Përkushtimi ndaj Zojës së Lourdes: lutja e 22 qershorit 2019

22. Bernadette në Hospice të Lourdes

Zoja e Lourdes, lutuni për ne.

Në fillim të vitit 1860 jeta e Bernadette ishte gjithmonë e njëjtë: puna, studimi, shtëpia, vizitorët. Një mësues privat gjithashtu e ndihmon atë për të studiuar. Në shtëpi ajo kryen rolin e saj si e parëlindur duke kontribuar në edukimin e vëllezërve, duke udhëhequr lutjet e mëngjesit dhe të mbrëmjes dhe më pas nuk dështon të marrë pelegrinë, gjithnjë e më të shumtë.

Sprova, lajka, ngacmime, zell pa maturi! Sigurisht që nuk mund të vazhdojmë kështu! Dhe më pas, me kërkesë të famullitarit, Bernadette mirëpritet si një nxënëse dhe e sëmurë në nevojë, në Hospice of Lourdes të drejtuar nga Motrat e Nevers. Këtu, besuar murgeshave, askush nuk mund ta takojë, përveç se me lejen e famullitarit dhe të Superiorit.

Prindërit e Bernadette dhe vetë Bernadette ishin kundër ndarjes, por pranojnë kur të sigurohen se do të jenë në gjendje të shohin njëri-tjetrin pa leje kur të duan. Bernadette, e shoqëruar nga një murgeshë, do të jetë në gjendje të shkojë në shtëpinë e saj sa herë që ajo dëshiron. Gjithçka është bërë për të mirën e saj, por Bernadette vuan shumë, dhe ajo e kupton që Kalvari i saj ka filluar të bëhet edhe më i pjerrët. Nga ana tjetër, ai mund të studiojë më rregullisht, por, në moshën shtatëmbëdhjetë vjeç, ai ende nuk mund të shkruaj edhe një kartë të shkurtër ditëlindjeje pa bërë shumë gabime! Vetëm në maj 1861 ai do të jetë në gjendje të shkruajë historinë e shfaqjeve për herë të parë, gjithmonë duke kombinuar frëngjishten me shumë shprehje dialektore.

Ajo bëhet e mirë në qepje dhe qëndisje, luan, qesh, bën shaka me të gjithë, por sulmet e astmës nuk e lënë atë. Një natë prindërit thirren sepse mendohet se ai nuk do ta kapërcejë atë. Ai gjithashtu merr edhe vajosjen e të Sëmurëve. Por pastaj, papritmas, ajo rimëkëmbet dhe dëshmon para Peshkopit të Tarbes mrekullitë që pa. Kështu, më 18 janar 1862, Peshkopi nënshkruan një letër baritore në të cilën ai pohon se "Maria e Papërlyer, Nëna e Zotit, me të vërtetë iu shfaq Bernadette".

Ndërkohë, fluksi i vizitorëve, megjithëse më i rregulluar, vazhdon. Bernadette rrëfen se ndonjëherë është lodhur duke përsëritur të njëjtat gjëra pa pushim dhe se do të dëshironte të zhdukej. Ai gjithashtu takohet me skulptorin Fabish i cili po përgatit statujën e Konceptimit të Papërlyer që do të vendoset në Massabielle. Ajo i jep atij të gjithë informacionin e nevojshëm, por ai e merr parasysh vetëm pjesërisht dhe kështu, për atë statujë që është akoma në shpellë sot, Bernadette me vendosmëri thotë: "Jo, nuk është ajo!".

Nga bindja ajo u përgjigjet letrave të pelegrinëve, nga bindja merr kushdo që ata dëshirojnë të marrin, për shkak të bindjes ajo nuk shkon në përurimin e statujës, nga bindja ajo i lejon ata të bëjnë atë që duan me të. Ndërkohë, pas shumë lutjesh dhe reflektimesh, ai e mirëpret me gëzim lajmin se kërkesa e tij për të hyrë në Motrat e Nevers është pranuar. Ajo është e bindur se është e mirë për asgjë dhe se pranohet vetëm nga keqardhja. Pa një pajë, duke pasur parasysh varfërinë e saj, hyrja e saj në Institut e konsideron atë një gjest bamirësie. Edhe një shkëputje tjetër, kësaj here definitive. Bernadette e ndjen fort, por edhe një herë ajo po.

- Angazhimi: Le ta kërkojmë Marinë për hirin që ka ditur të thotë po për atë që Zoti kërkon prej nesh, për atë që kërkon prej nesh edhe përmes të tjerëve dhe për të jetuar nga afër gëzimin e po edhe kur na kushton.

- Shën Bernardetta, lutuni për ne.