Devotshmëria ndaj Shën Stefanit: lutja që do t'ju shpëtojë nga dënimi!

Stefano, Stefano, unë them: këtu është një vend për mirësi, këtu është një kohë për mëshirë, këtu të paktën është një mundësi për të treguar bamirësi! Sepse jam vazhdimisht në rrezik, edhe nëse nuk e njoh gjithmonë atë, dhe jam edhe më i mjerë dhe i mjerë kur harroj se kështu është. Meqenëse Zoti gjithmonë i sheh mëkatet e mia, gjithmonë gjykimi i tij i ashpër kërcënon mëkatësinë e shpirtit tim, gjithmonë ferri hapet dhe mundimet e tij janë gati të shqyejnë shpirtin tim të mjerë në atë vend.

Kështu që unë vendosem kur zgjohem, pra kur fle; Unë jam kështu kur buzëqesh, kështu kur bëj shaka. Kur jam krenar, pra kur jam i poshtëruar. Kur pretendohet; kështu, kështu jam, kur i dua mjerisht kënaqësitë e mishit. Kështu që unë jam atëherë gjithmonë dhe kudo. Prandaj të lutem, Stefan, nxito para se të dënohem, para se armiqtë e racës njerëzore të më çojnë në mundime, para se burgu i ferrit të më gëlltisë, para se torturat e zjarrit të përjetshëm të më konsumojnë.

Vërtetë nevoja ime është e madhe kur më shtyn të kërkoj ndihmë edhe nga ata nga të cilët meritoj të ndëshkohem. Por ju dhe të gjithë shenjtorët jeni kaq plot me një pasuri të tillë nga burimi i pafund i të gjitha mirësive, saqë më tepër kënaqeni të jepni me mirësinë tuaj ata që mund t'i dënoni për drejtësi. Kështu Stefan i Lavdishëm dhe Më i Shenjtë, Më çliro nga dënimi i sigurt dhe më mbro mua dhe familjen time nga të këqijat e errëta dhe tokësore. Sepse vetëm me ju do të jemi në gjendje të gjejmë rrugën e bekuar të shpëtimit.

Për të qenë plotësisht të lirë nga çdo e keqe, na dhuro hirin që të kalojmë nëpër mizorinë e botës çdo natë me ty. Dhe le ta shohim jetën me sytë tuaj më të shenjtë. Ju që banoni në të djathtë të Atit tonë të Përjetshëm dhe të birit të tij Jezu Krisht, ki mëshirë për shpirtrat tanë të varfër. Na mbro derisa të arrihet lumturia e përjetshme.