DEVOTIMI N TO MIRNSIN OF E JEZUSIT P SR shpirtrat e bamirës

Shën Geltrude kishte bërë rrëfimin e përgjithshëm me zjarr. Fajet e saj dukeshin aq revoltuese saqë, e hutuar nga deformimi i saj, ajo vrapoi për t'u përulur para këmbëve të Jezuit, duke kërkuar falje dhe mëshirë. Shpëtimtari i ëmbël e bekoi atë, duke thënë: «Për zorrët e mirësisë sime falas, unë ju jap faljen dhe faljen e të gjithë fajit tuaj. Tani prano pendimin që të imponoj: Çdo ditë, për një vit të tërë, do të bësh një punë bamirësie sikur ta bëje me vete, në bashkim me dashurinë me të cilën u bëra njeri për të të shpëtuar dhe butësi të pafund me të cilin të kam falur mëkatet ".

Geltrude pranoi me gjithë zemër; por më pas, duke kujtuar dobësinë e tij, ai tha: «Mjerisht, Zot, a nuk do të më ndodhë ndonjëherë ta heq këtë punë të mirë të përditshme? Dhe atëherë çfarë të bëj? ». Jezusi këmbënguli: «Si mund ta heqësh atë nëse është kaq e lehtë? Unë kërkoj prej jush vetëm një hap të ofruar për këtë qëllim, një gjest, një fjalë të dashur për të afërmin tuaj, një aluzion bamirësie për një mëkatar ose një të vetëm. A nuk do të jeni në gjendje, një herë në ditë, të ngrini një kashtë nga toka, ose të thoni një Rekuiem (Pushimi i Përjetshëm) për të vdekurit? Tani vetëm një nga këto veprime Zemra ime do të jetë e kënaqur ».

I ngushëlluar nga këto fjalë të ëmbla, Shenjti e pyeti Jezusin nëse akoma të tjerë mund të merrnin pjesë në këtë privilegj, duke kryer të njëjtën praktikë. «Po» iu përgjigj Jezuit. «Ah! çfarë pritjeje e ëmbël do të bëj, në fund të vitit, për ata që kanë mbuluar një mori të gabimeve të tyre me vepra bamirësie! ».

Ekstrakt nga Zbulesat e Shën Geltrude (Libri IV Kapitulli VII) Mediolani, 5 Tetor 1949 Mund. humbje Buttafava C., E.