Përkushtimi i sotëm: Shën Leopold Mandiç, rrëfimtari i Shenjtë

30 KORRIK

MANDIKA SAN LEOPOLDO

Castelnuovo di Cattaro (Kroaci), 12 maj 1866 - Padova, 30 korrik 1942

I lindur më 12 maj 1866 në Castelnuovo, në Dalmacinë jugore, në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç u bashkua me kapuçinët e Venedikut. I vogël në shtat, i përkulur dhe me shëndet të dobët, ai është një nga shenjtorët më të fundit të Kishës Katolike. Pasi hyri në kapuçinët, ai bashkëpunoi në ribashkimin me Kishën Ortodokse. Mirëpo, kjo dëshirë e tij nuk u realizua, sepse në manastiret ku e caktuan atij iu besuan punë të tjera. Ai i përkushtohet mbi të gjitha shërbimit të Rrëfimit dhe në veçanti rrëfimit të priftërinjve të tjerë. Që nga viti 1906 ai e ka kryer këtë detyrë në Padova. Ajo vlerësohet për butësinë e saj të jashtëzakonshme. Shëndeti i tij gradualisht përkeqësohet, por për aq kohë sa është e mundur, ai nuk pushon së shfajësuari në emër të Zotit dhe për t'iu drejtuar fjalë inkurajuese atyre që i afrohen. Ai vdiq më 30 korrik 1942. Varri i tij, i hapur pas njëzet e katër vjetësh, zbulon trupin e tij krejtësisht të paprekur. Pali VI e lumnoi atë në vitin 1976. Gjon Pali II më në fund e shpalli të shenjtë në vitin 1983. (Avvenire)

LUTJE PËR SHENJTIN LEOPOLDO MANDIC

O Perëndia Ati ynë, i cili në Krishtin, Birin tënd, i vdekur dhe i ringjallur, shpengoi tërë dhimbjen tonë dhe donte praninë atdhetare të Shën Leopoldit të ngushëllimit, të infektojë shpirtrat tanë me sigurinë e pranisë suaj dhe ndihmës suaj. Për Krishtin, Zotin tonë. Amen.

Lavdi Atit.
San Leopoldo, lutuni për ne!

O Zot, i cili me anë të hirit të Frymës së Shenjtë derdh dhuratat e dashurisë sate mbi besimtarët, përmes ndërhyrjes së Shën Leopoldit, dhuroju të afërmve dhe miqve tanë shëndetin e trupit dhe shpirtit, në mënyrë që ata të të duan me gjithë zemrën tënde dhe të kryejnë me dashuri ajo që ju pëlqen vullnetit tuaj. Për Krishtin, Zotin tonë. Amen.

San Leopoldo, lutuni për ne!

O Zot, që manifeston gjithëfuqinë tënde, mbi të gjitha, në mëshirë dhe falje, dhe ti deshe që Shën Leopoldi të ishte dëshmitari yt besnik, për meritat e tij, na dhuroftë të festojmë, në sakramentin e pajtimit, madhështinë e dashurisë sate.
Për Krishtin, Zotin tonë. Amen.

Lavdi Atit.
San Leopoldo, lutuni për ne!

NOVENA PËR SHËNTI LEOPOLDO MANDIC

O Shën Leopold, i pasuruar nga Ati i Përjetshëm hyjnor me kaq shumë thesare hiri në favor të atyre që drejtohen tek ju, ju lutemi merrni për ne një besim të gjallë dhe një dashuri të zjarrtë, në mënyrë që ne të qëndrojmë gjithmonë të bashkuar me Zotin në hirin e tij të shenjtë . Lavdi Atit…

O Shën Leopold, i bërë nga Shpëtimtari hyjnor mjeti i përsosur i mëshirës së tij të pafundme në sakramentin e pendesës, të kërkojmë të fitosh hirin për të rrëfyer shpesh dhe mirë, në mënyrë që shpirtrat tanë të pastrohen gjithmonë nga të gjitha të metat dhe realizoni në ne përsosmërinë në maksimum.që Ai na quan. Lavdi Atit…

O Shën Leopold, enë e zgjedhur e dhuratave të Shpirtit të Shenjtë, e transfuzuar me bollëk nga ju në shumë shpirtra, ju kërkojmë të fitoni që ne të çlirohemi nga kaq shumë dhimbje dhe mundime që na shtypin, ose të kemi forcën për të përballuar gjithçka. me durim për të plotësuar në ne atë që i mungon mundimit të Krishtit. Lavdi Atit…

O shen Leopold, qe gjate jetes tende te vdekshme ushqeve nje dashuri shume te dhembshur per Madonen, nenen tone te embel, dhe je reciprok me shume favore, tani qe je i lumtur prane saj, lute qe ne te shikojme mjerimet tona dhe te tregojme gjithmone vetë të jetë e jona.nënë e mëshirshme. Ave Maria…

O Shën Leopoldi, i cili gjithmonë kishte aq shumë dhembshuri për vuajtjet njerëzore dhe ngushëlloi aq shumë të pikëlluar, ejani në ndihmë tonë; në mirësinë tuaj mos na braktisni, por na ngushëlloni edhe ne, duke marrë hirin që kërkojmë. Le të jetë ashtu.

