Mëshira Hyjnore: Shën Faustina na flet për hirin e momentit të tanishëm

1. E tmerrshme gri e përditshme. - Ka filluar gri e tmerrshme e përditshme. Kanë kaluar momentet solemne të festave, por hiri hyjnor mbetet. Unë jam i bashkuar pa ndërprerje me Perëndinë dhe jetoj orë për orë. Dua të përfitoj nga momenti i tanishëm duke realizuar me besnikëri atë që më ofron. Unë ia besoj vetes Perëndisë me besim të palëkundur.

2. Që në momentin e parë ju takova. - Jezus i mëshirshëm, me çfarë dëshire ke nxituar drejt dhomës së Epërme për të shenjtëruar ushtrinë e cila do të bëhej buka ime e përditshme! Jezus, ti ke dashur të zotërosh zemrën time dhe të bashkosh gjakun tënd të gjallë me timen. Jezus, më bëj të marr pjesë në çdo moment të hyjnisë së jetës tënde, bëj që gjaku yt i pastër dhe bujar të rrihet me gjithë forcën e tij në zemrën time. Qoftë zemra ime të mos njohë një dashuri tjetër përveç asaj tënde. Që në momentin e parë që ju takova, ju dua. Për më tepër, kush mund të qëndrojë indiferent ndaj humnerës së mëshirës që buron nga zemra juaj?

3. Shndërroni çdo hije. - Godshtë Zoti që e plotëson jetën time. Me të kaloj momente të përditshme, gri dhe të lodhur, duke besuar tek ai që, duke qenë në zemrën time, është i zënë duke shndërruar çdo hijeshi në shenjtërinë time personale. Kështu që unë mund të bëhem më mirë dhe të jem një avantazh për Kishën tuaj përmes shenjtërisë individuale, pasi të gjithë ne formojmë një organizëm jetësor së bashku. Kjo është arsyeja pse unë përpiqem që toka e zemrës sime të japë fryte të mira. Edhe nëse kjo kurrë nuk do të shfaqej këtu në sytë e njeriut, megjithatë një ditë do të shihet se shumë shpirtra kanë ushqyer veten e tyre dhe do të ushqehen me frytet e mia.

4. Momenti i tanishëm. - O Jezus, unë dëshiroj të jetoj në momentin e tanishëm sikur të ishte e fundit e jetës sime. Uroj ta bëj atë të shërbejë për lavdinë tuaj. Unë dua që ajo të jetë një fitim për mua. Dua të shikoj çdo moment nga këndvështrimi i sigurisë sime se asgjë nuk ndodh pa e dëshiruar Zoti atë.

5. instantasti që kalon nën sytë tuaj. - E mira ime më e madhe, me ju jeta ime nuk është as monotone, as gri, por ndryshon si një kopsht me lule aromatik, ndër të cilat unë vetë jam në siklet për të zgjedhur. Këto janë thesare që unë i marr me bollëk çdo ditë: vuajtje, dashuri ndaj fqinjit, poshtërime. Shtë një gjë e shkëlqyeshme të jesh në gjendje të kuptosh momentin që kalon nën sytë e tu.

6. Jezus, faleminderit. - Jezus, faleminderit për kryqet e vogla dhe të padukshme të përditshme, për vështirësitë e jetës së përbashkët, për kundërshtimin e planeve të mia, për interpretimin e keq të dhënë për qëllimet e mia, për poshtërimet që më vijnë nga të tjerët, për mënyrat e ashpra me të cilin jam trajtuar, për dyshimet e padrejta, për shëndetin e dobët dhe shterjen e forcës time, për heqjen dorë nga vullneti im, për asgjësimin e vetvetes time, për mungesën e njohjes në gjithçka, për Unë jam në rrugën e të gjitha planeve që bëra. Jezus, ju falënderoj për vuajtjet e brendshme, për lagështinë e shpirtit, për ankthet, frikën dhe paqartësitë, për errësirën e provave të ndryshme brenda shpirtit, për mundimet që janë të vështira për t'u shprehur, veçanërisht ato në të cilat askush më kupto, për agoninë e hidhur dhe për orën e vdekjes.

