"Jezusi i zhgënjyer i madh: bëje këtë në kujtim për mua" nga Viviana Rispoli (hermit)

Këtu është kujtesa që nuk mund të mbahet mend, këtu është thesari i fshehur që mbetet i fshehur, këtu është perla me vlerë të madhe që lihet e varrosur, këtu është uji i gjallë që askush nuk pi, këtu është mësuesi që askush nuk e dëgjon, këtu është mjeku që nuk ai ka pacientë, këtu është çliruesi që nuk ka të burgosur, këtu është jeta që askush nuk dëshiron, këtu është Gëzimi që nuk intereson, këtu është paqja që nuk kërkohet, këtu është e vërteta që askush nuk dëgjon. Zoti im POR BFAR DUHET T LE BNI EUCHARISTY për të bërë! çfarë dhurate, Zoti im, shumica e njerëzve vijnë te ju vetëm të Dielën për të përmbushur një parim pothuajse sikur të ju bënin një kënaqësi! Kreshta e kreshtave !!!. Zoti e çliron veten e tij, të gjitha frutat e pasionit dhe vdekjes së tij dhe askush që nuk e kupton vlerën e tij. Ai njeri Perëndi që kishte turmat që e ndiqnin me ditë të tëra pa ngrënë, atë njeri Zot që shëroi të gjitha llojet e sëmundjeve, atë njeri Zot që çliroi fuqishëm nga shpirtrat e papastër, ai njeri Perëndi që ushqeu mijëra njerëz me pesë bukë dhe dy peshq, ai njeri Perëndi që i ringjalli të vdekurit, kurrë nuk dëshironte të largohej, sepse e la veten në altar. Ku janë turmat pas Zotit, ku janë turmat që u shëruan në kalimin e tij, ku janë besimtarët që, për t'u afruar me Krishtin, bënë një vrimë në çatinë e shtëpisë, ku një i sëmurë ishte gati të të hidhte. Ne jemi në kërkim të njerëzve karizmatikë si dele pa bari duke lënë vetëm Bariun e vërtetë të shpirtrave tanë. Po vetëm, por nëse Ai mikpritës është Ai, sepse kishat janë bosh, nëse ai Pritës është Ai sepse ne nuk besojmë më se ai mund dhe dëshiron të bëjë mrekullitë e tij sot, vetëm për ne, për mua. Ai është gjithmonë Ai mezi pret të na japë hir, por kushdo që e bën nëse askush nuk e pyet atë! sa të paktë janë ata që shkojnë tek ai, jo për të përmbushur një parim, por për dashurinë për ta ndjekur atë çdo ditë, për dashurinë për ta pasur gjithmonë atë në vetvete. Nëse njerëzit e trajtojnë ushtrinë si Zotin e tanishëm, kishat do të ishin plot, njerëz të shtrënguar si sardele vetëm për të qenë pranë atij njeriu Perëndi që të gjithë përfituan, nëse njerëzit do të kishin sytë e shpirtit me të vërtetë të hapur, do të kishte nevojë për zbatimin e ligjit rreth secilës kishë sepse të gjithë njerëzit do të derdheshin atje. Por njerëzit flenë, zemrat e tyre janë të mpirë, shpirtrat e tyre në gjendje kome dhe pastaj këtu janë kishat e shkreta dhe Dhurata e ngritur në altar pothuajse përpara asgjëje.

nga Viviana Maria Rispoli (hermit)