Mëshira Hyjnore: mendimi i Shën Faustinës së 17 gushtit

2. Valët e hirit. - Jezusi te Maria Faustina: «Me një zemër të përulur, hiri i ndihmës sime nuk ka shumë kohë që të vijë. Valët e hirit tim pushtojnë shpirtrat e të përulurve. Krenarët mbeten të mjerë ».

3. Unë përulem dhe kërkoj Zotin tim. - Jezus, ka momente në të cilat nuk ndjej mendime të larta dhe shpirtit tim i mungon çdo impuls. Unë duroj me durim dhe pranoj që një gjendje e tillë është masa e asaj që unë jam vërtet. Whatfarë të mirë që posedoj rrjedh nga mëshira e Zotit. Kështu që unë jam i përulur dhe kërkoj, oh Zoti im, ndihmën tënde.

4. Përulësi, lulja e bukur. - O përulësi, lule e bukur, pak shpirtra të zotërojnë! Ndoshta sepse je kaq e bukur dhe, në të njëjtën kohë, kaq e vështirë për t’u pushtuar? Zoti i gëzohet përulësisë. Mbi një shpirt të përulur, ai hap qiejt dhe dërgon një det të hirit. Për një shpirt të tillë Zoti nuk pranon asgjë. Në këtë mënyrë ai bëhet i gjithëpushtetshëm dhe ndikon në fatin e tërë botës. Sa më shumë që përulet, aq më shumë Zoti përkulet, e mbulon me hirin e tij, e shoqëron atë në të gjitha momentet e jetës. O përulësi, merr rrënjët e tua në qenien time.

Besimi dhe besnikëria

5. Një ushtar që kthehej nga fusha e betejës. - Ajo që bëhet nga dashuria nuk është gjë e vogël. Unë e di që nuk është madhështia e punës, por madhësia e përpjekjes që do të shpërblehet nga Zoti. Kur njeriu është i dobët dhe i sëmurë, njeri bën përpjekje të vazhdueshme për të arritur të bëjë atë që bën të gjithë të tjerët normalisht. Sidoqoftë, ai nuk mund ta kuptojë gjithmonë. Dita ime fillon me luftën dhe me luftën ajo gjithashtu përfundon. Kur shkoj në shtrat në mbrëmje, ndjehem si një ushtar që kthehej nga fusha e betejës.

6. Një besim i gjallë. - Unë u gjunjëzova para se Jezusi të ekspozohej në përbindësh për adhurim. Papritur pashë fytyrën e tij të gjallë dhe të ndritshme. Ai më tha: «Ajo që shihni këtu përpara jush, është e pranishme për shpirtrat me anë të besimit. Edhe pse, në Pritës, më duket i pajetë, në realitet e gjej veten plotësisht të gjallë në të, por, në mënyrë që unë të veproj brenda një shpirti, ai duhet të ketë një besim aq të gjallë sa unë jam i gjallë brenda Pritës ».

7. Një inteligjencë e shkolluar. - Megjithëse një pasurim i besimit tashmë më vjen nga fjala e Kishës, ka shumë hire që ju, Jezus, i jepni vetëm për lutje. Prandaj, Jezus, ju kërkoj hirin e reflektimit dhe, të bashkuar me këtë, një inteligjencë të ndriçuar nga besimi.

8. Në frymën e besimit. - Unë dëshiroj të jetoj në frymën e besimit. Unë pranoj gjithçka që mund të më ndodhë sepse është dërguar me vullnetin e Zotit me dashurinë e tij, e cila dëshiron lumturinë time. Prandaj, unë do të pranoj gjithçka që më është dërguar nga Zoti, pa ndjekur rebelimin natyror të qenies time trupore dhe sugjerimet e vetë-dashurisë.

9. Para çdo vendimi. - Para çdo vendimi, unë do të reflektoj në marrëdhëniet e këtij vendimi me jetën e përjetshme. Do të përpiqem të kuptoj motivin kryesor që më shtyn të veproj: nëse me të vërtetë është lavdia e Zotit ose ndonjë e mirë shpirtërore e imja ose e shpirtrave të tjerë. Nëse zemra ime përgjigjet se është, unë do të jem i papërkulur duke vepruar në atë drejtim. Për sa kohë që një zgjedhje e caktuar i pëlqen Perëndisë, nuk kam pse të mendoj sakrifica. Nëse e kuptoj se ai veprim nuk ka asgjë nga ato që thashë më lart, do të përpiqem ta sublimoj atë me qëllim. Por kur të kuptoj se dashuria ime është në të, unë do ta shtyp atë në rrënjët e saj.

10. I madh, me zë të lartë, i mprehtë. - Jezus, më jep inteligjencë të madhe, vetëm që unë të njoh më mirë ty. Më jep një inteligjencë të fortë, e cila më lejon të njoh gjëra edhe më të larta hyjnore. Më jep një inteligjencë të mprehtë, në mënyrë që të njoh thelbin tënd hyjnor dhe jetën tënde intime Trinitare.