Përvoja mistike e Shën Françeskut me Engjëllin Mbrojtës

Shën Françesku, ende i ri, la rehatitë e jetës, hoqi veten nga të gjitha të mirat dhe përqafoi rrugën e vuajtjeve, vetëm për dashurinë e Jezusit të Kryqëzuar. Pas shembullit të tij, burra të tjerë lanë jetën e lumtur dhe u bënë shokët e tij apostolë.

Jezusi e pasuroi me dhurata shpirtërore dhe i dha një hir, të cilën ai nuk i kishte bërë askujt tjetër në shekujt e kaluar. Ai dëshironte ta bënte atë të ngjashëm me veten, duke i bërë përshtypje pesë plagët mbi të. Ky fakt ka zbritur në histori me emrin "Përshtypja e stigmatës".

Shën Françesku, dy vjet para vdekjes së tij, kishte shkuar në malin e La Verna, duke filluar një agjërim rigoroz, i cili duhej të zgjaste për dyzet ditë. Në këtë mënyrë Shenjtori dëshironte të nderonte Princin e Milicisë Qiellore, Shën Michael Archangel. Një mëngjes, ndërsa ishte duke u lutur, pa një Seraph që zbriste nga qielli, i cili kishte gjashtë krahë të ndritshëm dhe të zjarrtë. Shenjtori shikoi Engjëllin duke zbritur me një fluturim rrezatues dhe duke e pasur atë afër, ai kuptoi se përveç që ishte me krahë ai u kryqëzua gjithashtu, domethënë krahët e tij ishin shtrirë dhe duart e tij ishin të shpuara nga thonjtë, si dhe këmbët; krahët ishin rregulluar në një mënyrë të çuditshme: dy ishin drejt lart, dy u përhapën sikur do të fluturonin dhe dy rrethuan trupin, pothuajse për ta mbuluar atë.

Shën Françesku soditi Serafin, duke ndjerë një gëzim të madh shpirtëror, por ai pyeste veten pse një Engjëll, një shpirt i pastër, mund të vuante dhimbjet e kryqëzimit. Serafi e bëri atë të kuptonte se ai ishte dërguar nga Zoti për të thënë që ai duhet të kishte martirizimin e dashurisë në formën e Jezusit të Kryqëzuar.

Engjëlli u zhduk; Shën Françesku vuri re se në trupin e tij ishin shfaqur pesë plagë: duart dhe këmbët i ishin shpuar dhe derdhur gjak, kështu edhe ana ishte e hapur dhe gjaku që dilte i njomte tunikën dhe ijet. Nga përulësia, Shenjtori do të donte ta fshihte dhuratën e madhe, por kjo duke qenë e pamundur, ai u shty për vullnetin e Zotit.V plagët mbetën të hapura për dy vjet të tjerë, domethënë deri në vdekjen e tij. Pas Shën Françeskut, të tjerët morën stigmatën. Midis tyre është P. Pio nga Pietrelcina, një Kapuçin.

Stigmatët sjellin dhimbje të mëdha; megjithatë ato janë një dhuratë shumë e veçantë nga Hyjnorja. Dhimbja është një dhuratë nga Zoti, sepse me të ju jeni më të shkëputur nga bota, jeni të detyruar t’i drejtoheni Zotit me lutje, ju zbrisni mëkatet, ju tërheq hirin për veten dhe për të tjerët dhe fitoni merita për Paradise. Shenjtorët dinin të vlerësonin vuajtjet. Me fat ata!