Përkushtim i Zemrës së Shenjtë: meditim i 22 Qershorit

Ati ynë, që je në parajsë, mund të shenjtërohet emri yt, të vijë mbretëria jote, vullneti yt të bëhet, si në parajsë ashtu edhe në tokë. Na jep bukën tonë të përditshme sot, na fal borxhet ndërsa falim debitorët tanë dhe mos na ço në tundim, por na çliro nga e keqja. Amen.

Lutja e hapjes. - Zemra e Jezusit, viktimë e mëkatarëve, ki mëshirë për ne!

Synimi. - Lutuni për ata që janë jashtë Kishës Katolike.

JETA E BESIMIT

Një i ri u zotërua nga djalli; fryma e keqe e hoqi fjalën e tij, e hodhi në zjarr ose ujë dhe e mundoi në mënyra të ndryshme.

Babai e çoi këtë djalë të pakënaqur te Apostujt për ta liruar. Megjithë përpjekjet e tyre, Apostujt dështuan. Babai i pikëlluar iu paraqit Jezusit dhe duke qarë i tha: Unë të kam sjellë djalin tim; nëse mund të bësh asgjë, ki mëshirë për ne dhe na ndihmo! -

Jezusi u përgjigj: Nëse mund të besoni, gjithçka është e mundur për ata që besojnë! - Babai bërtiti me lot: Unë besoj, o Zot! Ndihmoni besimin tim të vogël! - Pastaj Jezusi qortoi djallin dhe i riu mbeti i lirë.

Apostujt pyesin: Mjeshtër, pse nuk mund ta dëbojmë? - Për besimin tuaj të vogël; sepse në të vërtetë ju them se nëse keni besim sa një farë e mustardës, do t’i thoni këtij mali: Shkoni nga këtu për atje! - dhe do të kalojë dhe asgjë nuk do të jetë e pamundur për ju - (S. Matteo, XVII, 14).

Cili është ky besim që kërkoi Jezui para se të bënte një mrekulli? Virtshtë virtyti i parë teologjik, mikrobja e të cilit Zoti e vendos në zemër në aktin e Pagëzimit dhe të cilin të gjithë duhet të mbin dhe të zhvillohen me lutje dhe vepra të mira.

Zemra e Jezusit sot u kujton përkushtuesve të saj udhëzuesit e jetës së krishterë, që është besimi, sepse i drejti jeton me anë të besimit dhe pa besim është e pamundur të kënaqesh me Perëndinë.

Virtyti i besimit është një zakon thelbësisht i mbinatyrshëm, i cili disponon inteligjencën për të besuar në mënyrë të vendosur në të vërtetat e zbuluara nga Zoti dhe për të dhënë pëlqimin e tyre.

Fryma e besimit është zbatimi i kësaj virtyti në jetën praktike, kështu që nuk duhet të kënaqet me besimin në Zotin, Jezu Krishtin dhe Kishën e tij, por njeriu duhet të shtypë tërë jetën e tij në dritën e mbinatyrshme. Besimi pa vepra është i vdekur (Jakovi, 11, 17). Edhe demonët besojnë, megjithatë ata janë në ferr.

Ata që jetojnë me anë të besimit janë si ata që ecin natën të ndriçuar nga një llambë; di ku të vendos këmbët dhe nuk pengohet. Mosbesimtarët dhe të pakujdesshmit e besimit janë si të verbrit, të cilët po bien dhe në sprovat e jetës bien, bëhen të trishtuar ose të dëshpëruar dhe nuk e arrijnë deri në fundin për të cilin u krijuan: lumturi e përjetshme.

Besimi është balsami i zemrave, i cili shëron plagët, ëmbëlson shtëpinë në këtë luginë lotësh dhe e bën jetën të meritueshme.

Ata që jetojnë me anë të besimit mund të krahasohen me ata me fat që, në nxehtësinë e fortë të verës, jetojnë në malet e larta dhe shijojnë ajrin e pastër dhe ajrin e oksigjenuar, ndërsa në njerëzit e thjeshtë mbytin dhe dëshirojnë.

Ata që frekuentojnë Kishën dhe veçanërisht përkushtuesit e Zemrës së Shenjtë, kanë besim dhe duhet ta falënderojnë Zotin, sepse besimi është një dhuratë nga Zoti. Por në shumë besime janë të pakta, shumë të dobëta dhe nuk japin frytet që Shenjta Zemra pret.

