Mëshira hyjnore: çfarë tha Shën Faustina për lutjen

4. Përpara Zotit. - Para se Zoti të ekspozohej në adhurim, dy murgesha u gjunjëzuan pranë njëra-tjetrës. E dija se vetëm lutja e njërit prej tyre mund të lëvizte parajsën. U gëzova që shpirtrat kaq të dashur për Zotin ekzistonin këtu poshtë.
Një herë dëgjova këto fjalë brenda meje: “Po të mos më frenoje duart, do të sillja shumë dënime në tokë. Edhe kur goja jote është e heshtur, ti më bërtet me një forcë të tillë, saqë i gjithë qielli lëviz. Nuk mund t'i shpëtoj lutjes tënde, sepse ti nuk më ndjek si qenie e largët, por më kërkon brenda teje aty ku jam realisht".

5. Lutuni. — Me lutje mund të përballosh çdo lloj lufte. Shpirti do të duhet të lutet në çfarëdo gjendje që të jetë. Ai duhet t'i lutet shpirtit të pastër dhe të bukur sepse në të kundërt do të humbasë bukurinë e tij. Shpirti që synon shenjtërinë duhet të lutet, përndryshe nuk do t'i jepet. Shpirti i sapokthyer duhet të lutet, nëse nuk dëshiron të bjerë fatalisht. Ai duhet t'i lutet shpirtit të zhytur në mëkate për të dalë prej tij. Nuk ka asnjë shpirt të përjashtuar nga lutja, sepse është nëpërmjet lutjes që zbresin hiret. Kur lutemi, duhet të përdorim inteligjencën, vullnetin dhe ndjenjën.

6. Ai falej më intensivisht. - Një mbrëmje, kur hyra në kishë, dëgjova në shpirt këto fjalë: «Duke hyrë në agoninë e tij, Jezusi u lut me intensitet më të madh». Atëherë e dija se sa këmbëngulje nevojitet për t'u lutur dhe se si, ndonjëherë, shpëtimi ynë varet pikërisht nga lutja kaq e lodhshme. Për të qëndruar në lutje, shpirti duhet të armatoset me durim dhe të kapërcejë me guxim vështirësitë e brendshme dhe të jashtme. Vështirësitë e brendshme janë lodhja, dekurajimi, thatësia, tundimet; ato të jashtmet vijnë nga arsye të marrëdhënieve njerëzore.

7. I vetmi lehtësim. - Ka momente në jetë, në të cilat do të thosha se shpirti nuk është më në gjendje të përballet me gjuhën e njerëzve. Çdo gjë e lodh, asgjë nuk i jep qetësi; ai vetëm duhet të lutet. Aty qëndron vetëm lehtësimi i tij. Nëse ai kthehet te krijesat, ai vetëm do të ketë më shumë shqetësim.

8. Ndërmjetësimi. — E kam ditur se për sa shpirtra duhen lutur. Ndjej se jam shndërruar në lutje për të marrë mëshirën hyjnore për çdo shpirt. Jezusi im, unë të mirëpres në zemrën time si një zotim mëshirë për shpirtrat e tjerë. Jezusi më tregoi se sa shumë e mirëpret një lutje të tillë. Gëzimi im është i madh kur shoh se Perëndia i do ata që i duam në një mënyrë të veçantë. Tani e kuptoj se çfarë fuqie ka lutja ndërmjetësuese përpara Zotit.

9. Namazi im gjatë natës. “Nuk mund të lutesha. Nuk mund të rrija në gjunjë. Megjithatë, qëndrova në kishë për një orë të tërë, duke u bashkuar në shpirt me ata shpirtra që e adhurojnë Zotin në mënyrë të përsosur. Papritur pashë Jezusin, më vështroi me një ëmbëlsi të papërshkrueshme dhe më tha: “Lutja jote, edhe në këtë mënyrë, më kënaq pa masë”.
Nuk mund të fle më natën sepse dhimbja nuk më lejon. I vizitoj shpirtërisht të gjitha kishat dhe kishat dhe e adhuroj Sakramentin e Bekuar atje. Kur kthehem me mendime në kishën tonë të manastirit, lutem për disa priftërinj që predikojnë mëshirën e Zotit dhe përhapin kultin e tij. Gjithashtu lutem për Papën e Shenjtë që të përshpejtojë vendosjen e festës së Shpëtimtarit të Mëshirshëm. Së fundi, kërkoj mëshirën e Zotit për mëkatarët. Kjo është, tani, lutja ime gjatë natës.