë e qartë për mua.
Janko: A ndodh edhe kjo?
Vicka: Po, po. Madje disa herë.
Janko: Atëherë do të dalë diçka vërtet interesante!
Vicka: Ndoshta po. Vetëm ne duhet të kemi durim, derisa ta dimë.