Le ta rigjallërojmë besimin tonë dhe ta jetojmë plotësisht, në mënyrë që Jezusi të mos ketë pse të na tregojë: Ku është besimi juaj? (Lluka, VIII, 25).

Më shumë besim në lutje, i bindur se nëse ajo që kërkojmë është në përputhje me vullnetin hyjnor, do ta marrim atë herët a vonë, me kusht që lutja të jetë e përulur dhe këmbëngulëse. Le ta bindim veten se lutja nuk harxhohet kurrë, sepse nëse nuk marrim atë që kërkojmë, do të marrim një hir tjetër, mbase më të madh.

Më shumë besim në dhimbje, duke menduar se Zoti e përdor atë për të na shkëputur nga bota, për të na pastruar dhe për të na pasuruar me merita.

Në dhimbjet më të egra, kur zemra rrjedh, ne ngjallim besimin dhe thërrasim ndihmën e Zotit, duke e thirrur atë me emrin e ëmbël të Atit! "Babai ynë, që je në parajsë ...". Ai nuk do t'i lejojë fëmijët të kenë një kryq më të rëndë mbi supet e tyre nga sa mund të mbajnë.

Më shumë besim në jetën e përditshme, duke na kujtuar shpesh që Zoti është i pranishëm tek ne, që i sheh mendimet tona, që i heq dëshirat tona dhe që merr parasysh të gjitha veprimet tona, megjithëse minimale, madje edhe një mendim të mirë, të na japin në kohën e duhur shpërblim i përjetshëm. Prandaj më shumë besim në vetmi, për të jetuar në modesti maksimale, sepse ne nuk jemi kurrë vetëm, duke e gjetur gjithmonë veten në prani të Zotit.

Më shumë frymë besimi, për të përfituar nga të gjitha mundësitë - që mirësia e Zotit na paraqet për të fituar merita: lëmoshë për një njeri të varfër, një favor për ata që nuk e meritojnë atë, heshtje në një qortim, heqje dorë nga një kënaqësi e lire ...

Më shumë besim në tempull, duke menduar se Jezu Krishti jeton atje, i gjallë dhe i vërtetë, i rrethuar nga një mori engjëjsh dhe për këtë arsye: heshtje, kujtesë, modesti, shembull i mirë!

Ne e jetojmë besimin tonë intensivisht. Le të lutemi për ata që nuk e bëjnë. Ne riparojmë zemrën e shenjtë nga çdo mungesë besimi.

Kam humbur besimin

Besimi i zakonshëm është në lidhje me pastërtinë; më i pastër është, aq më shumë ndihet besimi; sa më shumë i jepet papastërtisë, aq më shumë zvogëlohet drita hyjnore, derisa të eklipsohet plotësisht.

Një episod nga jeta ime priftërore dëshmon temën.

Duke qenë në një familje, unë u godita nga prania e një gruaje, e veshur në mënyrë elegante dhe e përbërë mirë; shikimi i tij nuk ishte i qetë. Kam shfrytëzuar rastin të them një fjalë të mirë. Mendoni, zonjë, pak nga shpirti juaj! -

Pothuajse e ofenduar nga thënia ime, ajo u përgjigj: doesfarë do të thotë?

- Ndërsa ai kujdeset për trupin, ai gjithashtu ka shpirtin. Unë rekomandoj rrëfimin tuaj.

Ndryshoni fjalimin! Mos më fol për këto gjëra. -

E kisha prekur në vend; dhe vazhdova: - Prandaj jeni kundër Rrëfimit. Por a ka qenë gjithmonë kështu në jetën tuaj?

- Deri në moshën njëzet vjeç unë shkova në rrëfim; atëherë pushova dhe nuk do të rrëfej më.

- Kështu që e ke humbur besimin? - Po, e humba! ...

- Unë do t'ju them arsyen: Meqenëse ajo i dha vetes pandershmëri, ajo nuk ka më besim! Në fakt, një zonjë tjetër që ishte e pranishme më tha: "Për tetëmbëdhjetë vjet kjo grua ka vjedhur burrin tim!"

Lum ata që janë në zemër të pastër, sepse ata do ta shohin Zotin! (Mateu, V, 8). Ata do ta shohin atë ballë për ballë në Parajsë, por gjithashtu e shohin atë në tokë me besimin e tyre të gjallë.

Petë. Të qenit në Kishë me shumë besim dhe duke realizuar devotshëm para SS. Sakramento, duke menduar se Jezusi është i gjallë dhe i vërtetë në Tabernakull.

Derdhje. O Zot, rrit besimin te ndjekësit e tu!