Përkushtimi i 7 qershorit "Dhurata e Atit në Krisht"

Zoti urdhëroi të pagëzonte në emër të Atit dhe të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë. Katekumeni pagëzohet duke deklaruar kështu besim te Krijuesi, tek i Vetëmlinduri, te Dhurata.
Një është Krijuesi i të gjithëve. Një në të vërtetë është Zoti At, nga i cili kanë filluar të gjitha gjërat. Unik është gjithashtu i Vetëmlinduri, Zoti ynë Jezu Krisht, përmes të cilit u krijuan të gjitha gjërat, dhe unik është Fryma e dhënë si një dhuratë për të gjithë.
Çdo gjë është renditur sipas virtyteve dhe meritave të saj; njëra është fuqia nga e cila rrjedh gjithçka; njëri pasardhës për të cilin u bë gjithçka; njëra dhurata e shpresës së përsosur.
Nuk do të gjendet asgjë që i mungon përsosmërisë së pafund. Në kontekstin e Trinitetit, Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë, gjithçka është shumë e përsosur: pafundësia në të përjetshmen, shfaqja në imazh, kënaqësia në dhuratë.
Le të dëgjojmë nga fjalët e vetë Zotit se cila është detyra e tij ndaj nesh. Ai thotë: "Unë kam akoma shumë gjëra për t'ju thënë, por për momentin nuk jeni në gjendje ta mbani barrën" (Gjn 16:12). Isshtë mirë për ty që të shkoj, nëse shkoj do të të dërgoj Ngushëlluesin (krh. Gjn 16: 7). Përsëri: "Unë do t'i lutem Atit dhe ai do t'ju japë një Ngushëllues tjetër që të mbetet me ju përgjithmonë, Shpirti i së vërtetës" (Gjn 14: 16-17). «Ai do t'ju drejtojë drejt gjithë së vërtetës, sepse nuk do të flasë vetë, por do të thotë gjithçka që ka dëgjuar dhe do t'ju njoftojë gjërat e ardhshme. Ai do të më përlëvdojë, sepse do të marrë prej meje "(Gjn 16: 13-14).
Së bashku me shumë premtime të tjera, këto janë të destinuara të hapin kuptimin e gjërave më të larta. Këto fjalë formulojnë si vullnetin e dhuruesit, ashtu edhe natyrën dhe mënyrën e vetë dhuratës.
Meqenëse kufizimi ynë nuk na lejon të kuptojmë as Atin as Birin, dhurata e Shpirtit të Shenjtë krijon një kontakt të caktuar midis nesh dhe Zotit dhe kështu ndriçon besimin tonë në vështirësitë që lidhen me mishërimin e Zotit.
Dikush, pra, e merr atë për ta ditur. Shqisat për trupin e njeriut do të ishin të padobishme nëse kërkesat për ushtrimin e tyre nuk plotësohen. Nëse nuk ka dritë ose nuk është ditë, sytë nuk kanë dobi; veshët në mungesë të fjalëve ose tingullit nuk mund të kryejnë detyrën e tyre; vrimat e hundës, nëse nuk ka burime aromatike, nuk janë të dobishme. Dhe kjo nuk ndodh sepse u mungon kapaciteti natyror, por sepse funksioni i tyre kushtëzohet nga elementë të veçantë. Në të njëjtën mënyrë shpirti i njeriut, nëse nuk e ka tërhequr dhuratën e Shpirtit të Shenjtë përmes besimit, ka vërtet aftësinë për të kuptuar Zotin, por i mungon drita për ta njohur atë.
Dhurata, e cila është në Krishtin, u jepet të gjithëve. Ai mbetet në dispozicionin tonë kudo dhe na është dhënë në masën që duam ta mirëpresim. Do të qëndrojë te ne në atë masë që secili prej nesh do të dëshirojë ta meritojë atë.
Kjo dhuratë mbetet me ne deri në fund të botës, është komoditeti i pritjes sonë, është pengu i shpresës së ardhshme në realizimin e dhuratave të saj, është drita e mendjeve tona, shkëlqimi i shpirtrave tanë.