Përkushtimi ndaj Shenjtorëve: mendimi i Padre Pio sot 20 Tetor

20. Jetë gjithmonë i gëzuar në paqe me ndërgjegjen tuaj, duke reflektuar se ju jeni në shërbim të një Ati pafundësisht të mirë, i cili vetëm me butësi zbret në krijesën e tij, për ta ngritur atë dhe për ta shndërruar atë në krijuesin e tij.
Dhe ikni nga trishtimi, sepse ajo hyn në zemrat që janë të bashkuara me gjërat e botës.

21. Ne nuk duhet të dekurajohemi, sepse nëse ka një përpjekje të vazhdueshme për tu përmirësuar në shpirt, në fund Zoti e shpërblen duke e bërë të gjitha virtytet që lulëzojnë në të papritur si në një kopsht lulesh.

22. Rruzari dhe Eukaristia janë dy dhurata të mrekullueshme.

23. Savio lavdëron gruan e fortë: "Gishtat e tij, thotë ai, merren me gishtin" (Prv 31,19).
Me kënaqësi do t'ju tregoj diçka mbi këto fjalë. Gjunjët tuaj janë akumulimi i dëshirave tuaja; rrotulloni, pra, çdo ditë pak, tërhiqni telat e dizajnit tuaj me tel deri në ekzekutim dhe ju do të arrini të shkoni në kokë; por paralajmëroni të mos nxitoni, sepse do të ktheni fillin me nyje dhe mashtroni gishtin tuaj. Ecni, pra, gjithmonë dhe, megjithëse do të ecni ngadalë përpara, do të bëni një udhëtim të shkëlqyeshëm.

24. Ankthi është një nga tradhtarët më të mëdhenj që virtyti dhe devotshmëria e patundur mund të ketë ndonjëherë; pretendon të ngrohet në të mirën për të operuar, por nuk e bën këtë, vetëm të qetësohet dhe na bën të vrapojmë vetëm për të na bërë të pengohemi; dhe për këtë duhet të kihet kujdes nga ajo në çdo rast, veçanërisht në lutje; dhe për ta bërë atë më mirë, do të jetë mirë të kujtojmë se hiret dhe shijet e lutjes nuk janë ujëra të tokës, por të qiellit, dhe për këtë arsye të gjitha përpjekjet tona nuk janë të mjaftueshme për t'i bërë ato të bien, edhe pse është e nevojshme ta rregullojmë veten me shumë zell. gjithmonë i përulur dhe i qetë: duhet ta mbash zemrën tënde të hapur drejt qiellit dhe të presësh vesën qiellore përtej.

25. Ne e mbajmë atë që Mjeshtri hyjnor thotë i gdhendur mirë në mendjen tonë: me durimin tonë do të posedojmë shpirtin tonë.

26. Mos e humb kurajon nëse duhet të punosh shumë dhe të mbledhësh pak (...).
Nëse mendonit se sa i kushton një shpirt i vetëm Jezuit, nuk do të ankoheni.

27. Fryma e Zotit është një frymë paqeje, dhe madje edhe në mangësitë më serioze na bën të ndiejmë një dhimbje paqësore, të përulur, të sigurt dhe kjo varet pikërisht nga mëshira e tij.
Fryma e djallit, nga ana tjetër, eksiton, acaron dhe na bën të ndiejmë, në të njëjtën dhimbje, pothuajse zemërim kundër vetvetes, ndërsa në vend të kësaj duhet të përdorim bamirësinë e parë pikërisht ndaj vetvetes.
Prandaj, nëse disa mendime ju agjitojnë, mendoni se kjo agjitacion nuk vjen kurrë nga Zoti, i cili ju jep qetësi, duke qenë një frymë paqeje, por nga djalli.

28. Lufta që i paraprin punës së mirë që synohet të bëhet është si antifoni që i paraprin psalmit solemn për t’u kënduar.

29. Momenti i të qenurit në paqe të përjetshme është i mirë, është i shenjtë; por ne duhet ta moderojmë atë me dorëheqje të plotë ndaj vullneteve hyjnore: është më mirë të bëjmë vullnetin hyjnor në tokë sesa të shijosh parajsën. "Të vuash dhe të mos vdesësh" ishte motoja e Shën Terezës. Purgatori është i ëmbël kur ju vjen keq për hir të Zotit.

30. Durimi është më i përsosur pasi është më pak i përzier me shqetësimin dhe shqetësimin. Nëse Zoti i mirë dëshiron të zgjasë orën e provës, nuk doni të ankoheni dhe të hetoni pse, por mbani gjithmonë parasysh këtë që bijtë e Izraelit udhëtuan dyzet vjet në shkretëtirë përpara se të vinin këmbë në tokën e premtuar.