Përkushtimi praktik i ditës: menaxhimi i mirë i kohës

E vërteta dihet, por nuk vlerësohet. Sa herë ankohesh që ikin orët, kalojnë muajt, që vitet shtypin? ... Viti duket si një ëndërr, jeta e kaluar ... nuk ka kohë për një mijë gjëra ... Të gjithë e dinë dhe thonë se koha është e shkurtër, se ndoshta ky është viti i fundit i jetës ..; por kush është mërzitur për këtë? Vetë, çfarë zgjidh, çfarë bëj që të mos e humbas atë?

Koha në prag të vdekjes. Të mendosh për shpirtin, të gjykosh, të kapërcesh një pasion, të korrigjosh veten gjithmonë shpreson të kesh kohë; por çfarë do të themi, në momentet e fundit, kur me duar bosh nga meritat, në afërsi të llogaritjes totale do të kërkojmë kohën, mjekun, të afërmit, Vetë Zoti një orë që do të na mohohet? A po përgatiteni për një zhgënjim të tillë?

Koha përballë përjetësisë. Mjaftojnë disa vjet për të arritur në Parajsë, për të qenë në gjendje të shijojmë, lavdërojmë, duam Zotin me Engjëjt dhe Shenjtorët dhe të jemi të lumtur përgjithmonë; por edhe disa, nëse do të shpenzohen keq, janë të mjaftueshme për të merituar një ferr, me mundime, me urrejtje, me zinxhirë të rezervuar për demonët ... Dhe sikur të më vinte përjetësia sot, si do të më gjente? A mund të ngushëllohem për kohën e kaluar?

PRAKTIKA. - Mos harroni fjalën e urtë: "Koha është flori" Frutat për ju pasuri në përjetësi