THËNIET E SHENTI LEOPOLDO MANDIC

“Ne kemi një zemër të nënës në parajsë. Zoja, nëna jonë, e cila në këmbët e Kryqit vuajti aq sa mundet një krijesë njerëzore, i kupton dhimbjet tona dhe na ngushëllon”.

"Besimi! ki besim!, Zoti është mjek dhe mjek”.

“Në errësirën e jetës, pishtari i besimit dhe i përkushtimit ndaj Zojës na udhëzon që të jemi shumë të fortë në shpresë”.

"Unë jam i habitur në çdo kohë se si njeriu mund të rrezikojë shpëtimin e shpirtit të tij për arsye absolutisht të kota dhe kalimtare".

Mëshira hyjnore dhe njerëzore

"Lum ata që janë të mëshirshëm, sepse ata do të mëshirohen"; shumë e ëmbël është kjo fjalë "mëshirë", të dashur vëllezër, por nëse emri është tashmë i ëmbël, aq më tepër vetë realiteti. Ndërsa të gjithë duan që t'u tregohet mëshirë, jo të gjithë sillen në atë mënyrë që e meritojnë. Ndërsa të gjithë duan që t'u tregohet mëshirë, janë të paktë ata që tregojnë mëshirë për të tjerët.
O njeri, me çfarë guximi guxon të kërkosh atë që refuzon t'u japësh të tjerëve? Kushdo që dëshiron të marrë mëshirë në parajsë, duhet ta japë atë në këtë tokë. Prandaj, meqenëse të gjithë ne, vëllezër të dashur, dëshirojmë që të na tregohet mëshirë, le të përpiqemi ta bëjmë atë mbrojtësin tonë në këtë botë, që të jetë çlirimtari ynë në botën tjetër. Në të vërtetë ka një mëshirë në qiell, e cila arrihet nëpërmjet mëshirave të ushtruara këtu në tokë. Shkrimi thotë në lidhje me këtë: O Zot, mëshira jote është në qiell (krh. Ps 35).
Prandaj ka një mëshirë tokësore dhe qiellore, një mëshirë njerëzore dhe hyjnore. Çfarë është mëshira njerëzore? Ai që kthehet për të parë mjerimin e të varfërve. Çfarë është mëshira hyjnore në vend të kësaj? Ai, pa dyshim, që të jep faljen e mëkateve.
Gjithë atë që jep mëshira njerëzore gjatë haxhit tonë, mëshira hyjnore ia kthen atdheut tonë. Në të vërtetë, në këtë tokë Perëndia ka uri dhe etje në personin e të gjithë të varfërve, siç tha ai vetë: "Sa herë që i bëre këto gjëra njërit prej këtyre vëllezërve të mi më të vegjël, ma bëre mua" (Mt 25: 40). Atë Perëndi që deshiron të shpërblejë në qiell, dëshiron ta marrë këtu në tokë.
Dhe kush jemi ne që kur Zoti jep duam të marrim dhe kur ai kërkon nuk duam të japim? Kur një i varfër është i uritur, është Krishti i uritur, siç tha vetë: “Isha i uritur dhe nuk më dhatë asgjë për të ngrënë” (Mt 25). Prandaj mos e përbuz mjerimin e të varfërve, nëse dëshiron të shpresosh me siguri në faljen e mëkateve. Krishti, vëllezër, është i uritur; ai dëshiron të ketë uri dhe etje në të gjithë të varfërit; atë që merr në tokë e kthen në qiell.
Çfarë dëshironi, vëllezër, dhe çfarë kërkoni kur vini në kishë? Sigurisht, asgjë tjetër veç mëshirës së Zotit.Jepni pra tokësorin dhe do të fitoni atë qiellor. I varfëri të pyet; edhe ju kërkoni Zotin; ju kërkon një copë bukë; ju kërkoni jetë të përjetshme. Jepini të varfërve që të meritojnë të marrin nga Krishti. Dëgjoni fjalët e tij: "Jepni dhe do t'ju jepet" (Lk 6:38). Nuk e di me çfarë guximi pretendon të marrësh atë që nuk dëshiron të japësh. Prandaj, kur të vini në kishë, mos ua mohoni të varfërve një dorëzim, qoftë edhe i vogël, sipas mundësive tuaja.