Përkushtimi praktik i ditës: Rëndësia e lutjes së mbrëmjes

Unë jam trajtimi i djalit të vërtetë. Sa fëmijë mosmirënjohës ka ata që kujdesen pak ose asgjë për prindërit e tyre! Për fëmijë të tillë Zoti do të bëjë drejtësi. Djali i vërtetë shfrytëzon çdo mundësi për të bërë homazhe për ata që e respektojnë dhe i duan. O i krishterë, bir i Zotit, pas kaq shumë orësh në botë, duke u rikthyer në dhomën tënde për pushim, pse jo edhe me lutje i thuash një përshëndetje Atit Qiellor para se të flesh? Sa mirënjohës! Ju jeni të përgjumur!… Po sikur Zoti të braktisë?

Ata janë një detyrë e rreptë. Nga kush i keni marrë hitet e ditës nga? Kush ju shpëtoi nga njëqind rreziqe? Kush ju mbajti gjallë? Edhe qeni feston bamirësin e tij; dhe ju, një krijesë e arsyeshme, nuk e ndjeni detyrën e mirënjohjes? Por gjatë natës mund të hasni rreziqe të shpirtit dhe trupit; mund të vdesësh, mund të mallkohesh ..., a nuk ndjen nevojën të thërrasësh ndihmë? Gjatë ditës që ju ofenduat Zotin ... A nuk e ndien detyrë të thërrasësh mëshirë dhe falje?

Të lutesh keq nuk është të lutesh. Për punë, për biseda të kota, për kënaqësi, ju jeni të gjithë aktivitet; vetëm për lutjen a jeni në gjumë ... Për atë që doni, të pasuroheni, të tregoni kotësi, ju jeni të gjithë vëmendje; vetëm për lutjen ju lejoni vetes njëqind shpërqendrime vullnetare!… Për argëtim, për shëtitje, për mikun, ju të gjithë jeni vullnet dhe zemërim; vetëm për namazin që keni zhurmën, mërzinë dhe e lini për një gjellë!… Kjo nuk është duke u lutur, por duke çnderuar Zotin. Por mos u hutoni me Zotin !!

Praktikë. - Le të jemi të bindur për detyrën e madhe të lutjes; le ta recitojmë gjithmonë atë mëngjes dhe mbrëmje me zell.