A duhet të falim dhe të harrojmë?

Shumë njerëz kanë dëgjuar klishen që shpesh përdoren për mëkatet që të tjerët kanë bërë kundër nesh që thotë, "Unë mund të fal, por nuk mund t'i harroj". Sidoqoftë, a është kjo çfarë mëson Bibla? A na trajton Zoti në këtë mënyrë?
A falet Ati ynë Qiellor, por mos harroni mëkatet tona kundër TIJ? A na jep përkohësisht një "kalim" ndaj shumë shkeljeve tona vetëm për të na kujtuar më vonë? Edhe nëse ai pretendon se nuk do t'i kujtojë më mëkatet tona, a mund t'i kujtojë ata akoma në çdo kohë?

Shkrimet janë të qarta për atë që do të thotë për Zotin të falë shkeljet e mëkatarëve të penduar. Ai premtoi të ishte i mëshirshëm dhe kurrë të mos kujtojë përsëri mosbindjen tonë dhe të na falë përgjithmonë.

Sepse unë do të jem i mëshirshëm ndaj padrejtësive të tyre, mëkateve të tyre dhe paligjshmërisë së tyre që nuk do t'i kujtoj kurrë (Hebrenjve 8:12, HBFV për gjithçka)

Zoti ka, dhe do të vazhdojë të jetë, mëshirues dhe i mirë për ne dhe do të na japë shumë mëshirë. Përfundimisht, ai nuk do të na trajtojë sipas asaj që meritojnë mëkatet tona, por për ata që pendohen dhe tejkalojnë, ai do t'i falë dhe harrojë të gjitha shkeljet e tyre nga lindja në perëndim (shiko Psalmin 103: 8, 10 - 12).

Zoti do të thotë pikërisht ajo që thotë! Dashuria e tij për ne, përmes sakrificës së Jezusit (Gjoni 1:29, etj.), Është e përsosur dhe e plotë. Nëse ne sinqerisht lutemi dhe pendohemi, përmes dhe në emrin e Jezu Krishtit që është bërë mëkat për ne (Isaia 53: 4 - 6, 10 - 11), ai premton të falë.

Sa e jashtëzakonshme është dashuria e tij në këtë kuptim? Le të themi që dhjetë minuta më vonë i kërkojmë Zotit, në lutje, të na falë për disa mëkate (të cilat ai i bën), ne raportojmë për të njëjtat mëkate. Cila do të ishte përgjigjja e Zotit? Pa dyshim, a do të ishte diçka si 'Mëkatet? Nuk mbaj mend mëkatet që keni bërë! '

Si t’i trajtojmë të tjerët
Shtë e thjeshtë Meqenëse Zoti do të falë dhe do t'i harrojë shumë mëkatet tona, ne mund dhe duhet të bëjmë të njëjtën gjë për mëkatin ose dy që bashkëqytetarët tanë bëjnë kundër nesh. Edhe Jezusi, në një dhimbje të madhe fizike pasi u torturua dhe u gozhdua në kryq, prapë gjeti arsye për t'u kërkuar atyre që e vrisnin të faleshin për shkeljet e tyre (Lluka 23:33 - 34).

Ka akoma diçka më të habitshme. Ati ynë Qiellor premton një kohë do të vijë kur ai do të vendosë të mos kujtojë kurrë mëkatet tona të falura në epokat e përjetësisë! Do të jetë një kohë kur e vërteta do të jetë e arritshme dhe e njohur nga të gjithë dhe nga pika ku Zoti kurrë nuk do të vendosë të kujtojë, duke mos kujtuar kurrë ndonjë nga mëkatet që secili prej nesh ka bërë kundër tij (Jeremia 31:34).

Sa seriozisht duhet të marrim urdhrin e Zotit për të falur mëkatet e TJERVE në zemrat tona, siç bën për ne? Jezui, në atë që njihet në Bibël si Predikimi në Mal, sqaroi se çfarë pret Zoti nga ne dhe na tha cilat janë pasojat për të mos i bindur atij.

Nëse nuk pranojmë të lëmë pas dore dhe harrojmë ato që na kanë bërë të tjerët, atëherë nuk do ta falë mosbindjen ndaj tij! Por nëse jemi të gatshëm t'i falim të tjerët për ato që në fund të fundit barazohen me gjëra të vogla, atëherë Zoti është më shumë se i lumtur që të bëjë të njëjtën gjë për ne për gjëra të mëdha (Mateu 6:14 - 15).

Ne me të vërtetë nuk falim, ashtu si Zoti dëshiron që ne të bëjmë, përveç nëse harrojmë gjithashtu.