7. Gjithçka është një dhuratë. - Jezus, ju falënderoj që pini para meje kupën e hidhur që më ofroni tashmë të ëmbëlsuar. Ja, unë kam sjellë buzët e mia në këtë kupë të vullnetit tuaj të shenjtë. Mund të më ndodhë mua atë që para gjithë shekujve, mençuria juaj ka vendosur. Dëshiroj të zbraz dërrasën në të cilën isha destinuar. Një paracaktim i tillë nuk do të jetë objekt i provimit tim: besimi im qëndron në humbjen e të gjitha shpresave të mia. Tek ju, Zot, gjithçka është e mirë; gjithçka është një dhuratë nga zemra juaj. Unë nuk preferoj ngushëllime për hidhërim, as hidhërim për ngushëllimet: Unë ju falënderoj, Jezus, për gjithçka. Unë jam i lumtur që rregulloj vështrimin tim ndaj teje, Zot i pakuptueshëm. Inshtë në këtë ekzistencë të vetme që shpirti im banon, dhe këtu unë ndjehem se jam në shtëpinë time. O bukuri jo e krijuar, që të ka njohur vetëm një herë, nuk mund të duash asgjë tjetër. Unë gjej një qetësi brenda meje dhe askush, nëse jo Zoti, nuk mund ta plotësojë atë.

8. Në frymën e Jezusit. - Koha e luftës këtu nuk ka mbaruar. Unë nuk gjej përsosmëri askund. Unë depërtoj, sidoqoftë, në frymën e Jezusit dhe vëzhgoj veprimet e tij, sinteza e të cilit gjendet në Ungjill. Campassi edhe një mijë vjet, unë nuk do ta shuaj më pak përmbajtjen. Kur dekurajimi më kap mua dhe monotonia e detyrave të mia më mburret, i kujtoj vetes se shtëpia ku jam jam në shërbim të Zotit. Këtu asgjë nuk është e vogël, por nga një veprim me pak rëndësi, sado i realizuar me një qëllim që e ngrit atë, varet nga lavdia e Kishës dhe përparimi i shpirtrave të tjerë. Prandaj nuk ka asgjë të vogël.

9. Vetëm momenti aktual na përket neve. - Vuajtja është thesari më i madh në tokë: shpirti pastrohet prej tij. Shoku është i njohur në fatkeqësi; dashuria matet nga vuajtja. Nëse shpirti i vuajtur do ta dinte sa e do Zoti, do të vdiste nga gëzimi. Do të vijë dita kur do të dimë sa ia vlen të kesh, por atëherë nuk do të mund të vuajmë më. Vetëm momenti i tanishëm na takon.

10. Dhimbje dhe gëzim. - Kur vuajmë shumë, kemi mundësi të mëdha për t'i treguar Perëndisë se e duam; kur vuajmë pak, shanset për të provuar dashurinë tonë për të janë të pakta; atëherë kur nuk vuajmë fare, dashuria jonë nuk ka asnjë mënyrë ta zbulojë veten të jetë e shkëlqyeshme ose e përsosur. Me hirin e Zotit, ne mund të arrijmë deri në pikën ku vuajtja ndryshon për ne në kënaqësi, sepse dashuria është mirë e aftë të veprojë gjëra të tilla brenda një shpirti.

11. Sakrificat e përditshme të padukshme. - Ditët e zakonshme, plot gri, unë ju shikoj si festë! Sa festive është kjo kohë që prodhon merita të përjetshme brenda nesh! Unë e kuptoj mirë se si përfituan shenjtorët prej saj. Sakrifica të vogla, të padukshme të përditshme, ju jeni si lule lulesh të egra për mua, të cilat i hedh në gjurmët e Jezusit, të dashurit tim. Unë shpesh i krahasoj këto tifozët me virtytet heroike, sepse heroizmi është vërtet i nevojshëm për t'i ushtruar ato vazhdimisht.